"δεν υπάρχει σύγκριση με άλλους" έλεγαν οι διώκτες του Αμερικάνοι και Κολομβιανοί.
Ο Εσκομπάρ ήταν τυπικό παράδειγμα ενός πάμφτωχου και αμόρφωτου ανθρώπου που πλούτισε ξαφνικά για να βυθιστεί κατόπιν στην παραζάλη του πλούτου και την αλαζονεία που αυτός γεννά, με συνέπεια να πεθάνει σαν το σκυλί στα 43 του χρόνια.
Βέβαια μέχρι τότε , μέχρι οι κολομβιανοί διώκτες του να τον σκοτώσουν πάνω σε μια στέγη σπιτιού όπου κρυβόταν, υπήρξε ο υπ' αριθμ 1 δημόσιος κίνδυνος των ΗΠΑ και της κυβέρνησης της Κολομβίας φυσικά. Ο Εσκομπάρ διακινούσε τεράστιες ποσότητες κοκαΐνης κυρίως στις ΗΠΑ. Πίστευε μάλιστα πως είχε μια καθώς πρέπει επιχείρηση, η οποία άξιζε να νομιμοποιηθεί- γι' αυτόν το εμπόριο κόκας θα είχε την ίδια τύχη όπως την εποχή της ποτοαπαγόρευσης το αλκοόλ. Μετά από μια περίοδο παρανομίας, θα ήταν νόμιμο και ελεύθερο.
Όμως η εποχή ήταν εναντίον του Εσκομπάρ. Ο μεντεγινέζος βαρώνος βλέποντας ότι αργεί η νομιμοποίηση του για να πετύχει άρχισε να πολεμά την ίδια την κυβέρνηση της Κολομβίας. Στον πόλεμο αυτό ο Εσκομπάρ φάνηκε φοβερά βίαιος. Πέρα από τις εκατοντάδες δολοφονίες πολιτικών, στρατιωτικών και άλλων παραγόντων της χώρας, έφτασε στο σημείο να καταρρίψει και αεροπλάνο που μετέφερε πολίτες της χώρας επειδή σ' αυτό επέβαινε μάρτυρας κατηγορίας εναντίον του. Μπήκε και "φυλακή" βέβαια, η οποία όμως χτίστηκε ειδικά γι' αυτόν απ' όπου συντόνιζε τις επιχειρήσεις του. Η περίπτωση του πάντως ήταν μοναδική. Πέρα από τους φόνους που διέπραξε, με τα λεφτά που έβγαζε από το εμπόριο κόκας εξαγόραζε τις συνειδήσεις των φτωχών κατοίκων του Μεντεγίν: τους έδινε τρόφιμα, έχτισε εκκλησίες, στάδια κλπ. Έτσι στην κηδεία του παρευρέθηκαν γύρω στα 20.000 άτομα που έκλαιγαν ακατάπαυστα για το χαμό του μεγάλου ευεργέτη τους!
Πάμπλο Εσκομπάρ: ένα τέρας στην ιστορία του εγκλήματος που αιματοκύλισε την χώρα του, κι όμως φαίνεται από μερικούς (αρκετούς μάλλον) να λατρεύεται ως ένας πολύ σημαντικός άνθρωπος, κάτι σαν την Μητέρα Τερέζα δηλαδή...
