Θέλει περισσότερα χέρια επίσης σκεφτήκαμε και Σάββατο μεσημεράκι, μετά την καταιγιδάρα βρεθήκαμε εκεί. Εκεί που έπρεπε, στο δύσκολο κομμάτι της πόλης στη γωνία με την Σωκράτους, ένα τετράγωνο ακριβώς κάτω απ' την Ομόνοια.
Εννέα γενναίοι που είχαν να αντιμετωπίσουν πολλά: την απειρία τους, την όχι και τόσο εγκάρδια υποδοχή απ' τους γύρω καταστηματάρχες. Εμένα προσωπικά μ' έπιασε μια απελπισία: μα να ερχόμαστε την γειτονιά τους, εμείς οι "ξένοι" να φτιάξουμε κάτι, να καθαρίσουμε κι αυτοί να μας αποθαρρύνουν με την τσίχλα "σε 1 μέρα θα 'χουν καταστραφεί όλα"; Ευτυχώς η υπόλοιπη ομάδα ήταν προσηλωμένη, και πολύ δυναμική, απίστευτοι atenistas: μαζέψανε το επικίνδυνο και μη σκουπιδαριό, πλύνανε τις γύρω πλάκες, και με δύο φτυάρια άρχισανε τη φύτευση. Ως τότε γύρισα κι έφερα μια έντονη μωβ μπογιά, κοντά στα χρώματα της λεβάντας, που έδεσε ε-ξαι-ρε-τι-κά.
Στο μεταξύ οι Έλληνες τριγύρω αλλάζανε τις εκτιμήσεις τους στο πιο αισιόδοξο"σε μια βδομάδα/μήνα δεν θα υπάρχει τίποτα", η γνωστή μίρλα ξέρετε, ενώ τεράστια εντύπωση μας έκαναν οι μετανάστες που ήρθαν και μας δώσανε συγχαρητήρια, ένας μάλιστα αυτόκλητα άρχισε να καθαρίζει ταμπλώ απ' τις αφίσες. Τι θετικοί άνθρωποι, τι καλύτερη θα 'ταν η πόλη μας αν τους πλησιάζαμε με περισσότερη αγάπη.
Μετά από 2 ώρες δουλειάς σταθήκαμε και καμαρώσαμε το, πέρα των προσδοκιών μας, εξαιρετικό αποτέλεσμα. Nαι, μόλις με 31 ευρώ και απλό μεράκι, κάτι κάναμε, ένα σημείο ντροπής στο τόσο κέντρο της πόλης εννιά άνθρωποι το μεταμορφώσανε σε μια πολιτισμένη γωνιά. Και σημαντικό, αυτό που πομπωδώς λένε "επανάκτηση του δημόσιου χώρου" ε, ναι το ζήσαμε, ανοίγει άλλους ορίζοντες το να παίρνεις τη σκούπα και το πινέλο πέρα απ' τους 4 τοίχους του σπιτιού σου. Προχωράμε!
http://athensville.blogspot.com
