Η υπερκινητικότητα κάνει την εμφάνισή της πριν την ηλικία των 7 χρόνων, έχει διάρκεια ίση ή μεγαλύτερη των 6 μηνών και χαρακτηρίζεται από την εξακριβωμένη απουσία πνευματικής ασθένειας ή καθυστέρησης. Ωστόσο, η μη έγκυρη θεραπεία μπορεί να οδηγήσει σε προβλήματα όσον αφορά στην κοινωνική ένταξη του παιδιού καθώς και την ικανότητά του για εκμάθηση. Τα συμπτώματά της συχνά περιγράφονται σαν νευρικότητα, επιθετικότητα, αυθόρμητη συμπεριφορά, μειωμένη ικανότητα συγκέντρωσης και αυξημένη κινητική δραστηριότητα.
Επειδή δεν υπάρχει κάποια γνωστή θεραπεία για την υπερκινητικότητα, στους τρόπους αντιμετώπισης συνήθως περιλαμβάνονται πολλαπλές προσεγγίσεις, όπως συνδυασμός ιατρικής και ψυχολογικής επέμβασης και τροποποίησης του περιβάλλοντος του παιδιού.
Διατροφή και υπερκινητικότητα: υπάρχει σύνδεση;
Στη δεκαετία του 1970, ένας γιατρός από τις ΗΠΑ υποστήριξε πως η παιδική υπερκινητικότητα οφείλεται στα συντηρητικά, στα τεχνητά χρώματα και στα τεχνητά αρώματα των τροφών. Έτσι λοιπόν, έδινε δίαιτες οι οποίες απαγόρευαν την κατανάλωση συγκεκριμένων τροφίμων. Αργότερα, το 1980, Συμβουλευτικές Επιτροπές στην Αμερική, κατέληξαν, μετά από αρκετή έρευνα, στο συμπέρασμα ότι δεν αποδεικνύεται σχέση μεταξύ των προσθέτων τροφίμων και της παιδικής υπερκινητικότητας.
Ευθύνονται η ζάχαρη και τα γλυκαντικά;
Άλλα συστατικά των τροφών που έχουν ενοχοποιηθεί ότι προκαλούν υπερκινητικότητα είναι τα γλυκαντικά, όπως η ζάχαρη και οι τεχνητές γλυκαντικές ύλες (σακχαρίνη, ασπαρτάμη). Πολλοί γονείς για παράδειγμα, υποστηρίζουν ότι τα παιδιά τους «βγάζουν» μία ανεξέλεγκτη συμπεριφορά μετά την κατανάλωση τροφών που περιέχουν ζάχαρη.
Ωστόσο, αυτή τη θεωρία έχουν απορρίψει πολλοί αρμόδιοι φορείς, όπως ο FDA, ο οποίος το 1986 κατέληξε στο ότι δεν υπάρχουν επαρκείς αποδείξεις ότι η κατανάλωση ζάχαρης προκαλεί αλλαγές στη συμπεριφορά υγιών παιδιών ή ενήλικων. Επίσης, συνεχείς έρευνες έχουν αποτύχει να δείξουν κάποια σχέση ανάμεσα στην κατανάλωση ασπαρτάμης ή σακχαρίνης και την υπερκινητικότητα.
Αξίζει τέλος να σημειωθεί ότι η Ρυθμιστική Αρχή για την Ασφάλεια Τροφίμων (EFSA) αναφέρει σε γνωστοποίησή της το 2008 ότι οι μελέτες σχετικά με την επίδραση των πρόσθετων τροφίμων στην παιδική υπερκινητικότητα πραγματοποιήθηκαν σε παιδιά που έπασχαν ήδη από τη συγκεκριμένη διαταραχή, συνεπώς δεν αποτελούσαν αντιπροσωπευτικό δείγμα του πληθυσμού.
http://www.markos.tv/
