Θα ήθελα να αρχίσω με τον ορισμό της παιδείας και της εκπαίδευσης. Παιδεία, σύμφωνα με νεοελληνικό λεξιλόγιο εννοούμε την απασχόληση με το παιδί και κυρίως την παιδαγωγική ενέργεια την οποία καταβάλλει η οικογένεια και η πολιτεία για την ανατροφή , την εκπαίδευση και τη μόρφωση του παιδιού. Συνεπώς η εκπαίδευση είναι ένα μέρος στην καλλιέργεια της σωστής παιδείας στα παιδιά μας. Από τεχνικής πλευράς, με τη διαδικασία της εκπαίδευσης αποκτώνται συγκεκριμένες γνώσεις, δεξιότητες, ικανότητες και αξίες. Το κακό στο ελλήνικό σύστημα εκπαίδευσης είναι ότι στηρίζονται στο να προσφέρουν μόνο γνώση στα παιδιά μας. Ο βομβαρδισμός από τους καθηγητές και δασκάλους, με πληροφορίες δεν βοηθά στην σωστή διαπαιδαγώγηση των παιδιών μας και αυριανών πολιτών της Ελλάδας.
Τα παιδιά μας όσο και αν δεν το φανταζόμαστε θα είναι η επόμενη γενειά αυτόν που βρίζουμε καθημερινά για την κατάσταση της χώρας μας. Θα είναι οι επόμενοι πολιτικοί αυτού του τόπου. Αν εμείς ως οι "σημαντική άλλοι" δεν δίνουμε στα παιδία μας μια σωστή παιδεία πώς περιμένουμε να αλλάξουν τα πράγματα; Πώς περιμένουμε από τα παιδία μας να αλλάξουν την κοινωνία;
Η παραπαιδεία δίνει στα παιδιά μας την εντύπωση ότι η κοινωνία είναι σκληρή και αν δεν πατήσουν επι πτωμάτων δεν θα μπορέσουν να ζήσουν στην κοινωνία. Δεν θα είναι "επιτυχημένοι" ως ΑΤΟΜΑ. Αν εμείς οι ίδιοι προωθούμε την ατομικότητα πώς περιμένουμε τα παιδιά μας να ζήσουν σε μια κοινωνία όπου η συλλογικότητα θα είναι μια από της υψηλές αξίες;
Καυχιόμαστε ως Έλληνες ότι προωθήσαμε την δημοκρατία και τον πολιτισμό σε όλο τον κόσμο. Ότι από την αρχαία Ελλάδα ξεκινησαν όλα. Και στα σχολεία μαθαίνουν τα παιδία στη ιστορία ότι ο πιο δυνατός πολιτισμός επιβάλλεται στους πιο αδύναμους. Πώς λοιπόν εμείς ως ο "δυνατότερος" πολιτισμός καταντήσαμε να υποδουλοθούμε σε ένα κατώτερο πολισμικό σύστημα όπου η ατομικότητα θεωρείται προσόν;
Αν και η συζήτηση φαινόμενικά έχει ξεφύγει από το θέμα, αυτά κατα την γνώμη μου απορρέουν μεσα από αυτήν.
Όσο για προτερήματα στο σύστημα εκπαίδευσης, είναι αρκετα και κατα την γνώμη μου με μεγάλη βαρύτητα. Το ότι όλα τα παιδιά σε όλόκληρη την επικράτεια της Ελλάδας διδάσκονται την ίδια ύλη και εξετάζονται την ίδια ύλη για την εισαγωγή τους σε ένα κρατικό πανεπιστήμιο, είναι ένα μεγάλο συν στην προς το ελληνικό σύστημα εκπαίδευσης. Σε αντίθεση με αρκετές εξελιγμένες χώρες όπου ανάλογα με το σχολείο είναι και η ύλη διδασκαλίας. Επίσης ότι η ανώτατη εκπαίδευση παρέχεται δωρεάν σε όλους είναι επίσης ένα μεγάλο σύν για την ελληνική εκπαίδευση. Προσφέρει ακόμα και στους χαμηλόμισθους συμπατριώτες μας, την δυνατότητα να στείλουν τα παιδιά τους σε ένα πανεπιστήμιο. Τώρα ο τρόπος διδασκαλίας και ο τρόπος αντιμετώπισης των καθηγητών προς τους φοιτητές είναι ένα άλλο θέμα για το οποίο δεν θα επεκταθώ για χάριν οικονομίας. Επίσης λέω χαμηλόμισθους και όχι φτωχούς γιατί με τους φτωχούς συμπατριώτες μας είναι διαφορετικά τα πράγματα. Μπορεί να είναι δωρεάν το πανεπιστήμιο, όμως η οικογένεια αναγκάζεται, χωρίς να είναι ευθύνη του συστήματος, να πληρώνει έξοδα παραμονής του παιδιού του στην πόλη την οποία σπουδάζει. Αυτό μπορεί να είναι ένα κόστος αβάστακτο για μερικές οικογένειες. Υπάρχουν όμως και οι περιπτώσεις όπου τέτειες οικογένειες έχουν καταφέρει να σπουδάσουν τα παιδιά τους μέσω κρατικών υποτροφιών ή το πανεπιστήμιο να μην είναι μακριά από τον τόπο διαμονής και έτσι να μην χρειάζονται περισσότερα έξοδα.
Υ.Γ: Ίσως ενοχλήση μερικούς, αλλά όταν αναφέρομε σε συμπατριώτες, συμπεριλαμβάνονται και οι κατα μερικούς, αλλοδαπές οικογένειες που βρίσκονται στην Ελλάδα και είναι μετανάστες δεύτερης και τρίτης γενιάς οι οποίοι δεν γνώρισαν άλλη πατρίδα και θεωρούν την Ελλάδα και δική τους πατρίδα.
http://to-kouti-tis-pandoras.blogspot.com
