Πριν 3 εβδομάδες στον Ιανό ( κέντρο τέχνης και πολιτισμού!!) μαζεύτηκαν οι διανοούμενοι θεριακλήδες της μικρής μπανανίας μας προκειμένου να διαδηλώσουν κατά της απαγόρευσης του καπνού, να καθυβρίσουν την τότε υπουργό Υγείας, που το επέβαλλε με εξαιρετική καθυστέρηση και να δηλώσουν ότι «απαγορεύεται το απαγορεύεται».
Το σύνθημα αυτό, αποφόρι από τα… καλάθια του Μάη του ΄68, χρησιμοποιείται από την αφρόκρεμα –υποτίθεται- της διανόησης, οι οποίοι στο όνομα της ελευθερίας θέλουν να μας πείσουν ότι το προσωπικό τους ανθρώπινο δικαίωμα στο ντουμάνι, είναι πάνω από το ανθρώπινο δικαίωμα της υγείας των υπολοίπων, που δεν επιθυμούν να το αναπνέουν.
Κάποιοι απ΄ αυτούς ίσως να «ποντάρουν» σε καλλιτεχνική σύνταξη λόγω εθνικής προσφοράς, χρεώνοντας τον δημόσιο κορβανά με τον «καπνό που έχουν μέσα τους» τόσα χρόνια.
Στο πλαίσιο της «αντίστασης» κατά της καπνο-απαγόρευσης μαθαίνουμε ότι στέκι ζαπλούτων ντουμανιάζει κάθε βράδυ και απλώς οι άκαπνοι πελάτες, αντί να καταγγείλουν το γεγονός, δεν ξαναπατάνε, τρομαγμένοι από τα χοντρά «κοχίμπα» που εν μέσω κρίσης προκλητικά θυμιατίζουν πάνω από το αυγοτάραχο…
Ευτραφής συνθέτης δεν χάνει ευκαιρία να διαμαρτυρηθεί όπου σταθεί και όπου βρεθεί για την καπνο-απαγόρευση, συνεπικουρούμενος από ομοϊδεάτισσα (λέμε τώρα) έτερη ευτραφή βουλευτή που κυκλοφορεί παντού με το τσιγάρο αναμμένο, ενώ κατά τι αδυνατότερος συνθέτης με μούσι και πίπα, προτείνει η απαγόρευση να υπάρχει μόνο σε νοσοκομεία, τράπεζες, μέσα μεταφοράς ( έχει εφαρμοστεί από την δεκαετία του ΄80), ενώ αμφισβητεί την επιστημονικότητα των απτών αποδείξεων της βλάβης της υγείας των μη καπνιστών από τους ντουμανιασμένους χώρους.
Και επειδή είμαι πρώην καπνιστής που άντεξα να κόψω το τσιγάρο όταν διαπίστωσα ότι μπορούσα χωρίς τζούρα να περάσω πολύωρες πτήσεις, την παρακολούθηση θεαμάτων, αλλά και την παραμονή σε μακροσκελή επαγγελματικά δείπνα, χωρίς να μου λείπει το τσιγάρο, θεωρώ ότι η καθολική απαγόρευση που πέτυχε απολύτως σε άλλες χώρες θεριακλήδων, όπως η Τουρκία και η Ιταλία, είναι η μοναδική ευκαιρία να πέσει ο αριθμός των καπνιστών στη χώρα, που μαστίζεται από καρκίνους και καρδιοπάθειες.
Οι διανοούμενοι θα μπορούσαν να είναι το υγιές παράδειγμα μιας κοινωνίας και όχι συμπαθείς καρικατούρες της παλιάς τους δόξας που προπαγανδίζουν μια θλιβερή εξάρτηση, που μόνο βλάπτει. Ας καπνίσουν όσο θέλουν στα σπίτια τους, ας ανοίξουν λέσχες καπνιστών να συχνάζουν, αλλά οι κλειστοί δημόσιοι χώροι (και αυτοί των θεαμάτων) είναι για όλους και όχι μόνο για τους καπνιστές.
Και απέναντι στο δημοφιλές «αντί-» που κατατρέχει τις προ και μεταδικτατορικές γενιές σαν τσίχλα κολλημένη στο μυαλό, αντιτάσσω το γνωστό: «Μη μου φυσάς το καπνό στα μούτρα, σκυλί» !!!
http://www.topontiki.gr/article/9999
