Τα γεγονότα έλαβαν χώρα σε πάρτυ που γινόταν στην περιοχή, όπου ήμασταν και εμείς. Ξεκίνησε όταν μια διαφωνία μεταξύ παιδιών στον δρόμο έγινε αφορμή να πιαστούν στα χέρια και να απομακρυνθούν λίγο από τον χώρο. Έπειτα από μισή - μια ώρα και ενώ είχαμε μόλις βγει από το πάρτυ έφτασαν γύρω περίπου 20 ματ, οι οποίοι άρχισαν να κυνηγάνε παιδιά προς την ΕΡΤ. Εμείς τρομαγμένοι περάσαμε απέναντι και απομακρυνθήκαμε αρκετά και παρακολουθούσαμε το τι συνέβαινε. Ήμασταν σύνολο 15 άτομα περίπου από τους οποίους μερικοί ήταν απλά περαστικοί. Τότε ήρθαν άλλοι 10 ματατζήδες σε απόσταση περίπου 20 μέτρα από μας, αλλά δεν φανταστήκαμε ότι θα έπρεπε να το βάλουμε στα πόδια καθώς δεν κάναμε κάτι. Και τότε ξεκίνησε ο πόλεμος. Μας πλησίασαν φωνάζοντας και αρχίσαμε να απομακρυνόμαστε περπατώντας χέρι χέρι με το αγόρι μου, επίτηδες για να μην τους προκαλέσουμε ή τους δημιουργήσουμε υποψίες. Άρχισαν να χτυπάνε 2-3 παιδιά πίσω μας, οι οποίοι φώναζαν οτι δεν έχουν κάνει κάτι, και πριν προλάβουμε να τρέξουμε, φοβισμένοι πλέον, έπεσε πάνω μας μια μηχανή με 2 ματατζήδες. Ο ένας κατέβηκε χτυπώντας το αγόρι μου με το glob στο πόδι, στην πλάτη, στο κεφάλι, και αφού τον έπιασε από το μαλλί τον έβαλε σε ένα γκαράζ, όπου μαζί με άλλους 3 συνέχιζαν να τον χτυπάνε. Το επίσης παράλογο στην όλη ιστόρια, και το τονίζω, είναι ότι το παιδί δεν έφερε καμία αντίσταση. Είχε τα χέρια στον αέρα και τους έλεγε να σταματήσουν. Παρά δηλαδή την παθητική του στάση, συνέχιζαν να τον χτυπάνε με κάθε δυνατό τρόπο γεμάτοι μίσος. Το χειρότερο είναι ότι ήμουν θεατής σε όλο αυτό και δεν μπορούσα να κάνω τίποτα. Ανύμπορη έβλεπα να χτυπάνε το αγόρι μου σαν να ήταν μια πλαστική κούκλα, ένας σάκος του μποξ πάνω στον οποίον ήθελαν και οι 4 να βγάλουν την οργή τους. Ήξερα ότι αν άνοιγα το στόμα μου, ένας ματατζής ήταν σε απόσταση αναπνοής δίπλα μου και δεν θα του ήταν κόπος να σηκώσει το χέρι του. Εξάλλου το έκανε και σε μια κοπέλα πίσω μου. Εγώ απλά στάθηκα τυχερή. Από την ταραχή μου δεν ξέρω τι απέγιναν τα υπόλοιπα παιδιά, οι άνθρωποι οι περαστικοί, που όπως εμείς απλά βγήκαμε και έτυχε να είμαστε σε λάθος μέρος την λάθος ώρα. Άρα λοιπόν έρχομαι σε εσας και σας ρωτώ. Αυτή είναι η χώρα μας; Η δικαιοσύνη, τα ανθρώπινα δικαιώματα, ο σεβασμός απέναντι στον άνθρωπο; Αυτή λοιπόν είναι η λεγόμενη κατάχρηση της εξουσίας. Ας μπει ένας έλεγχος σε αυτούς που φοράνε αυτές τις στολές και οπλοφορούν ανάμεσά μας. Αυτά βλέπουν οι νέοι και στρέφονται κατά της ελληνικής αστυνομίας. Μην απορείτε μετά...Αλλά δυστυχώς είναι μια ιστορία αυτή που επαναλαμβάνεται συνεχώς... και θα συνεχίζεται να επαναλαμβάνεται..
ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΣ
