ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ ΕΘΕΛΟΝΤΙΚΗΣ ΟΜΑΔΑΣ ΓΙΑ ΤΟ ΚΑΣΤΡΟ ΤΗΣ ΧΙΟΥ
'Αν έχεις. τείχη διάβαινε(.) Μία εικόνα χίλιες λέξεις.
Εδώ παραθέτουμε δύο από τις φωτογραφίες που συνέλεξε η Εθελοντική Ομάδα Δράσης' Το Κάστρο της Χίου- Ένας Χαμένος Παράδεισος' με τα τείχη του Κάστρου να μοιάζουν με ζούγκλα.
Αν και πολλοί κάνουν ότι το αγνοούν - όχι με την έννοια ότι δεν το γνωρίζει κάποιος, αλλά με την έννοια της έλλειψης ενδιαφέροντος, της καταφρόνιας, της αδιαφορίας,- το Κάστρο είναι μέρος του κέντρου της πόλης της Χίου και η κατάσταση αυτή είναι απαράδεκτη. Μία κατάσταση που στην καλύτερη περίπτωση προκαλεί δυσαρέσκεια στους κάτοικους του νησιού, απογοήτευση και δυσάρεστη έκπληξη στους επισκέπτες.
Για να αντιληφθεί κανείς το φαινόμενο δεν είναι καν ανάγκη να ανέβει στα τείχη, αρκεί ένας περίπατος περιμετρικά για να καταλάβει και να βιώσει το αίσθημα της εγκατάλειψης. Εκτός από τον κίνδυνο πυρκαγιάς που είναι μεγάλος κάθε καλοκαίρι, η εικόνα που παρουσιάζει το χορταριασμένο για τα καλά μνημείο θλίβει, απογοητεύει. Φυσικά, τόπους- τόπους, τη 'διακόσμηση εξωτερικού χώρου' τη συμπληρώνουν σκουπίδια, πεταμένα με ανεμελιά από κάποιους αχαρακτήριστους. Όλο το καλοκαίρι το τριγύριζαν με πραγματικό ενδιαφέρον τουρίστες. Εμείς πότε θα ενδιαφερθούμε πραγματικά ως τοπική κοινωνία; Γιατί μεταχειριζόμαστε χωρίς σεβασμό μνημεία τα οποία θα έπρεπε να κοσμούν την πόλη; Άραγε θα ξυπνήσουμε ποτέ και θα αναλογιστούμε πόση ζημιά κάνουμε στον τόπο μας; Όχι για την καραμελίτσα της οικονομίας ή χάριν της τουριστικής μας 'πρόνοιας', αλλά για χάρη ενός κάποιου πολιτισμού, διεκδικώντας το 'ευφήμιον' μας όταν αυτοί οι άνθρωποι θα πάνε στην πατρίδα τους και θα διηγηθούν τα τεκταινόμενα.. Δεν επιρρίπτουμε ευθύνες σε κανέναν, γιατί το ψάχνεις συνεχώς να επιρρίπτεις ευθύνες σε κάνει να χάνεις και χρόνο. Κάνουμε όμως έκκληση σε πολίτες και ιθύνοντες, να βοηθήσουν όλοι στο να απολαμβάνουμε μια καθημερινότητα που αξίζει σε όλους μας, να αποδίδουμε σεβασμό προς το παρελθόν και το μέλλον του τόπου, να σταματήσουμε να κωφεύουμε και να εθελοτυφλούμε, κοροϊδεύοντας πρωτίστως εαυτοίς.
Η καθημερινότητα που μας παρασύρει ή και η 'ανοσία' που έχουμε αποκτήσει απέναντι σε ανάλογου 'κάλους' σκηνικά, από τα οποία ,δυστυχώς, βομβαρδιζόμαστε καθημερινά, πρέπει πλέον να πάψουν να αποτελούν τη δικαιολογία όλων μας και να τρέφουν τη μοιρολατρική και καταστροφική ανοχή- συνενοχή μας σε ανάλογα 'σκηνικά' εντός και εκτός των τειχών.
Κλείνω με την υπέροχη ευχή που κάνει, πριν 9 χρόνια, στο βιβλίο της 'Το Κάστρο της Χίου' η κ. Δώρα Μονιούδη- Γαβαλά, και εύχομαι κάποτε, πράγματι, να υλοποιηθεί- '[Σήμερα, το ενδιαφέρον για το μνημείο φρουριακής αρχιτεκτονικής του κέντρου της σημερινής πόλης, το οποίο αποτελεί έναν από τους λίγους διασωθέντες μάρτυρες της μακραίωνης ιστορίας της, συνεχώς μεγαλώνει. Επίσης η περιτειχισμένη πόλη είναι ένας θύλακας με ανθρώπινη κλίμακα, με έντονα τα ίχνη του παρελθόντος.] Ας λειτουργήσουν τα τείχη και πάλι ως 'οχύρωση' για τη σύγχρονη πόλη και τους κατοίκους της , προστατεύοντας τους από τους σημερινούς εχθρούς, το θόρυβο, τη ρύπανση, την αποξένωση, και παρέχοντάς τους ,συγχρόνως, χώρους επικοινωνίας και πολιτισμού.'
Περισσότερα στο www.chioscastle.gr
