Αν το καλοκαίρι του 2004 κάποιος μας έλεγε ότι μετά από 5-6 χρόνια η Ελλάδα θα κήρυττε στάση πληρωμών, θα αδυνατούσε να δανειστεί από τις αγορές, θα γινόταν διεθνής περίγελος και θα προσέφευγε στο ΔΝΤ; Πώς θα τον χαρακτηρίζαμε;
2004
Το καλοκαίρι του 2004 η χώρα ζούσε την μετα-ολυμπιακή ευφορία. Ήταν ήδη από διετίας μια χώρα
της ευρωζώνης, είχε γίνει πρώτο θέμα στα διεθνή ΜΜΕ με την εξάρθρωση της 17Ν, στο
διεθνές-διπλωματικό επίπεδο είχε επιβάλει τους όρους της στην Τουρκία με την
συμφωνία του Ελσίνκι, ενώ επέκειτο η εκλογή της σε μη μόνιμο μέλος του Συμβουλίου
Ασφαλείας του ΟΗΕ. Γενικα,παρα το 'εκσυγχρονιστικο' προφιλ των τοτε κυβερνησεων Σημιτη τουλαχιστον υπηρχε μια σοβαρη εικονα της Ελλαδας στο εξωτερικο, η εικονα μιας χωρας που προσπαθει με τα οποια προβληματα της.
Σεμνά και ταπεινά
Και τότε, σεμνά και ταπεινά, ανέλαβε η «Νέα Διακυβέρνηση». Με στόχο την επανίδρυση
του κράτους και την . τιμωρία των κλεφτών. Τι να πρωτοθυμηθεί κανείς.
-Την αλογοσκούφεια «απογραφή»; Στην ουσία επρόκειτο για ένα λογιστικό τρικ, δηλαδή
την εγγραφή των αμυντικών δαπανών στο έλλειμμα του έτους παραγγελίας και όχι σε
αυτό του έτους παραλαβής των οπλικών συστημάτων. Ο Αλογοσκούφης ήθελε να αυξήσει
το έλλειμμα της εποχής ΠΑΣΟΚ και να μειώσει το δικό του. Κόστος; Ο διασυρμός της
χώρας. Αποτέλεσμα; Η Επιτροπή υποχρέωσε όλες τις χώρες να εγγράφουν τις αμυντικές
δαπάνες στο έτος παραλαβής (όπως έκανε δηλαδή το ΠΑΣΟΚ) και όχι στο έτος
παραγγελίας (όπως θα ήθελε ο Αλογοσκούφης). Αφού βέβαια δόθηκε πρώτα το δικαίωμα
σε εχθρούς και φίλους να χλευάσουν τη χώρα.
-Τις κουμπαριές με τον Ερντογάν; Κατά τ' άλλα τους είχαν πειράξει τα ζεϊμπέκικα
του Παπανδρέου. Τουλάχιστον αυτός επέβαλε τους όρους του στο Ελσίνκι
(προκαταρκτική συμφωνία ΕΕ-Τουρκίας με προϋπόθεση την επίλυση των ελληνοτουρκικών
διαφορών), ενώ ο . γίγαντας Καραμανλής απάλλαξε τον κουμπάρο του από κάθε
δέσμευση.
-Τα δομημένα ομόλογα; Μια άγαρμπη προσπάθεια δανεισμού της κεντρικής διοίκησης από
τα ασφαλιστικά ταμεία με επαχθείς (επαχθέστατους, για την ακρίβεια) για τα ταμεία
όρους. Και πολλή μίζα σε ημετέρους. Και πολύ πολιτικό χρήμα (από αυτούς) στη ΝΔ. Ο
(διορισμένος από τον Καραμανλή στην Αρχή κατά της νομιμοποίησης παράνομων εσόδων)
Ζορμπάς το κατήγγειλε. Αλλά ο εισαγγελέας του Αρείου Πάγου, Σανιδάς, δεν το έλαβε
υπόψη. Γιατί δεν ήταν . σύννομο (επειδή τα υπόλοιπα διορισμένα μέλη του ΔΣ της ως
άνω Αρχής δεν συνυπέγραψαν το πόρισμα προς τον Άρειο Πάγο)!
-Το μαύρο καλοκαίρι του 2007; Η χώρα έγινε στάχτη από την παροιμιώδη ανικανότητά
τους. Άλλα έφταιγε ο «στρατηγός άνεμος». Ή οι ασύμμετρες απειλές. Ή μήπως οι
εξωγήινοι;
-Την αναθεώρηση του ΑΕΠ; Άλλη μια μεγαλοφυής ιδέα του Αλογοσκούφη: αύξησε το ΑΕΠ
μέσω συνυπολογισμού των αδήλωτων εισοδημάτων των ιερόδουλων! Χαχανητά σε όλη την
υφήλιο. Πάντως, έτσι μείωσε χρέος και έλλειμμα (κλάσμα με παρανομαστή το ΑΕΠ).
-Τον Ζαχόπουλο; Μια υπόθεση με σεξ, εκβιασμούς, DVD και πολλά ψέμματα. Και τον
Κλαδά (γραμματέα του ΣΔΟΕ) μέσω του βουλευτή Κουκοδήμου να εκβιάζει δημοσιογράφους
για να μην αποκαλυφθεί το DVD (καταγγελία Τριανταφυλλόπουλου).
-Το Βατοπαίδι; Μια ολόκληρη κυβέρνηση άγεται και φέρεται από μια χούφτα ρασοφόρους
και ζημιώνει σκανδαλωδώς την δημόσια περιουσία. Τουλάχιστον πήραν την ευχή
τους.
-Τον Παυλίδη; Έγραψε ιστορία η σκηνή, που κουνούσε το δάχτυλο στους βουλευτές της
ΝΔ!
-Τον διεθνή απομονωτισμό-αναχωρητισμό; Η χώρα σε διπλωματική ύπνωση,
υποβαθμισμένη, μονίμως απούσα από τις διεθνείς εξελίξεις.
Και μετα από όλα αυτά ο Καραμανλης εξαφανισμενος..συγχωρεμενος από την κολυμβηθρα του Σιλωαμ,δηλαδη τις εκλογες του περασμενου Οκτωβριου.
Ο Σαμαράς κατά του Μνημονίου
Ο Σαμαράς είναι ο κλασικός τύπος ακροδεξιού πολιτικού, μια ελαφρώς εκλεπτυσμένη
εκδοχή του Καρατζαφέρη. Λαϊκιστής και δημαγωγός επενδύει στα φοβικά σύνδρομα της
μάζας. Στο οικονομικό πεδίο ζητά «την απαλλαγή από το Μνημόνιο», όχι γιατί
πιστεύει ότι υπάρχει εναλλακτική ή ότι τάχα θα μπορούσε η κυβέρνηση να κάνει κάτι
διαφορετικό, αλλά γιατί γνωρίζει την εξόχως αρνητική προδιάθεση του κόσμου
απέναντι στο ΔΝΤ και φιλοδοξεί έτσι να καρπωθεί την (αναπόφευκτη κάποια στιγμή)
φθορά του ΠΑΣΟΚ, το οποίο η ΝΔ δημόσια αποκαλεί πλέον «κόμμα του Μνημονίου»και τον
Παπανδρέου «πρωθυπουργό του Μνημονίου». Δεν παύει να επαναλαμβάνει γραφικές
απλοϊκότητες ως τρόπους για την έξοδο από την κρίση, όπως «. την χορήγηση
στεγαστικών δανείων (που θα αποπληρώσει άραγε ποιος;) για να επιτευχθεί στεγαστική
ανάπτυξη, η οποία θα αποφέρει πολλαπλασιαστική (!) ανάπτυξη.», και να
συμπεριφέρεται ως αλεξιπτωτιστής στην κεντρική πολιτική σκηνή.
Ο ορισμος του παλιομοδιτη-λαικιστη πολιτικου.
ΦΟΙΤΗΤΗΣ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟΥ ΚΡΗΤΗΣ
