Προ ολίγων ημερών βρέθηκα στο Ικέα Θεσσαλονίκης όπου και πραγματοποίησα μία αγορά από το τμήμα των ευκαιριών (αυτό λίγη σημασία έχει), η οποία απαιτούσε την αποσυναρμολόγηση του προϊόντος, απο μέρους μου.
Στον πάγκο εργασίας τον οποίο μου υπέδειξαν, υπήρχαν -υποτίθεται- όλα τα απαραίτητα εργαλεία. Όλα από ένα (!), με εξαίρεση τα σταυροκατσάβιδα (2). Δηλ. σε έναν χώρο που ταυτόχρονα εξυπηρετούνται πάνω από 2-3 ΠΕΛΑΤΕΣ (που τις περισσότερες φορές αφορά ζέυγη-παρέες πελατών)είναι αναγκασμένοι να περιμένουν τη σειρά τους για να χρησιμοποιήσουν Ï! �ο εργαλείο που χρειάζονται.
Επίσης, στον πάγκο πακεταρίσματος με τα γνωστά ρολά άγριου χαρτιού, ο κόφτης είναι άχρηστος (μιας και το χαρτί που θέλεις να χρησιμοποιήσεις ουσιαστικά το κόβεις με το χέρι σου), ενώ η κουλούρα σπάγκου που υπάρχει προς χρήση (!) αναρωτιέμαι για ποιο λόγο υπάρχει, αφού δεν υπάρχει πουθενά ψαλίδι ή άλλο κοπτικό εργαλείο προκειμένου να τη χρησιμοποιήσεις.
Έτσι λοιπόν, απευθύνθηκα στην υπάλληλο του τμήματος συναρμολόγησης (μία καθόλου συμπαθητική νεαρή "κυρία"), η οποία κάθεται σε ένα σταντ και ..εξυπηρετεί τον κόσμο, ζητώντας ένα ψαλίδι. Έλαβα την.. αποστομωτική, σε αγενέστατο ύφος απάντηση, στον ενικό, "τί το θέλεις;" ,ενώ τελικά, με εξυπηρέτησε ένας άλλος υπάλληλος, ψάχνοντας στα γραφεία τους (!) για ψαλίδι το οποίο και μου έδωσε, με την προϋπόθεση να το επιστρέψω.
Δεν δημιούργησα "θέμα" ούτε στην υπάλληλο ούτε και σε κάποιον ανώτερό της, σε άλλη περίπτωση σίγουρα θα το έπραττα, καθαρά και μόνο γιατί είχα φάει πάνω από ώρα μόνο στο τμήμα συναρμολόγησης και δεν έβλεπα την ώρα να φύγω, αλλά και θα έπρεπε να περιμένω να μην υπήρχε καθόλου κόσμος καθώς ο σκοπός μου δεν ήταν ούτε να τη ρεζιλέψω ούτε να δημιουργήσω φασαρία άνευ ουσίας.
Επισημαίνω τόσο την έλλειψη παροχής της καλύτερης δυνατής υπηρεσίας εκ μέρους του κολοσσού ΙΚΕΑ, όσο και τη ράθυμη, "καρδιναλίων" συμπεριφορά της υπαλλήλου. Θα έρθει ο καιρός που ούτε το ΙΚΕΑ θα είναι ΙΚΕΑ, ούτε η συγκεκριμένη υπάλληλος θα πιστεύει ότι κάτι είναι, μόνο και μόνο επειδή δουλεύει σε αυτό (!) Ανοίξτε τα μάτια και τα αυτιά σας δεσποινίς, έστω και μία τηλεόραση (είμαι σίγουρη ότι βλέπετε..) και αισθανθείτε ευγνωμοσύνη που απλά και μόνο έχετε την τύχη να εργάζεστε. Αύριο μπορεί να μην είναι έτσι..Και ακόμη κι όταν βαριέστε λόγÏ! ‰ ρουτίνας ή φόρτου εργασίας, να θυμάστε ότι εσείς επιλέξατε να κάνετε τη δουλειά που κάνετε, υπάρχουν πάντα άλλοι καλύτεροι από εμάς που περιμένουν και ποτέ δεν ξέρετε... ,ο σημερινός πελάτης αύριο μπορεί να είναι το αφεντικό σας (όσο και να μην σας γεμίζει το μάτι..).
ANAΓΝΩΣΤΗΣ
