Στην Ελλάδα του 2010 που καταρρέει οικονομικοπολιτικά μα κυρίως πνευματικά, πρέπει να είναι κανείς εντελώς τυφλός ή βαθειά διαπλεκόμενος για να μην αντιλαμβάνεται το πού πάει η κοινωνία μας.
Τα δύο κόμματα εξουσίας έφεραν με την ανεπάρκεια και τον λαϊκισμό τους τα αδιέξοδα και η σημερινή Κυβέρνηση έβαλε την ταφόπλακα του Μνημονίου. Η χώρα παραδόθηκε στους ξένους τραπεζίτες και στους ντόπιους «νταβατζήδες», ενώ ο ελληνικός λαός βυθίζεται στη φτώχεια, στην ανεργία και στα χρέη. Ελπίδα δεν διακρίνεται πουθενά, όσο ο λαός δεν αναλαμβάνει δράση, δεν υπερασπίζεται με τον πατριωτισμό του το Σύνταγμα και τον τόπο.
Μέσα στο πρωτοφανές αυτό σκηνικό, οι υπεύθυνοι της καταστροφής έχουν το θράσσος να ζητάνε και την ψήφο μας στις 7 του Νοέμβρη! Όλοι όσοι τόσα χρόνια εξευτέλισαν την Τοπική Αυτοδιοίκηση με τα «χρίσματα» και τα κομματόσκυλα, με την τοπική διαπλοκή και τα ρουσφέτια, με τους πρασινογάλαζους χάρτες τις βραδυές των εκλογών, όλοι αυτοί – ακόμα κι αυτή την κρίσιμη ώρα για την επιβίωση της ελληνικής κοινωνίας – ούτε που διανοούνται ότι θα χάσουν το τσιφλίκι που τους κληροδότησε ο μπάρμπας τους ή κάποια κομματική «συμμορία».
Ο Δήμος Κομοτηνής
Στην Κομοτηνή η κατάσταση είναι τραγική, όπως σε όλη τη χώρα, κι έχει κι ένα επιπλέον πρόβλημα (τό λεγόμενο «μειονοτικό» της περιοχής). Κανένας δήμαρχος δεν μπορεί να κάνει θαύματα, είναι αδύνατον μέσα σε μία συνθήκη σαν την σημερινή, της διάλυσης των πάντων. Όμως μπορεί να εμπνεύσει και να δώσει ελπίδα. Μπορεί να δείξει έναν άλλον τρόπο αντιμετώπισης των κοινών, αυτόν που όλοι ξεχάσαμε στα μεταπολιτευτικά χρόνια: τη σχέση της ισηγορίας με τη δημοκρατία, την αυτονόητη αγάπη για τον τόπο μας, την πίστη στις αξίες μας και την προτεραιότητα του ΕΜΕΙΣ αντί του ΕΓΩ. Μπορεί να εμπνεύσει ένας αργόμισθος; Μπορεί να πείσει ένας διαδρομιστής; Μπορεί να γεννήσει ελπίδα ένας απατεώνας; Ποιος θα ξεκαθαρίσει την κατάσταση στην ΔΕΥΑΚ, ο αυτουργός των αμαρτιών; Ποιος θα διαχειριστεί με σωφροσύνη την δημοτική περιουσία, αυτός που ως τώρα δεν κατάφερε ούτε να την καταγράψει; Ποιος θα ζητήσει σεβασμό του νόμου, αυτός που έχει κατά νου μόνο την επανεκλογή του; Ποιος θα δώσει έναν στόχο ανώτερο της ταπεινής καθημερινότητας, αυτός που η αισθητική και γενικότερη παιδεία του περιορίζεται στην τρέχουσα υποκουλτούρα; Και, βεβαίως, ποιος θα μπορέσει να δει πίσω από τη μειονοτική ψήφο ανθρώπους συγκεκριμένους, αυτός που τρέχει πίσω από τον μηχανισμό του τουρκικού Προξενείου;
Ο «Σπάρτακος»
Μέσα στην οικονομική καταστροφή που επέρχεται, μέσα στην κομματοκρατία που ακόμη αλωνίζει, μέσα στην απραξία του βουβού πλήθους, βγήκαμε μπροστά για λογαριασμό της κοινωνίας. Δεν σκοπεύουμε να υποκαταστήσουμε κανέναν: καλούμε όλους τους ενεργούς πολίτες να συστρατευτούν μαζί μας. Πρέπει να σπάσουν τα κομματικά δεσμά και να απελευθερωθούν όσες δυνάμεις ακόμη μένουν ζωντανές στο κοινωνικό σώμα. Αυτή τη φορά ΔΕΝ θα πάμε στην κάλπη με το πρόβλημα «τι να ψηφίσουμε». Θα είμαστε όλοι εκεί, με τον Σπάρτακο, κόντρα στους επαγγελματίες πολιτικάντηδες και στους καριερίστες των εξουσιών. Για το αυτονόητο και μόνο!
Ή αυτοί ή όλοι εμείς!
