ΕΙΧΕ το φρόνημά του ο κ. Σημίτης, κουβαλούσε και την πρακτική του. Τοποθετούσε βόμβες επί χούντας, αλλά έστηνε και «βόμβες» στον Ανδρέα.
Με τα παλικάρια του (Πάγκαλο, Αυγερινό) και τη Βάσω στα «μυστικά δείπνα» της ντροπής. Όταν «φτούρησε» ο εκσυγχρονισμός, έγινε πρακτική και «ιδεολογία». Για να διαχειριστεί αμύθητα ποσά (ντόπια και ευρωπαϊκά) ως (ο μακροβιότερος) πρωθυπουργός. Και, να Ολυμπιακά έργα, και δος του Καλατράβες, σημαίες, φλόγες και πυρσοί, ξένοι φιλοξενία, C4I και σπατάλες, για να πνιγεί το «αρχαίο πνεύμα αθάνατο» μες το βαρέλι δίχως πάτο.
ΑΡΚΟΥΝΤΩΣ διορατικός (διάβαζε παμπόνηρος) παρέδωσε την αρχηγία και το «δακτυλίδι». Το έλαβε ασμένως ο Γιώργος και το χαμόγελο του κ. Σημίτη πέτρωσε. Για τη δεξιά που έρχονταν και ο εκσυγχρονισμός την έκανε με δεξιά να μη μοιάζει. Για τον κ. Καραμανλή που έτριβε τα χέρια. Ορκίστηκαν οι «σεμνοί κλπ.» κι έπεσαν ιδέες στο τραπέζι. Με το αζημίωτο «ιδεολόγων» που είδαν το υπουργείο τους σαν μαγαζί προσοδοφόρο. Και να σου Χριστοφοράκοι, δος του «κουμπάροι», η όρεξη να μεγαλώνει και οι ορέξεις να αυξάνονται, το μάτι αχόρταγο να χάνεται στο Βατοπέδι και οι «παραπλανημένοι» να κόβουν βόλτες στα μοναστήρια, χωμένοι στα γένια του Εφραίμ.
ΟΙ χαρές κράτησαν όσο του κλέφτη η χαρά με τα χρυσά στην αγκαλιά. Το πράμα στράβωσε, η εξουσία γλίστρησε απ’ τα χέρια τους και μείναν’ μόνοι, αλλά…όχι και τόσο μόνοι. Δεν έχουν απέναντι άμωμους κι αμόλυντους, για να νιώσουν «μελλοθάνατοι». Τους γνέφουν Άκηδες και Μαντέληδες και…λύπη μοιρασμένη μισή λύπη.
ΒΓΗΚΑΝ απ’ τα θηκάρια τα μαχαίρια, αλλά εμείς δεν θέλουμε κραυγές και ανούσιους καυγάδες. Την αλήθεια θέλουμε, κρυμμένη σε χιλιάδες ψέματα. Αναζητούμε ενόχους μόνο για να τους…φτύσουμε. Ωστόσο, «εξεταστικές» λήγουν, οι αποχωρήσεις συσκοτίζουν και οι μάρτυρες δεν επαρκούν. Χρειαζόμαστε «κρείσσονες αποδείξεις» και οι «μείζονες» μάρτυρες κ. κ. Σημίτης και Καραμανλής κρύβονται «ποιούντες την νήσσαν». Εμείς τους περιμένουμε, γραδάροντας το πολιτικό τους φιλότιμο. Για τη μαρτυρία τους. Για την αλήθεια «και μόνο την αλήθεια».
