Αν υπήρχε ισχυρή δημόσια διοίκηση ο κάθε υπουργός θα έπρεπε να πείσει την δημόσια διοίκηση ότι οι εφαρμόζεται το σωστό και όχι να ψηφίζονται νόμοι που απαλλάσσουν τους πολιτικούς από ευθύνες κακοδιαχείρισης(θα πρέπει να εξεταστεί ποιοι πολιτικοί στο όνομα της ανάπτυξης και των επενδύσεων ξεπούλησαν δημόσια περιουσία) και όχι τους δημοσίους Υπαλλήλους που ισχύει ο κώδικας(υπάρχει κώδικας για πολιτικούς;).
Ισχυρή δημόσια διοίκηση θα είχαμε άν:
1. Υπήρχε συνέχεια στις πολιτικές ώστε ο πολίτης να είχε εμπιστοσύνη στο κράτος.
2. Οι νόμοι δεν άλλαζαν για να εξυπηρετήσουμε τους κομματικούς φίλους η τα διάφορα συμφέροντα.
3. Οι Γενικοί Γραμματείς των Υπουργείων προέρχονταν από την δημοσιοϋπαλληλική ιεραρχία και οι υφυπουργοί ήταν υπηρεσιακοί με πενταετή θητεία.
4. Η Βουλή των Ελλήνων δεν στηριζόταν στην οικογενειοκρατία και στην ευνοιοκρατία του προσωπικού που τη στελεχώνει.
5. Το σύστημα διορισμών δεν καταστρατηγούταν από τους ίδιους κάθε φορά προεκλογικά ή όχι, καθώς δεν τους ενδιέφερε να υπάρχουν προσόντα για αυτούς που διόριζαν ή φωτογράφιζαν την ανεπάρκεια τους στις προκηρύξεις των δήθεν αδιάβλητων διαγωνισμών(σε βάζω σε μια υπηρεσία με σύμβαση και μετά ζητάω να μετρήσει το προσόν της προϋπηρεσίας σε αυτή την υπηρεσία πράγμα που αποκλείει τους άλλους).
Ας απαντήσουν σε όλα αυτά και μετά να αρχίσουν την αξιολόγηση "αφού πάντα οι δύο στους τρεις πολιτικούς προωθούν την αξιοκρατία και τη διαφάνεια σε όλο το δημόσιο τομέα".
ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΣ
