διάστημα περίπου 14 μηνών. Πολλά αλλάζουν... O Aλέξανδρος Σωτηρόπουλος σχολιάζει την πρεμιέρα της Εθνικής
Προς όσους έσπευσαν βιαστικά χθες βράδυ, κυρίως μέσα από τις εκπομπές διαλόγου των αθλητικών ραδιοφώνων –δημοσιογράφοι και φίλαθλοι- να ρίξουν... ανάθεμα στην εθνική ομάδα για το 1-1 με τη Γεωργία, μια υπενθύμιση μόνο: η πορεία στον προκριματικό όμιλο του Euro 2004, πριν από περίπου 8 χρόνια, άρχισε με μια εντός έδρας ήττα από την Ισπανία στο γήπεδο της Λεωφόρου. Τη συνέχεια, ασφαλώς την θυμάστε όλοι. Υπομονή λοιπόν. Αναγνωρίζω ότι δεν είναι το κύριο χαρακτηριστικό της φυλής μας, αλλά... υπομονή. Αυτό χρειάζεται τούτη τη στιγμή.
Τα προκριματικά, είτε πρόκειται για Euro, είτε για Μουντιάλ, δεν είναι αγώνας σπριντ αλλά δρόμος αντοχής. Δέκα αγώνες σε διάστημα περίπου 14 μηνών. Πολλά αλλάζουν. Δεύτερο παράδειγμα και τελευταίο: στο δρόμο για το Μουντιάλ, ξεκινήσαμε με τρεις νίκες και 8-0 συγκομιδή τερμάτων. Η Ελβετία στο ίδιο διάστημα είχε χάσει από το Λουξεμβούργο. Στο τέλος, εκείνοι πήγαν στη Νότια Αφρική απ’ ευθείας, εμείς μέσω Ουκρανίας! Αυτά ως προς τα μαθήματα ιστορίας.
Στα χθεσινά τώρα: το βασικό ερώτημα νομίζω είναι, αν υπήρχε plan b, στην απευκταία περίπτωση που γινόταν η στραβή. Η απάντηση, όπως φάνηκε στο γήπεδο, είναι ότι πιθανότατα το εναλλακτικό σχέδιο καταστρώθηκε εκείνη τη στιγμή και για πολλούς λόγους χάθηκε πολύτιμος χρόνος μέχρι να εφαρμοστεί. Όχι γιατί φταίει κάποιος συγκεκριμένα γι’ αυτό. Η αλλαγή του συστήματος από 4-4-2 σε 4-3-3 ορθά έγινε από το Σάντος, περίπου 25 λεπτά μετά το γκολ. Ο Πορτογάλος είδε και απόειδε, αλλά το γκολ των Γεωργιανών που μας αποσυντόνισε, μπήκε τόσο νωρίς που μάλλον ήταν φυσιολογικό να περιμένει ένα 20λεπτό μήπως και ισοφαρίσουμε. Στην ουσία πάντως, ο νέος ομοσπονδιακός προπονητής το είχε δει το έργο: «Δεν πρέπει το άγχος να μετατραπεί σε νεύρα», είχε πει στη συνέντευξη Τύπου πριν από το ματς. Δεν δάγκωνες καλύτερα τη γλώσσα σου Φερνάντο;
Εν τέλει, το άπλωμα της ομάδας στο γήπεδο με τους τρεις παίκτες μπροστά απέδωσε μερικώς, παρότι στο τέλος ρίξαμε στο παιχνίδι ότι επιθετικό όπλο είχαμε και δεν είχαμε. Ισοφαρίσαμε, δεν κερδίσαμε. Αποφύγαμε τα χειρότερα, γιατί ευτυχώς ή δυστυχώς, όλοι κρινόμαστε εκ του αποτελέσματος.
Η ομάδα μετά το πρώτο καταστροφικό 30λεπτο είχε πάθος, θέληση, έτρεξε πολύ, έκανε ευκαιρίες, έπαιξε αρκετά με τη μπάλα κάτω και νομίζω σε γενικές γραμμές «κέρδισε» τον κόσμο, που κόντρα στα προγνωστικά, ξεπέρασε τις 15 χιλιάδες και επιπλέον ουδείς γιούχαρε ή αποδοκίμασε είτε μετά το 0-1, είτε με το τελικό 1-1. Αντίθετα χειροκρότησαν όλοι θερμά την προσπάθεια Τυχαίο; Δεν νομίζω...
Κατ’ αναλογία –γιατί τα μεγέθη δεν είναι ίδια και απολύτως συγκρίσιμα- μάλλον ο Σάντος, έπεσε στην παγίδα που, άθελά του, είχε... στήσει στον Μπερέτα. Τι θέλω να πω: ο ΠΑΟΚ του Σάντος είχε ένα συγκεκριμένο τρόπο παιχνιδιού που ο Ιταλός προσπάθησε να αλλάξει σε μια νύχτα με καταστροφικά αποτελέσματα. Καλώς ή κακώς η εθνική του Ρεχάγκελ, είχε εννέα χρόνια μια φιλοσοφία, ένα σύστημα και ένα στυλ που θα πάρει χρόνο στον Πορτογάλο να αλλάξει. Είναι σίγουρο ότι θα τα καταφέρει, αλλά στο ξεκίνημα το πλήρωσε...
Και η συνέχεια; Πριν από δύο μέρες θέλαμε 6 βαθμούς στα δύο ματς. Τώρα θα είμαστε σούπερ ευχαριστημένοι αν μαζέψουμε 4 και θα πούμε «και μη χειρότερα» αν πάρουμε 2.
Το ματς στο Ζάγκρεμπ, είναι πλέον πολύ πιο κρίσιμο από ότι αρχικά υπολογίζαμε. Αν νικήσουμε: Ελλάδα 4, Κροατία 3. Αν φέρουμε ισοπαλία: Κροατία 4, Ελλάδα 2. Αν χάσουμε: Κροατία 6, Ελλάδα 1. Κάποιοι υπενθύμισαν χθες στον Φερνάντο Σάντος ότι η δική μας ομάδα παίζει καλύτερα εκτός έδρας. Ορθή παρατήρηση...
Και κάτι τελευταίο, για να πάψει οριστικά η γκρίνια. Ας ρίξουμε και μια ματιά γύρω μας. Η Γαλλία έχασε μέσα στο "Σταντ ντε Φρανς" από τη Λευκορωσία και η Πορτογαλία παραχώρησε ισοπαλία 4-4 στην Κύπρο. Εκείνοι δηλαδή τι να κάνουν; Να πηδήξουν στα θάλασσα;
Πηγή: contra.gr
