Η τρόϊκα ΔΝΤ – ΕΕ και ΕΚΤ κυβερνάει ουσιαστικά σήμερα την Ελλάδα δίνοντας χρήματα με το σταγονόμετρο και αφού έχουν γίνει σημαντικές και απαραίτητες τομές στην οικονομία. Τομές που μοιάζουν με γενναίες χειρουργικές επεμβάσεις και που τέτοιες ποτέ άλλοτε δεν είχαν γίνει στην Ελλάδα. Το αξιοσημείωτο είναι ότι ο κόσμος δεν βγήκε στους δρόμους και δεν έκανε επανάσταση όπως σε άλλες εποχές ως αντίδραση σε πιό επιοική μέτρα. Προφανώς το πήρε απόφαση ότι αυτή είναι η μοίρα του, ότι είναι δύσκολη, ανυπόφορη, αλλά θα πρέπει να το περάσει.
Η αγέρωχη χώρα του 2004 και των Ολυμπιακών Αγώνων, με τα δεκάδες έργα και την τάξη και ομορφιά σε όλες τις πόλεις της, δυστυχώς δεν υπάρχει πιά. Η έλλειψη χρημάτων της στερεί τη δυνατότητα να κάνει επισκευές στους δρόμους, να τελειώνει τα κατασκευαστικά έργα, να φροντίζει τις μεγάλες λεωφόρους και να αλλάζει τα μεταλλικά στηθαία που έχουν κτυπηθεί από κάποιο αυτοκίνητο. Η εικόνα των πόλεων είναι υποβαθμισμένη, τριτοκοσμική πλέον. Ισως θα μπορούσε κανείς να πεί τριτοκοσμική με σκουπίδια και διαφημιστικά χαρτόνια κρεμασμένα και παρατημένα στις κολόνες να χάσκουν. Για έναν Ελληνα που ζεί εκτός της χώρας του, όπως εγώ, η εικόνα αυτή είναι ελεεινή, άθλια, παράφωνη και υποτιμά την ομορφιά της χώρας και των ανθρώπων που κατοικούν σε αυτήν.
Η κρίση έχει χτυπήσει πολύ δυνατά την Ελλάδα. Το κράτος σταμάτησε κάθε δαπάνη, ακόμα και για το πιό μικρό ζήτημα ενώ ο ιδιωτικός τομέας αναγκάζεται να περιοριστεί αισθητα. Καταστήματα κλείνουν, το ένα μετά το άλλο και επιχειρήσεις πτωχεύουν. Οι πολίτες δεν έχουν τα αναγκαία να πληρώσουν φόρους και επιχειρηματίες κάθε μεγέθους χρωστούν στα ασφαλιστικά ταμεία και αδυνατούν να τα ξοφλήσουν.
Η κυβέρνηση έχει αρχίσει έναν τεράστιο αγώνα για να εισπράξει χρήματα, από κάθε δυνατή πηγή, που τον ονομάζει αγώνα ενάντια στην φοροδιαφυγή, που ωστόσο είναι αγώνας ενάντια στο φόβο της υστέρησης των εσόδων, για να μπορέσει να λάβει τα κομμάτια του πανάκριβου δανείου που παραχωρεί η τρόϊκα ΔΝΤ-ΕΕ-ΕΚΤ, και το οποίο έχει επιτόκιο πολύ πάνω από αυτό των διεθνών αγορών – δηλαδή 5%. Ενα δάνειο που στην ουσία είναι καθαρή τοκογλυφία σε θεσμικό επίπεδο, ενάντια σε μιά χώρα που αντιμετώπισε πρόσκαιρο πρόβλημα λόγω κρίσης.
Η ύφεση θα διογκώσει τα αποτελέσματα της κρίσης. Ο κόσμος έχει σταματήσει την κατανάλωση και κρατάει τα χρήματά του, φοβούμενος το αύριο. Τέτοια κατάσταση δεν έχει δεί η Ελλάδα από το 1980 και μετά, αφότου έγινε μέλος της Ευρωπαϊκής Κοινότητας τότε που κατόπιν ονομάστηκε Ευρωπαϊκή Ενωση. Κανένας δεν έχει δεί έναν τέτοιο τυφώνα για όλα αυτά τα τελευταία 30 χρόνια και μιά ολόκληρη γενιά έχει ανατραφεί με την γνώση της ανάπτυξης και μόνο. Τώρα όμως πρέπει να μάθει να ζεί με την έλλειψη που δημιουργεί η ύφεση. Πολλές εταιρείες πτωχεύουν, καταστήματα κλείνουν και αρκετοί που χρωστούν δάνεια και δεν τα μπορούν να τα αποπληρώσουν, προτιμούν την αυτοκτονία.
Αυτή η κατάσταση αυξάνεται συνεχώς και είναι αναμενόμενο ότι η κρίση θα μεγαλώσει και η ύφεση θα χτυπήσει περισσότερο την οικονομία πριν η κατάσταση σταθεροποιηθεί. Οι εφημερίδες αναμένουν ότι οι άνεργοι θα φτάσουν τους 1.200.000 στα τέλη του φθινοπώρου, που ως ποσοστό είναι 20% και πάνω στο σύνολο του ενεργού δυναμικού της χώρας. Οι επιχειρήσεις ανοικτά πλέον μιλούν για μετεγκατάσταση στην Κύπρο ή στην Βουλγαρία, αν η κυβέρνηση δεν μειώσει τους φόρους, κάτι που η Κυβέρνηση δεν μπορεί να επιτύχει, λόγω των δεσμεύσεών της στην τρόϊκα ΕΕ-ΔΝΤ και ΕΚΤ.
Οι επιχειρήσεις στη Σόφια, λαμβάνουν δεκάδες βιογραφικά από Ελληνες της Βόρειας Ελλάδας που έχουν σπουδάσει ή έχουν κάποια εργασιακή εμπειρία στην Βουλγαρία. Είναι εμφανές ότι όλοι ή σχεδόν όλοι, είναι έτοιμοι να προσφέρουν την εργασία τους με πολύ ανταγωνιστικούς μισθούς και μάλιστα σε μερικές περιπτώσεις χαμηλότερους από αυτούς που παίρνει στην αγορά ένας ισάξιος Βούλγαρος, κάτοικος της Σόφιας. Με άλλα λόγια παρατηρείται μιά γενικευμένη τάση μετανάστευσης επιχειρήσεων και υπαλλήλων προς την Βουλγαρία. Μιά τάση που ίσως την ακολουθήσουν και απλοί πολίτες, κυρίως συνταξιούχοι, που θα θέλουν απλά να κατεβάσουν το κόστος της διαβίωσής τους.
Την εποχή της μεγάλης μετανάστευσης, στις δεκαετίες του ’50 και ’60, μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο και των εμφύλιο πόλεμο των δημοκρατών με τους κομμουνιστές που έληξε το 1949, η Ελλάδα εμφάνιζε ανεργία στα επίπεδα του 20% όπως αυτή που οι αναλυτές και οι εφημερίδες αναμένουν να την δούμε σύντομα.
Η γειτνίαση της Βουλγαρίας με την Ελλάδα, και η ανάπτυξη στην οποία βρίσκεται η οικονομία της, δημιουργεί την ανάγκη για την εγκατάσταση νέων επιχειρηματιών αλλά και την δραστηριοποίηση ατόμων που έχουν την δυνατότητα να προσφέρουν εξειδικευμένη εργασία σε τομείς που η Βουλγαρία έχει ανάγκη. Ας μην ξεγελιόμαστε, παρά την δύσκολη κατάσταση στην οποία βρίσκεται η ελληνική οικονομία, στην Ελλάδα υπάρχουν αρκετά χρήματα, που ίσως είναι σε deposits στις Ελληνικές τράπεζες, είτε σε ξένες τράπεζες, αλλά ανήκουν σε έλληνες. Αυτά που βρίσκονται στις ελληνικές τράπεζες, αφήνουν την Ελλάδα, με ρυθμό €3 δις τον μήνα και η Κυβέρνηση δεν είναι σε θέση να τα σταματήσει. Ενα μικρό κομμάτι από αυτά τα κεφάλαια έρχονται σε Βουλγαρικές τράπεζες, αν και το μεγαλύτερο μέρος πάει στην Ελβετία και την Αγγλία.
Σταδιακά, τα άτομα που κατά κύματα αναρωτιώνται αν η Βουλγαρία θα είναι ο επόμενος στόχος για την μετανάστευσή τους, θα επιλέγουν πού θα πάνε και τι θα κάνουν. Με πρόχειρους υπολογισμούς, πιστεύω ότι στην Βουλγαρία θα μετεγκατασταθούν περισότερες από 3000 επιχειρήσεις μέσα στο 2010 και 2011 φέρνοντας δραστηριότητα και επενδύσεις που θα ξεπεράσουν τα €3 δις. Επίσης υπολογίζεται από αναλυτές, ότι περισότεροι από 30.000 ελληνες ίσως μεταναστεύσουν προς την Βουλγαρία κατά την ερχόμενη διετία 2011 και 2012, όταν η κρίση θα είναι πολύ εμφανέστερη στη χώρα. Σήμερα στην Βουλγαρία εργάζονται 3.000 περίπου. Πολλοί από αυτούς θα είναι άνθρωποι υψηλής ποιότητας και ειδίκευσης οι οποίοι θα επιλέξουν την Βουλγαρία με την προοπτική να συμμετάσχουν στην ανάπτυξή της και στις ευκαιρίες που σίγουρα θα παρουσιαστούν. Επιχειρήσεις και ελεύθεροι επαγγελματίες θα διαλέξουν την Βουλγαρία για τον ίδιο λόγο αλλά και για το πολύ ευνοϊκό φορολογικό της καθεστώς που στηρίζεται σε έναν ενιαίο συντελεστή εισοδήματος 10%, για φυσικά πρόσωπα και εταιρείες. Αυτό είναι το χαμηλότερο στην Ευρώπη.
Η Ελλάδα ζεί μιά μεγάλη μετανάστευση και πάλι και ένα κομμάτι αυτής της μετανάστευσης θα έρθει και στην Βουλγαρία όπως και στις άλλες γειτονικές χώρες, Ρουμανία και Σερβία, εφόσον και αυτές συνεχίσουν να αναπτύσσονται. Για την ελληνική οικονομία αυτό είναι μιά τραγωδία, μιά αφαίμαξη ανθρώπινου δυναμικού και εταιρειών που συμμετέχουν στη διαμόρφωση του πλούτου της χώρας. Για την Βουλγαρία και τις άλλες χώρες, αυτό αποτελεί μιά πρόκληση καθόσον θα χρειαστεί αυτό το μεγάλο δυναμικό των ανθρώπων αλλά και οι επιχειρήσεις να ενσωματωθούν σωστά στην πραγματικότητα των νέων οικονομιών – κάτι που δεν είναι εύκολο και απαιτεί εξειδίκευση και σωστή οργάνωση. Το κύμα αυτό, είναι κάτι που δεν μπορεί να το σταματήσει ούτε η ελληνική κυβέρνηση ούτε κάποια άλλη δύναμη – υπαγορεύεται από την φυσική ανάγκη των ανθρώπων να επιβιώσουν σε ένα πιό ήρεμο και πιό αποδοτικό – έστω και προσωρινά - περιβάλλον. Για την Βουλγαρία, αυτή η μεταφορά ανθρώπινου δυναμικού και πλούτου, είναι προς το όφελός της αφού θα δημιουργηθούν νέες επιχειρήσεις και θα φορολογούνται νέα κεφάλαια που σήμερα δεν συμμετέχουν στην τοπική οικονομία.
Κάτι που κανείς δεν περίμενε πριν κάμποσα χρόνια, δηλαδή το «καλύτερο περιβάλλον» να είναι η Βουλγαρία έναντι της Ελλάδας για μετανάστευση, σήμερα συμβαίνει με τον τον πιό εμφανή τρόπο και είναι πολύ πιθανό να αυξηθεί το 2011 και 2012 όταν η Βουλγαρία θα βρίσκεται σε καλύτερη οικονομική κατάσταση.
Ομάδα του http://www.e-protasi.com/
