tromaktiko: Όταν η αλητεία δεν έχει όρια

Παρασκευή 17 Σεπτεμβρίου 2010

Όταν η αλητεία δεν έχει όρια



Μια εικόνα χίλιες λέξεις. Αφήνεις το αυτοκίνητο  σου  σε δρόμο  της  Δάφνης,  για να πας  με το μετρό  στη δουλειά σου  και  όταν  γυρίζεις  το  βλέπεις  σε  αυτή  τη  κατάσταση.
Στη αρχή αναρωτιέσαι   αν αυτό που βλέπεις  είναι αλήθεια η ψέμα. Μόλις περάσεις το πρώτο σοκ  λες  ευτυχώς που δεν  βρέθηκες στο δρόμο αυτού που το έκανε  διότι δεν ξέρεις τι μπορεί να είχες κάνει.
Η συνέχεια  γνωστή  ρωτάς τους περιοίκους αν είδαν και αν ξέρουν κάτι .
Μαθαίνεις  πως πέρασε η ασφάλεια , του έριξε μια ματιά,  μάλλον  έψαξε να βρει  αν είναι κλεμμένο  και  τίποτα περισσότερο τίποτα λιγότερο. Πέρασαν και είδαν έφυγαν
Και αναρωτιέμαι με το λίγο μυαλό που έχω , καλά δεν έπρεπε να με ενημερώσουν δεν έπρεπε να με καλέσουν να μου εξηγήσουν να πάρουν μια κατάθεση να πάρουν αποτυπώματα ? έπρεπε το αυτοκίνητο να μείνει απροστάτευτο  από τις 6:05 που έγινε το συμβάν
Τώρα θα μου πείτε ψήλους στα άχυρα ψάχνω .
Από την άλλη Δεν ξέρω τι έμαθε, αν έμαθε η ασφάλεια αλλά πληροφορήθηκα   πως ο δράστης ήταν νεαρός , και αν αληθεύουν τα λόγια  ,  τον κυνήγησαν οι περίοικοι αλλά που να τον πιάσουν. Το απίθανο είναι πως στο σημείο που το άφησα  υπάρχει ένα   φροντιστήριο το οποίο λήστεψαν πριν από μερικές μέρες, δεν ξέρω αν χρησιμοποίησαν την ίδια μέθοδο μα και μόνο αυτό το γεγονός δεν θα έπρεπε να κάνει πιο πονηρούς τους αστυνομικούς και να το ψάξουν το θέμα ?
Πολλές  συμπτώσεις  οι συμπτώσεις θα μου πείτε αλλά  το αποτέλεσμα  μηδέν
Περαστικά μου  
     



Εδώ σχολιάζεις εσύ!