tromaktiko: Μήνυμα των φίλων του ΑΡΗ

Σάββατο 18 Σεπτεμβρίου 2010

Μήνυμα των φίλων του ΑΡΗ



Το απόλυτο αίσθημα του να σκοράρει η αγαπημένη σου ομάδα, δεν υπάρχει σε κανένα λεξικό, σε κανένα βιβλίο ψυχολογίας. Κανένας ειδικός δε μπορεί να το περιγράψει και να το αναλύσει αν και ο ίδιο δε το έχει ζήσει. Είναι κάτι πρωτόγνωρο και μοναδικό. Δεν αλλάζει ποτέ αυτό το ρίγος χαράς και συγκίνησης που σε αρπάζει απο το χέρι και σε τραβάει ψηλά στον ουρανό.
Γεύση απο παράδεισο, με την αγαλλίαση που προσφέρει αυτή η φάση. Χαρά και ευτυχία ανείπωτη που παρασέρνει κάθε βάσανο στο διάβα της.
Ειδικά όταν η ομάδα σου έχει κατακρεουργηθεί πριν απο μερικές μέρες και η ψυχολογία του οπαδού - φιλάθλου είναι στο ναδίρ. Θέλεις κάτι να σε κρατήσει ζωντανό, να σου προσφέρει ένα χέρι βοηθείας για να συνεχίσεις να ονειρεύεσαι.Μια θεϊκή -- μαγική κίνηση που θα ξεβρωμίσει τη σαπίλα και τη δυσωσμία που έχουν κατακλύσει τα ρουθούνια μας. Σαν απο μηχανής θεός σε Αρχαία Ελληνική τραγωδία, να καταφτάσει η λύτρωση και να επιστρέψει η ηρεμία στα μυαλά μας και το χαμόγελο στα χείλη μας. Ένας ΒαρδΑΡΗΣ να φυσήξει και να εξαφανίσει όλα αυτά τα κακά και δυσάρεστα κατάλοιπα της κακόμοιρης ψεύτικης ευτυχίας των διαπλεκομένων.
Κερδίσαμε όλοι μαζί την κάτοχο του Ευρωπαϊκού τροπάιου και προσφάτως Υπερ Κυπελλούχο Ευρώπης. Μια ομάδα που έχει στις τάξεις της τον πολυτιμότερο παίκτη του προσφάτου Μουντιάλ. Το σενάριο έμοιαζε ιδανικό, ξεκινούσαμε τις υποχρεώσεις μας στο απόρθητο γήπεδο μας, με την κάτοχο του τροπαίου. Δεν είχαμε τίποτα να χάσουμε, αν και όλα σε αγωνιστικό επίπεδο ήταν εναντίον μας. Κερδίσαμε άξια τη νίκη, δε τη κλέψαμε άδικα σε κάποια κόντρα απο τύχη. Είχαμε ευκαιρίες να σκοράρουμε ξανά και ξανά και τα ακριβοπληρωμένα αστέρια της Ατλέτικο, απέδειξαν ότι τα λεφτά δε παίζουν ποδόσφαιρο. Το πάθος και η ψυχή, υπερνικούν τις όποιες ατέλειες μπορεί να έχει ένας αθλητής.
Με πραγματικό προπονητή στον πάγκο του ο ΑΡΗΣ, και όχι παλιάτσο με ψεύτικες φορεσιές, μπλοκάρισε τους πολύ επικίνδυνους ταλαντούχους αθλητές της Κυπελλούχου Ατλέτικο και κυριολεκτικά διάβασε τα συστήματα του αντίπαλου προπονητή. Ένας προπονητής μεγαθήριο στο παγκόσμιο στερέωμα, αλλά κατακριτέος απο τα κομπλεξικά εγχώρια μέσα μαζικού αποπροσανατολισμού. Δε δίστασε να τα βάλει στα ίσα με το γίγαντα, μοναχά με 11 ετοιμοπόλεμους παίκτες και 2 αλλαγές στον πάγκο. Ούτε γελάκια, ούτε γουρλωμένα βλέμματα και καυγάδες με τους πάντες για να αποδείξει την αξία του. Με κινήσεις εντός αγωνιστικού χώρου, στην κυριολεξία σεμνά και ταπεινά, πήρε αυτό που ήθελε. Την πολυπόθητη νίκη.
Απο τη μεριά μας, την οπαδική. Μια απέραντη ευτυχία ήρθε στη θέση του μένους που είχαμε στις καρδιές μας. Ο ΗλεκτροΧαβίτο είναι ακόμα εκεί, στο σκέψη ενός στημένου και πέτσινου πρωταθλήματος. Θα μείνει για πάντα έτσι και δε θα περάσει στη λήθη, όσον αφορά εμάς. Θα το θυμίζουμε πάντα στα νεοπλουτισμένα πορτοφόλια και στους κοκορόμυαλούς επίδοξους δυνάστες του Ελληνικού ποδοσφαίρου. Η συμπεριφορά μας ήταν άψογη και καθολικά αναγνωρισμένη απο όλες τις γωνιές του πλανήτη. Πριν απο τον αγώνα, τα μάτια όλων ήταν στραμμένα στην κάτοχο του τροπαίου Ατλέτικο. Κατόπιν τα κόζια άλλαξαν και όλοι, πραγματικά όλοι, έστρεψαν με προσοχή το βλέμμα τους στον ΘΕΟ του ΠΟΛΕΜΟΥ. Εκείνοι που γελούσαν με το απόρθητο κάστρο και τα 22 αήττητα παιχνίδια στο ΝΑΟ του "Κλεάνθης Βικελίδης", σώπασαν για τα καλά και μετάνιωσαν για την υπεροπτική στάση τους. Φάγαν αυτοί καλά και εμείς ακόμα καλύτερα.
Οι ύμνοι για τον κόσμο και το φαντασμαγορικό θέαμα, παράσταση κανονική, που παρήγαγε ο ΛΑΟΣ του ΑΡΗ είναι αρκετοί και αρκετά λεπτομερέστατοι. Εμείς τα ξέρουμε αυτά και τα λέμε συνέχεια. Ξέρουμε τι μας γίνεται και που πατάμε. Τώρα μαθαίνουν οι άλλοι. Ο πρωτοπόρος ΑΡΗΣ, διδάσκει την ηθική και τις αξίες που διέπουν το σύνολο του σωματείου σε όλο τον κόσμο. Κανείς δημοσιογράφος, ημεδαπός, δεν έθιξε το πανό που αναρτήθηκε στη θύρα 2 του γηπέδου και δεν αναρωτήθηκε το νόημα της. Δεν ανέφερε κανείς τις προσπάθειες που κάνει ο ΑΡΗΣ και ο κόσμος του για καθαρό πρωτάθλημα και ίσους όρους για όλους. Όταν οι άλλοι μαλώνουν για τη διαιτησία, που δεν αφορά αυτούς αλλά τον αιώνιο αντίπαλο, ο ΑΡΗΣ διδάσκει πως όταν παίζεις στα ίσα στον αγωνιστικπο χώρο, έχεις πιθανότητες να κερδίσεις και την Υπερ Κυπελλούχο Ευρώπης. Σιγή ιχθύος απο όλους σας όμως κύριοι εξυγιαντές του ποδοσφαίρου.
Όσα σεμινάρια και αν κάνετε, όσους δημοσιογράφους και αν τραπεζωθείτε, το αποτέλεσμα θα είναι ένα. Να κερδίζει η ομάδα σας, δε σας ενδιαφέρει τίποτα άλλο. Απλά δεν έχετε το σθένος να βγείτε και να το παραδεχτείτε δημοσίως. Όταν σε γήπεδο του μεγαλύτερου λιμανιού της χώρας, ο ίδιος ο μεγάλος θίασος της βουλής των αντιπροσώπων, καθυβρίζει τον ΑΡΗ και χειροκροτά τα πέτσινα γκολ και τα μαϊμουδίστικα πέναλτι που έκριναν τους αγώνες, τι να πεις. Ποιά μαριονέτα να καλέσει , επιλεκτικά πάντα, σχετικούς και μη σε αυτό το χώρο και να μιλήσει για τη βία στα γήπεδα και τους κακούς οπαδούς. Γιατί ρε πρόεδρε δε μιλάς για τα λαμόγια που παίζουν παιχνίδια στις πλάτες των αθώων οπαδών - πολιτών. Εσύ δεν είδες τα άισχν των κουκουλάκηδων - καλόπουλων - ντάκων - τριτσώνηδων - δαλούκηδων - κασναφέρηδων - σταυρίδηδων - μπάκων - παμπονιρίδηδων? Μόνο στο λιμάνι σε ενδιαφέρει να σφυράνε καλά τα πιόνια της εξουσίας?
Αράξτε και απολαύστε αδέρφια τις στιγμές που μόνο εμείς μπορύμε να ζήσουμε αυτή τη στιγμή. Με το σφύριγμα της λήξης , επιβραβεύθηκαν οι κόποι και οι προσπάθειες μας. Το όραμα μας δυναμώθηκε και απο άλλα αδέρφια που ένιωσαν και είδαν αυτά που βλέπουν τόσα χρόνια αυτοί που κρατάνε τα γκέμια εδώ και χρόνια. Οι εκδηλώσεις θαυμασμού και οι ερωτήσεις τύπου, πως αυτή η ομάδα δεν αγωνίζεται στο τσάμπιονς λίγκ, περισσεύουν. Ένας αλλοδαπός δημοσιογράφος, αναγκαστικά είναι αντικειμενικός, και ρωτά αυτά που σε εμάς είναι απαγορευτικά ακόμα και σαν σκέψη. Πως δεν αγωνίζεται αυτή η ομάδα στα μεγάλα Ευρωπαϊκά σαλόνια, με αυτό τον κόσμο και αυτόν τον προπονητή. Τους ευχαριστούμε όλους, μιας και ξέρουμε ότι πάλι απο την Κυριακή τη θέση τους θα πάρουν τα γνωστά μιάσματα του χώρου. Σας βαρεθήκαμε ρε.
     



Εδώ σχολιάζεις εσύ!