Η πικρή αλήθεια είναι ότι θέλουν να τους κόψουν την δουλεία και να την δώσουν σε λίγα χέρια (βλέπε Βγενοπουλο Βαρδινογιάννη) επιχειρηματίες είναι οι άνθρωποι και καλά κάνουν. Αυτό που με θλίβει όμως είναι ο τρόπος που το ευλογεί η πολιτεία και το σάπιο πολίτευμα μας. Είναι και ο λόγος αν θέλετε που οι κεντροαριστεροί (με δεξιές τσέπες) φοβούνται τον τέως βασιλιά, διότι αν απαιτούσε τα δάση του τότε έπρεπε να ξεσπιτωθούν οι αυθαίρετοι.
Γράφω αυτά γιατί στον κλάδο μου (ιδιοκτήτης καταστήματος γεωργικών φαρμάκων) συμβαίνει εδώ και χρόνια αυτό που συμβαίνει σε άλλους σήμερα. Στις πλάτες μας χρόνια τώρα στηρίζεται η αγροτική πιστωτική πολιτική. Κάθε χρόνο ο αγρότης αγοράζει εφόδια από εμάς, καλλιεργεί και στο τέλος της χρονιάς ότι περισσέψει εξοφλεί ή αφήνει υπόλοιπο για την νέα χρονιά. Τα χρέη συσσωρεύονται άτοκα, εμείς παίρνουμε δάνεια έντοκα και το στομάχι μου κοντεύει να σκάσει. Παιδιά λεφτά υπάρχουν. Αλλά πρέπει να σταματήσουμε αυτούς που κλέβουν. Γι αυτό δεν τα βρίσκει ο Γιωργάκης.
Κύριοι έρχονται εκλογές. Δεν είναι το ζήτημα αυτό. Εκλογές πέρασαν πολλές. Το ηθικό δίδαγμα που αποκόμισα δεν είναι το «ψήφισε αυτόν που πιστεύεις ότι θα σε αντιπροσωπεύσει καλύτερα» αλλά «ποιος θέλεις να σε κλέβει και να πλουτίσει» Αν δεν πας να ψηφίσεις τότε έκανες το καλύτερο γι αυτούς. Και χωρίς εσένα θα βγει. Άρα χάρη τους κάνουμε με την αποχή μας.
