Θα ηθελα να εκφράσω τα ειλικρινή μου συλλυπητήρια στον Κύριο Ηλία Μαμαλάκη. Πρόσφατα έχασα τη σύζυγό μου, τη σύντοφο της ζωής μου, με αναπάντεχο και οδυνηρό τρόπο, στην ηλικία των 62 ετών.
Οταν έχεις μία σωστή σχέση με το σύντροφό σου και ξαφνικά τον χάσεις, μένεις μόνος, μέσα στο απόλυτο κενό.
Είσαι το μισό πορτοκάλι που απελπισμένο γυρνάει στο σύμπαν ψάχνοτας το άλλο του μισό...μα φευ...δεν το βρίσκει...
Δεν έχω τη δύναμη να αυτοκτονήσω, σκέφτομαι και τα παδιά μου, αλλά εύχομαι ολόψυχα να έρθει σύντομα η μέρα που θα βρεθώ δίπλα στην αγαπημένη μου σύζυγο.
Τώρα κατάλαβα γιατί όταν χάνει ένα δικό του άνθρωπο ο κόσμος στρέφεται στη θρησκεία.
Είναι η μόνη ελπίδα, η μόνη.
Δε μπορώ να διανοηθώ ότι δε θα την ξαναδώ ποτέ.
Δε μπορώ να καταλάβω εκείνους που ξαναφτιάχνουν τη ζωή τους γρήγορα.
Μάλλον δεν ήξεραν να αγαπήσουν...
Ο λόγος που σας γράφω είναι ο εξής:
Παρατηρώ γύρω μου τους νέους, τα παιδιά μου, αλλά και τους μεγαλύτερους.
Αρκετοί από αυτούς ζουν ζωές χωρίς νόημα, αναλώσιμες σε περιστασιακές και ανούσιες φιλικές και ερωτικές σχέσεις.
Ξυπνηστε.
Η ζωή είναι μικρή και πολύτιμη.
Και όσοι είχαν την ευλογία, όπως εγώ, να ζήσουν με ένα σύντροφο-βράχο στο πλευρό τους, βρήκαν το μυστικό της ζωής..
Ενα σύντροφο που ανέχτηκε όλες τις ιδιοτροπίες τους.
Ενα σύντροφο που όλα τους τα συγχωρούσε.
Ενα σύντροφο που γύριζε και το άλλο μάγουλο.
Ενα σύντροφο που δε θα τους πρόδιδε ΠΟΤΕ, όπως η γυναίκα μου.
Ξυπνήστε πριν να είναι αργά.
Μη χαραμίζετε τον εαυτό σας δεξιά και αριστερά.
Αφιερωθείτε στον Ανθρωπο που θα εμπιστευτείτε και θα εκτιμήσετε και δε θα το μετανιώσετε.
30 χρόνια παντρεμένος, δεν την απάτησα τη γυναίκα μου.
Και οι φίλοι κορόιδευαν.
Ομως εγώ νιώθω ΓΕΜΑΤΟΣ, καταλαβαίνετε?
Νιώθω ΓΕΜΑΤΟΣ που συνάντησα αυτή τη Γυναίκα.
Σήμερα συμπληρώνουν 90 μέρες χωρίς Εκείνη.
Χωρίς να προλάβω να την αποχαιρετήσω....
Αισθάνομαι μέσα στην ατυχία μου τυχερός που τη Γυναίκα Μου την είχα ΕΚΕΙ ΠΑΝΩ ΣΑΝ ΤΗΝ ΠΑΝΑΓΙΑ.
Και της το έδειχνα κάθε μέρα.
Θέλω να πιστεύω ότι μέσα από τα χέρια μου έφυγε μια ευτυχισμένη γυναίκα.
Αντίο Αγαπημένη Σύντροφε και Μητέρα των Παιδιών μου
Και πάλι...
Κουράγιο Κύριε Ηλία μας.
Δε θα σου πω τα τετριμμένα, ότι με τον καιρό θα νιώσεις καλύτερα.
Γιατί μάλλον ξέρεις όσα κι'εγώ από Καλή Γυναίκα και συζυγική αγάπη.
Αναγνώστης
