Απάντηση στο "ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΑ ΠΑΙΔΙΚΑ ΣΤΗΝ ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ"

Θα ήθελα να σου απαντήσω φίλε μου (όντας άνθρωπος της "νέας" γενιάς, που έζησε πριν λίγα χρόνια αυτές τις εμπειρίες και συνεχίζει ακόμα) ότι τα κινούμενα σχέδια αυτού του τύπου δεν αποτελούν πρόβλημα για άτομα σαν και εμάς που τα παρακολουθούμε με τόση ευλάβεια παραμελώντας έτσι πολλές φορές την ζωή μας αλλά και τις υποχρεώσεις μας.
Συμφωνώ ότι μπορεί να παίξουν ρόλο στην διαμόρφωση του χαρακτήρα μας, στις ενέργειας μας, αλλά θεωρώ λανθασμένη την άποψή σου όσο και τον τρόπο που χειρίστηκες το θέμα. Θα μπορούσες αναμφίβολα να μιλήσεις στα παιδιά σου, όπως έκαναν και συνεχίζουν να κάνουν οι δικοί μου, να συμβουλεύεις και να τα παροτρύνεις εφόσον είναι εφικτό και εφόσον δεν σου αρέσουν τα παιδιά σου να εξαρτώνται από αυτού του είδους κινούμενα σχέδια.  Δεν μπορείς έτσι απλά να τους αφαιρείς το δικαίωμα να παρακολουθήσουν αυτό που τους αρέσει, που τους έλκει με τέτοιο παράδοξο τρόπο χωρίς καν να διανοηθείς ότι το ίδιο θα σκεφτόσουν και θα επιθυμούσες στην θέση τους. Πολλές φορές, κατά την δική μου άποψη πάντα, τα παιδιά (της δικής σου περίπτωσης) έχουν μια αυξημένη ανάγκη να απελευθερωθούν από αυτού του είδους την σκλαβιά με αποτέλεσμα στο μέλλον να είναι πιο ευάλωτα στους καθημερινούς κινδύνους που υπάρχουν τόσο στον σχολικό χώρο όσο και στις γειτονιές/χώρους διαμονής. Δεν είμαι το άτομο το άγιο, που δεν έχω πειράξει μύγα ή που δεν έχω επηρεαστεί από τους πειρασμούς του 21ου αιώνα ωστόσο πίστεψε με τα παιδιά θα καταφέρουν να διαμορφώσουν μόνα τους και με την βοήθεια σας τον χαρακτήρα τους χωρίς αυτές τις περικοπές. Αν είναι να πάθει κάτι το παιδί σου, πράγμα που δεν στο εύχομαι ποτέ, δεν θα είναι από κακή επιρροή της τηλεόρασης αλλά από 1002 άλλους παράγοντες, δηλαδή αν δεν είναι η τηλεόραση θα είναι το τσιγάρο, το ποτό, οι κακές παρέες κτλ. Άφησε το παιδί να ζήσει την ζωή του, να ενημερωθεί, να κρίνει από μόνο του το καλό και το κακό αλλά δώσε του την βοήθεια σου, όχι αυτή που του δίνει τώρα στερώντας του τόσα δικαιώματα αλλά μιλώντας του και κάνοντας το να καταλάβει τι αξίζει και τι όχι σε αυτή την ζωή. Και τα κινούμενα σχέδια μου είδα, και από μικρή ηλικία παρασύρθηκα (και συνεχίζω) από τους πειρασμούς του διαδικτύου και άσχημες πράξεις έκανα αλλά λόγω χαρακτήρα μετανιώνω και δεν παίζει ρόλο αν μου σταμάταγαν ή όχι την τηλεόραση όταν ήμουν μικρός, πριν 9-10 χρόνια στην ηλικία των 5-6 ετών. Αν θες βάλε τους περιορισμούς σου, συμφωνώ απολύτως και επαυξάνω εδώ αλλά όχι επιβάλλοντας αυτό που νιώθεις εσύ σωστό. Ευχαριστώ για την κατανόηση και ελπίζω ότι θα καταλάβεις τι σημαίνει να είσαι παιδί την σημερινή μέρα ;)