Λίγα γεγονότα, λίγες σκέψεις, λίγο από τον χρόνο σας, λίγο από τον χώρο σας, έτσι για να ξεσπάσω κάπου.
Μένω στον Πειραιά και τους τελευταίους μήνες, λόγω της δουλειάς μου, μου έχει δοθεί η δυνατότητα να κυκλοφορώ περισσότερες ώρες στους δρόμους και να παρατηρήσω κάποια πράγματα.
Σήμερα το απόγευμα βρισκόμουν στο λιμάνι και αναρωτήθηκα ποιο ακριβώς είναι το αντικείμενο με το οποίο ασχολείται το Λιμενικό ή για να είμαι ποιο δίκαιος η Λιμενική Αστυνομία. Στον χρόνο που βρέθηκα εκεί, σε κανένα μα σε κανένα πλοίο που ταξιδεύει στον Αργοσαρωνικό, συμβατικό η ταχύπλοο δεν δούλευε το ραντάρ. Έχουν πάρει κάποια ειδική άδεια ή οι πλοίαρχοι είναι τόσο γνώστες της διαδρομής ώστε με "γυμνό μάτι" να ταξιδεύουν, ακόμη και το σούρουπο?
Η θάλασσα γεμάτη σκουπιδαριό και λύματα από τα πλοία. Μια βόλτα να κάνει κάποιος του λιμενικού θα δει τη ρύπανση με τα ίδια τα μάτια του, γιατί οι κύριοι των πλοίων έχουν ξεφύγει τόσο πολύ, ώστε και μπροστά στον κόσμο δεν έχουν κανένα πρόβλημα να αδειάζουν τα λύματα τους. Το μόνο που βλέπω τους λιμενικούς να κάνουν εκεί είναι να ρυθμίζουν την κυκλοφορία για την επιβίβαση ή αποβίβαση των αυτοκινήτων στα πλοία. Σοβαρή δουλεία δεν λέω, αλλά δεν είναι μόνο αυτή η δουλεία τους. Το ίδιο βέβαια συμβαίνει και στη μαρίνα Ζέας, από το σημείο που ξεκινάει ο βραχίονας της προβλήτας (cafeteria πισίνα) μέχρι τον φάρο. Στη Ζέα βέβαια δεν βλέπεις λιμενικούς καθόλου, έχουν βολευτεί στο γραφειάκι τους, σχολιάζουν τις γκόμενες που περνούν και αν θυμηθούν κάνουν και καμιά βόλτα να κόψουν κάποια κλίση στα σταθμευμένα αυτοκίνητα.
Έχω δει την αστυνομία και αυτή του δήμου γύρω από τον ηλεκτρικό σταθμό να κυνηγούν τους ξένους με τα εμπορεύματά τους και είναι σαν να παίζουν κυνηγητό. Φεύγουν οι αστυνομικοί επιστρέφουν οι ξένοι και απλώνουν την πραμάτεια τους. Σε κανένα μισάωρο άντε πάλι το ίδιο κυνηγητό, επιστροφή, κυνηγητό, επιστροφή. Ρε μάγκες αν θέλετε πραγματικά να τους βγάλετε ή διώξετε (δεν ξέρω πια λέξη είναι η πιο σωστή) κάντε το ή αφήστε τους στην ησυχία τους. Δεν είναι ωραίο αυτό το θέμα που παρουσιάζεται και ιδιαίτερα στους τουρίστες.
Τον έλεγχο για τη συχνότητα των δρομολογίων των λεωφορείων, ποιος τον κάνει? Περιμένω στην αφετηρία το 904 για δέκα λεπτά και με την ευκαιρία διαβάζω εκεί στα πληροφοριακά για τις στάσεις που κάνει ότι η συχνότητα των δρομολογίων είναι 10 με 15 λεπτά. Ωραία σκέπτομαι θα έλθει και θα φύγουμε αμέσως. Τί αφελής που είμαι. Έρχεται το λεωφορείο, αποβιβάζει τον κόσμο, επιβιβαζόμαστε εμείς που περιμένουμε και... τσιγαράκι ο οδηγός. Εντάξει λέω δεν βαριέσαι ένα τσιγάρο να κάνει ο άνθρωπος δεν χάθηκε ο κόσμος. Έλα όμως που δεν ήταν μόνο το τσιγάρο ήταν και η κουβεντούλα με τον καταστηματάρχη που είναι δίπλα στην αφετηρία, είναι και η κουβεντούλα στο κινητό, με τούτα και με κείνα ένα μισάωρο στο νερό. Και αναρωτιέμαι εγώ ο αφελής η πραγματοποίηση του κάθε δρομολογίου είναι καθαρά θέμα μόνο του οδηγού? Δεν λέω ότι δεν υπάρχουν σωστοί και τυπικοί οδηγοί, μα γιατί όμως από τους λίγους να δημιουργείται ο κανόνας και αν δούμε κάποιον σωστό να λέμε ότι είναι η εξαίρεση?
Με τη σημερινή "πρόοδο" δυστυχώς έχουμε ξεχάσει τι σημαίνουν κάποιες έννοιες. Μπήκα να πάρω έναν καφέ στο σταθμό του λιμανιού κοντά στα πλοία που φεύγουν για Κρήτη. Και Ω!!! τί θέαμα. Φουτουριστικό. Στρατιώτες μάλλον με μετάθεση, άλλοι με τα πόδια πάνω στα καθίσματα, άλλοι να πετάνε μπουκάλια νερό ο ένας στον άλλον επειδή ήταν ξαπλωμένοι, άλλοι να πειράζουν μικρά παιδιά αθίγγανων και να γελούν μαζί τους, μα μεγαλύτερη εντύπωση μου έκανε ένας τυπάς, ο οποίος φορούσε βερμούδα πορτοκαλί, αθλητικά παπούτσια, τσαντάκι στον ώμο και τζόκεϊ με το εθνόσημο.
Έχουμε χάσει την μπάλα ρε παιδιά και την έχουμε χάσει όλοι. Είτε αυτοί είναι πολιτικοί, είτε απλός κόσμος, είτε κάθε είδος αξιωματούχου.
Αυτά που σας περιγράφω ποιο πάνω είναι παρατηρήσεις μια ημέρας από 18:30 εως 20:00.
Αν καθίσω και γράψω όλα αυτά που έχουν δει τα μάτια μου να γίνονται με την ανοχή του επίσημου κράτους δεν θα μου έφταναν μερόνυχτα. Κύριοι της εξουσίας, είτε πράσινοι είστε, είτε γαλάζιοι, είτε κόκκινοι, είτε οποιασδήποτε άλλης απόχρωσης ξυπνήστε. Αλλάξτε τη νοοτροπία του ετσιθελισμού, του ωχαδελφισμού και του να κρατάτε ισορροπίες, αν δεν σπάσετε αυγά ομελέτα δεν γίνεται.
Θέλω να κάνω και μια ερώτηση σε όλους αυτούς τους προοδευτικούς που φωνάζουν για την ανεξιθρησκία, να κατεβάσουν τα σύμβολα από τις αίθουσες των σχολείων, των δικαστηρίων, να καταργηθεί η προσευχή, να καταργηθεί ο όρκος και όλα αυτά τα σχετικά.
Γιατί ρε παιδιά σε μένα τον μη προοδευτικό που τυχαίνει να είμαι Ορθόδοξος Χριστιανός να μη μου δίνεται το δικαίωμα να κάνω προσευχή στο σχολείο, να ορκίζομαι στο Ευαγγέλιο, να βλέπω τον Σταυρό ή την Εικόνα του Χριστού στην αίθουσα του δικαστηρίου ή του σχολείου? Αυτό δεν είναι ρατσισμός? Δεν είναι καταπάτηση των ανθρώπινων δικαιωμάτων μου αυτό?
ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΣ
