Εκεί όμως που θα με βρείς τελείως εναντιο είναι στο όλο θέμα της υπαρξης (ανάγκης) του στρατού.Εκανες ενα μεγάλο λάθος ,προφανώς,όταν μπήκες στο στρατό.Θεωρησες οτι λειτουργεί σαν ενας κοινωνικός ιστός γι αυτό το λόγο αναζήτησες και "ανεξάρτητη και κριτική σκέψη".Μα ειναι ποτέ δυνατόν??? Είναι ποτε δυνατόν ο στρατός να σε οδηγεί στην ανεξαρτητη σκέψη?Ο στρατός και κάθε στρατός βασίζεται ακριβώς στην εξάλειξη της "σκέψης" του φαντάρου...εκτός και εαν βέβαια δεν πήρες ειδικότητα οπλίτη αλλα στρατιωτικού συμβούλου στο Πεντάγωνο..! .
Ο στρατός όσο και εαν σου κακοφαινεται πρέπει να είναι "παράλογος" γιατι παράλογη είναι και η φύση του πολέμου για τον οποίο σε προετοιμάζει...απλά τα πράγματα...
Επιπλέον μου δημιουργειται μια ευλογή απορία.Κάπου αναφέρεις οτι λόγω του προβλήματος υγείας δεν μπορούσες ουτε καν να ανταπεξέλθεις στα καθηκοντά σου.Τότε γιατι δεν πήρες μια αναβολή και επειτα και μια απαλλαγη Ι5 ωστε να μην ταλαιπωρείς τον εαυτό σου, αφού ούτε τις υπηρεσίες σου στον
Ε.Σ μπορούσες να προσφέρεις??
Είναι πολλά αυτα που θέλω να σου πω αλλα δυστυχώς δεν έχω το κουράγιο...Απο ότι καταλαβαίνω όμως έκανες ενα λάθος....είχες την εντύπωση οτι ο στρατός είναι μια οργανωμένη κατασκήνωση και βρέθηκες προ εκπλήξεως..Κι εγω στα 27 μπήκα φαντάρος και αφησα πίσω οικογένεια+κοπέλα+δουλειά..την ίδια κατάσταση βρήκα με σενα και ίσως χειρότερη αφου εμείνα στα σύνορα κανονικά 5,5 μήνες και όχι σε γραφεία και νοσοκομεία.Κοιμηθηκα σε δωμάτια χωρίς σόμπες στους -18,εκανα αλλεπάλληλες σκοπιές και πήγα σε πολλές ασκήσεις.Γνώρισα ανθρώπους που είχαν εξουσία π! άνω μου που στην "κανονική" ζωή ούτε που θα γύρναγα να τους κοιτάξω...Σε αυτές τις κακούχίες όμως γνώρισα και την πραγματική φιλία και έχω μετα απο 5 χρόνια 2 ανθρώπους ακόμα δίπλα μου που είμαι περήφανος να με θεωρούν φίλο τους.Είμαι σχεδόν σίγουρος ετσι όπως τα περιγράφεις οτι δεν εχεις κρατήσει ούτε ενα τηλέφωνο απο "συν-φανταρούς" σου...Ισως αυτά να είναι που με ωρίμασαν..που με έκανα πιο "ανδρα" όπως λές, γιατι συνήθως οι ασχημες εμπειρίες είναι που σε βοηθούν να δείς διαφορετικά τη ζωη.. Και ένα τελευταίο...εχω την τύχη να ζεί ακόμα ο ένας απο τους παππούδες μου..αισίως 108 χρονών..Αυτός ο ανθρωπός λοιπόν πέρασε τα πάνδεινα για να είμαι εγω ελεύθερος σήμερα.Εχασε αίμα, αδέλφια σπίτια σε πολέμους,εζησε κατοχή,εμφύλιο,χούντα...Συγνώμη που στο λέω αλλα είναι το ΕΛΑΧΙΣΤΟ που μπορώ να κάνω εγω για να τιμήσω όλους αυτούς σαν τον παπππου μου...να "χάσω" 9 μήνες απο τη ζωή μου...
Πάντα φιλικά
Αλέξανδρος Σ.
