Η απεργία και οι αποκλεισμοί είναι βούτυρο στο ψωμί τους.

Φαντάζομαι τα στελέχη της Κυβέρνησης μαζεμένα σε κάποιο γραφείο με πρόσωπα συννεφιασμένα από την δυστυχία και την στεναχώρια να πίνουν καφέ πικρό με παξιμαδάκι, συντετριμμένοι που οι αγαπημένοι τους πολίτες ταλαιπωρούνται από τους αποκλεισμούς δρόμων , λιμανιών κλπ δημόσιων χώρων, από κάθε δημοκράτη αναρχοσερίφη που αδικείται από τις εμπνεύσεις τους.


Αλλά δυστυχώς η φαντασία δεν έχει σχέση με την πραγματικότητα.
Το πιθανότερο είναι να γελάνε με τα χάλια μας, και με την ηλιθιότητά μας να τους βάζουμε να αντιμετωπίσουν εύκολους «εργατικούς αγώνες».
Η απεργία και οι αποκλεισμοί γι’ αυτούς είναι βούτυρο στο ψωμί τους. Βάζουν μια διμοιρία δημοσιογράφων να στηλιτεύσει την αναλγησία των απεργών , που καταρρακώνουν την οικονομία και τα δικαιώματα των άλλων συμπολιτών τους, και καθαρίζουν αναίμακτα.
Επειδή τολμώ λοιπόν να υποστηρίξω ότι αντιλαμβάνομαι την βαθύτερη ψυχολογία ενός μέσου Έλληνα πολιτικού , και πιστεύω ότι δεν τους νοιάζει τίποτε άλλο πέρα από το να μην χάσουν την βόλεψή τους, σας συμβουλεύω εσάς τωρινοί και μελλοντικοί «αγωνιστές» να αλλάξετε τακτική και μορφή αγώνων έτσι ώστε να νιώσουν στο πετσί τους την έννοια της ανασφάλειας, της απαξίωσης και της θνητότητας που νιώθουμε όλοι εμείς οι κυβερνώμενοι τόσα χρόνια κάτω από την εξουσία τους.
Συγκεκριμένα προμηθευτείτε οπορωλαχανικά, γιαούρτια, κλπ ημίρευστα προϊόντα(κατά προτίμηση ελληνικά, και να ζητήσετε και αποδείξεις αγοράς παρακαλώ), βρείτε τις προσωπικές τους κατοικίες ή τους χώρους δημοσίων εμφανίσεών τους, και κάντε τους να νιώσουν στο αίμα τους την αδρεναλίνη της γαζέλας που την κυνηγά ένα κοπάδι λιοντάρια.(το παράδειγμα της γαζέλας προφανώς είναι ατυχές για τον Πάγκαλο, χρησιμοποιήστε κάποιο άλλο στην προκειμένη περίπτωση).

ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΣ