Αυτοί που διαμαρτύρονται δεν είναι, φυσικά, αυτοί που υποτίθεται ότι εξυπηρετούνται από αυτές τις επιχειρήσεις αλλά εκείνοι που "εργάζονται" σ' αυτές τις επιχειρήσεις.
Όλοι μας έχουμε υποστεί την "διδακτορία του δημοσίου υπαλλήλου/ κρατικού λειτουργού" -ακόμη και οι ίδιοι όταν πάνε σε άλλη υπηρεσία- με τις διάφορες μορφές της: από την απλή αδιαφορία μέχρι την πλήρη κτηνωδία και την πρωτοφανή αναλγησία. Επιπρόσθετα την δουλοπρεπή εξυπηρέτηση αν τους λαδώσεις. Και αυτό βέβαια διότι δεν έχουν τίποτε να φοβηθούν. Ποιος θα τους κάνει τι; Ούτε αξιολόγηση υπάρχει ούτε και τιμωρία -και φυσικά ούτε και επιβράβευση για τους εξαιρετικά λίγους καλούς (έτσι λειτουργεί το σύστημα).
Όταν λοιπόν διαβάζω ότι το μάνατζμεντ μιας κρατικής επιχείρησης θα εκχωρηθεί σε ιδιώτες, χαίρομαι. Θα ξεβολευτούν οι κηφήνες και ίσως αργότερα υπάρξουν και μέθοδοι να τους ξαποστέλλουν εκεί που ανήκουν -στο τίποτε δηλαδή.
Φυσικά μπροστά σ αυτές τις διαμαρτυρίες μπαίνουν -συχνά πυκνά- συνδικαλήσταρχοι - κομματικοί κομισάριοι και ο όχλος ακολουθεί.
Ο δημόσιος υπάλληλος σήμερα στην Ελλάδα είναι εχθρός του λαού. Οι πολιτικοί δεν θέλουν να το πούνε αλλά έτσι είναι. Το ξέρουν και οι ίδιοι οι δημόσιοι υπάλληλοι και μέσα τους το παραδέχονται. Εμείς που δεν είμαστε στο δημόσιο τους σιχαινόμαστε και τους μισούμε. Είναι οι τύραννοι μας και χρησιμοποιούν τον νόμο και τα εδάφια του προκειμένου να μας κάνουν να νιώσουμε μέχρι το μεδούλι μας τη μηδαμινότητα και την αδυναμία μας μπροστά τους.
Διαβάζουμε λοιπόν με μεγάλη χαρά την "εκχώρηση του μάνατζμεντ" σε ιδιώτες. Όχι πως θα γίνουν θαύματα -τι κοτόσουπα να κάνεις με τις κουτσουλιές της κότας!- αλλά θα ζοριστούν οι άχρηστοι κάπως. Και είναι καιρός για μια μικρή εκδίκηση στην συνεχή και με συνέπεια ταλαιπωρία γενεών επί έτη πολλά.
Γ.Π.
ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΣ
