Έχει υπολογιστεί από έρευνες που έχουν γίνει ότι ένας ενήλικας που από τα πέντε του χρόνια βλέπει τηλεόραση για δύο ώρες την ημέρα, έχει μέχρι τα τριάντα του περάσει πολύ περισσότερο χρόνο μπροστά της, από εκείνον που χρειάστηκε να... συμπληρώσει τις σπουδές του στο Δημοτικό, στο Γυμνάσιο, στο Λύκειο και στο Πανεπιστήμιο!!!!!!Ακόμη έχει υπολογιστεί πως το μέσο ελληνόπουλο, μέχρι τα οχτώ του χρόνια έχει περάσει διπλάσιες ώρες βλέποντας τηλεόραση, απ’ όσες ένας μαθητής πέρνα στο γυμνάσιο και λύκειο μαζί. Απ’ αυτά και μόνο τα στοιχεία προκύπτει κατά τρόπο αδιαμφισβήτητο, η μεγάλη επίδραση της τηλεόρασης, όχι μόνο στα παιδιά αλλά και στους μεγάλους. Αν σκεφτούμε ότι τα σύγχρονα τηλεοπτικά προγράμματα κατακλύζονται από σκηνές βίας (ξυλοδαρμοί, δολοπλοκίες, φόνοι) και ακατάλληλες σκηνές ερωτικού περιεχομένου και έχοντας αποδείξει τη μεγάλη επίδραση της τηλεόρασης, μπορούμε να εξηγήσουμε πολλά κοινωνικά φαινόμενα της σημερινής εποχής όπως είναι: απομονωτισμός και εσωστρέφεια των ανθρώπων, αύξηση της εγκληματικότητας.
Επίσης, δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι τα ναρκωτικά και η ραγδαία εξάπλωση τους συνέπεσε με την εποχή της τηλεόρασης.
Είναι εύκολο κανείς να ξεχωρίσει ένα «ηλεκτρονικόπληκτο» παιδί απ’ ένα άλλο. Θα το καταλάβει από την έλλειψη δραστηριότητας, τη σιωπή στην οποία αρέσκεται, στη διανοητική παθητικότητα, από τη διαρκή κάμψη στις σχολικές επιδόσεις, που δε θέλγεται από το βιβλίο, απ’ τα «walkman» που μπορεί να φορά στα αυτιά του και να ακούει μουσική, απομονωμένο από τους άλλους, από τη μουσική που προτιμά, όχι τη δημιουργική – να μάθει κάποιο όργανο – αλλά την κονσερβοποιημένη σε κασέτες, βίντεο.
Συγκίνηση προκαλεί η ομολογία μιας νέας κοπέλας της σημερινής γενιάς που λέει ότι: «Είμαστε κουρασμένοι από την πλήξη μάλλον, παρά από την προσπάθεια. Είμαστε πρόωρα γερασμένοι, αλλά όχι σοφοί. Ζούμε σ’ ένα κόσμο που δεν τον έχουμε γνωρίσει παρά μόνο από την τηλεοπτική οθόνη».
Η ομολογία αυτή επιβεβαιώνει για πολλοστή φορά τις αρνητικές συνέπειες της τηλεόρασης. Καθήλωση του παιδιού σε μια ολέθρια ακινησία, που έχει ως αποτέλεσμα την παθητικότητα, σωματική ή πνευματική. Οι σχέσεις με το ανθρώπινο περιβάλλον, οικογενειακό ή ευρύτερο, περιορίζονται ή καταργούνται και μετατρέπει τον τηλεθεατή σε δικό της δούλο, καταδικασμένο σε απραξία και μοναξιά.
