Ο ιστορικός Δήμος Ζωγράφου έχει το παράξενο χαρακτηριστικό να αποτελεί την συνέχεια του αστικού πολεοδομικού ιστού προς την φύση.
Έχει χαρακτηριστικά δόμησης και ανάπτυξης που ανήκουν στο κοινωνικό, οικονομικό και πολιτικό σκηνικό των δεκαετιών του 60,70 και 80. Εκείνα τα χρόνια η ανάγκη για στέγαση ήταν μεγαλύτερη από αυτή της ποιότητας ζωής. Αν θέλετε, ακόμα και η καθημερινότητα και τα μηνύματα που δεχόμασταν δεν μας δημιουργούσαν την πίεση να βρούμε πράσινες διεξόδους και ανάσες.
Σήμερα τα πράγματα είναι δεδομένα. Δεν αλλάζουν με καμμία θεωρητική συζήτηση, μελέτη ακόμα και κριτική των πεπραγμένων. Είναι άσκοπο να κατηγορούμε προηγούμενες γενιές που δεν προέβλεψαν. Είναι μάταιο να πολεμάμε με τους τεράστιους όγκους μπετόν που μας περιτριγυρίζουν.
Υπάρχει κάτι, όμως, που μπορούμε να πράξουμε. Εγώ το ονομάζω «Πραγματική Οικολογία». Μία οικολογία που μπορεί να δράσει σε ήδη υπάρχουσες δομές.
Χωρίς να γκρεμίσουμε κατοικίες ανθρώπων που μεγάλωσαν και πέρασαν μια ζωή στις γειτονιές μας ή εκείνων που επέλεξαν για δικούς τους πρακτικούς κυρίως λόγους να ζούνε στις γειτονιές μας.
Η πραγματική οικολογία αφορά πάνω από όλα την οικονομία.
Την οικονομία προσωπικής ενέργειας στην καθημερινότητα μας. Στις συναλλαγές μας, στις μετακινήσεις μας, στην ψυχολογία μας.
Την οικονομία ενέργειας και χρημάτων με την αλόγιστη κατανάλωση πόρων επειδή δεν βρήκες θέση παρκαρίσματος κι άλλοτε επειδή η ανασφάλεια σε οδηγεί να κοιμάσαι με όλα τα φώτα ανοικτά.
Αν σου ακούγονται παράξενα τα παραπάνω, επίτρεψε μου να συνεχίσω για να σου δώσω να καταλάβεις.
Δεν είναι τόσο εύκολο να γκρεμίζεις και να χτίζεις από την αρχή γειτονιές. Τις περισσότερες φορές χρειάζεται να προσαρμόζεις τον τρόπο ζωής σου σε αυτές. Το παράξενο και η μεγάλη μας τύχη είναι ότι η λύση βρίσκεται στο γονίδιο μας.
Λέγεται συμμετοχή και αλληλεγγύη. Λέγεται κατανόηση και δημιουργική κρίση.
Η πρόταση μου λέει, ότι φυσικά και δεν πρέπει να στερείς σπιθαμή πράσινου από την πόλη. Φυσικά και να προστατεύσουμε τα πάρκα και τις πλατείες μας. Παράλληλα όμως ίσως πρέπει να ξανασκεφτούμε την δημιουργία έργων όπως των «πράσινων χώρων στάθμευσης» και να γλυτώσουμε τους εαυτούς μας και τους συμπολίτες μας από την ταλαιπωρία, τον θόρυβο, το άγχος, το καυσαέριο. Να κάνουμε οικονομία. Σκεφτείτε το για λίγο.
Είμαι 12 χρόνια δήμαρχος στην ιστορική πόλη του Ζωγράφου. Έχω δει και ακούσει. Έχω προσπαθήσει και αγωνιστεί. Έχω χάσει κι έχω νικήσει. Ξέρω, ότι οι λύσεις που μπορούν πραγματικά να υλοποιηθούν, είναι οι πιο απλές.
Η πιο απλή εφαρμογή της οικολογίας λέγεται συμμετοχή. Κανένας δεν ζήτησε ποτέ από τους πολίτες να καθαρίζουν τους δρόμους, ούτε καν έξω από το σπίτι τους. Πληρώνουν τέλη για να το κάνει αυτό ο δήμος για όλους. Ζητώ να βοηθήσετε με το πολύ απλό. Να προστατεύσετε την δουλειά του δήμου. Διαφορετικά, απλά, σκορπάτε τα λεφτά που δίνετε στα τέλη.
Οικολογία σημαίνει καθαριότητα. Το αν θα ανακυκλώσετε τα απορρίμματα σας, είναι μία επιλογή που την έχετε και καταλήγει σε έναν μπλε κάδο. Είναι παράξενο βέβαια το να ανακυκλώνεις και παράλληλα να πιστεύεις ότι ο χώρος εναπόθεσης των τσιγάρων αφού πεθάνουν είναι ο δρόμος ή ακόμα χειρότερα το μικρό αλσάκι που παίζουν τα παιδιά σου.
Οικολογία σημαίνει ομορφιά. Σημαίνει, ότι φέρνουμε την φύση στην αυλή, το μπαλκόνι, την ταράτσα μας.
Οικολογία σημαίνει παιδεία. Σημαίνει να μάθουμε στα παιδιά μας κανόνες συμπεριφοράς, που θα τα κάνουν καλύτερους ανθρώπους από εμάς. Νέους που θα προστατεύουν το περιβάλλον μας. Εάν είμαστε εμείς τα σωστά πρότυπα δεν θα τους είναι δύσκολο!
Οικολογία σημαίνει ευημερία. Σημαίνει ανάπτυξη με σχεδιασμό και πρόβλεψη που παρόμοια δεν υπήρξε ποτέ στην χώρα μας.
Οικολογία σημαίνει γνώση. Γνώση για το περιβάλλον μας, την συνύπαρξη μας με την φύση, αλλά και με τον αστικό ιστό.
Οικολογία δεν σημαίνει προτάσεις που θα κρύψουν τα προβλήματα για λίγο κάτω από το χαλί και θα μας προσφέρουν άφεση αμαρτιών.
Πριν κρίνεις λοιπόν, σε παρακαλώ, τον δήμαρχο σου για το κατά πόσο οικολόγος είναι, ρίξε μια ματιά γύρω σου. Σήκωσε το κεφάλι σου ψηλά, δες τα κτίρια, τους ανθρώπους, αν βρεις λίγο χρόνο δες λίγο και τον εαυτό σου και έλα πρότεινε. Είναι ο πρώτος τρόπος να συμμετέχεις. Ίσως έχεις κάτι να πεις που δεν έχουμε σκεφτεί, κάτι υλοποιήσιμο και κυρίως κάτι πραγματικό.
