Καμπούλ, όπως έκανε τη δημόσια τάξη.
Τι έγινε αλήθεια με την κόκκινη τρομοκρατία; Τόσο γρήγορα ξεχάστηκε το αίμα που έρρευσε άφθονο; Να θυμίσουμε μόνο τα θύματα των τελευταίων 3-4 μηνών; Τέσσερις νεκροί στη Marfin, ο ίδιος ο υπασπιστής του Χρυσοχοΐδη στην πρωτοφανή για τα δεδομένα της Αθήνας –αλλά όχι της Καμπούλ, της Βαγδάτης κ.τ.λ.- επίθεση μέσα στο γραφείο του υπουργού, και ο Σωκράτης Γκιόλιας.
Κι όμως, μετά από τις δολοφονίες, τα «παπαγαλάκια» των «έγκριτων» εφημερίδων της διαπλοκής, διαβεβαίωναν το κοινό ότι η ανακάλυψη και σύλληψη των δραστών ήταν θέμα χρόνου. Και θέμα τιμής για τον υπουργό ΠΡΟ-ΠΟ, αφού δολοφόνησαν τον υπασπιστή του, με βόμβα που προοριζόταν για τον ίδιον. Μάλιστα, τα ΜΜΕ διέρρεαν κιόλας τα πρόσωπα που ήταν «σε στενό κλοιό» κι από μέρα σε μέρα θα συλλαμβάνονταν. Ο καιρός πέρασε, συλλήψεις δεν είχαμε φυσικά και τώρα τελευταία υπάρχει νεκρική σιγή για το θέμα της τρομοκρατίας, ακόμα κι από τα πολύ πρόθυμα παπαγÎ! �λάκια των ΜΜΕ. Τι συνέβη; Πως αποχώρησε έτσι σαν αποτυχημένος ο Χρυσοχοΐδης, χωρίς έστω μια σύλληψη για τα μάτια του κόσμου; Ή μήπως οι εν Ελλάδι δρούσες τρομοκρατικές οργανώσεις δεν υπάγονται στη δικαιοδοσία του ελληνικού κράτους και των υπουργών του, ακόμα κι αν δολοφονούν συνεργάτες τους;
Αναγνώστης
