Δεκτό και κατανοητό, αλλά όλα έχουν και τα όριά τους.
Διαβάστε την παρακάτω ιστορία για να καταλάβετε τι εννοώ:
Σήμερα το πρωί, κατέβηκα με το αυτοκίνητό μου στο κέντρο της Αθήνας, για μια σημαντική δουλειά μου. Σημειωτέον ότι είμαι κάτοχος ενός (σχετικά) ακριβού μοντέλου της Mercedes.
Αφού λοιπόν έφαγα κάνα μισάωρο να ψάχνω θέση να παρκάρω, βρίσκω ένα κενό σε σημείο που απαγορευόταν η στάθμευση (υπήρχε σχετική σήμανση). Παρκάρω λοιπόν και πάω στη συνάντηση που είχα.
Επιστρέφοντας μετά από περίπου 45 λεπτά, βλέπω έναν αστυνομικό να μου κόβει κλήση. Πλησίασα τρέχοντας, και πολύ ευγενικά του είπα ότι έχω σταθμεύσει για πολύ λίγο, ότι έψαχνα πάρα πολύ ώρα για θέση κλπ. Φυσικά δεν ίδρωσε το αυτί του και μου δίνει την κλήση στο χέρι (80 €).
Τι να έκανα, παίρνω την κλήση μου και μπαίνω στο αυτοκίνητό μου.
Πριν ξεκινήσω, παρατήρησα τα αυτοκίνητα που ήταν σταθμευμένα μπροστά και πίσω από το δικό μου. Δεν είχε κλήση κανένας, και ο αστυνομικός κατευθυνόταν προς τη μηχανή του για να φύγει.
Βγαίνω γρήγορα πάλι έξω, τον πλησιάζω και (πάλι ευγενικά) ρωτάω:
«Τους υπόλοιπους που είναι σταθμευμένοι εδώ δεν θα τους γράψετε?»
Με το γνωστό «ύφος του ένστολου» εισπράττω την απάντηση (στον ενικό):
«Να κοιτάς τη δουλειά σου – Δεν θα μας υποδείξεις εσύ τη δουλειά μας ρε μερσεντάκια...»
Μου ανέβηκε το αίμα στο κεφάλι! Άρχισε ένας έντονος λεκτικός διαπληκτισμός, όπου μεταξύ άλλων άκουσα το εξής εκπληκτικό:
«Δηλαδή τι θες ΡΕ? Να γράψω τον σκαραβαίο του ’80 ή το τρίκυκλο του μικροπωλητή?»
«Απαιτώ ισονομία και να γράψετε όποιον παρανομεί. Είμαι Έλληνας φορολογούμενος και απαιτώ ίση μεταχείριση».
Η τελευταία απάντηση που πήρα από τον «κύριο» πριν εξαφανιστεί με ταχύτητα ήταν «Φύγε από μπροστά μου, γιατί θα έχουμε άλλα....»
Φυσικά, κράτησα τον αριθμό του εν λόγω αστυνομικού (που έχει στη στολή του) καθώς και τον αριθμό κυκλοφορίας της υπηρεσιακής του μοτοσικλέτας.
Φυσικά κράτησα αντίγραφο της κλήσης που μου έκοψε (έχω τον αριθμό του αντιγράφου από το μπλοκάκι του).
Φυσικά τράβηξα φωτογραφίες με το κινητό μου (έχει κάμερα με υψηλή ανάλυση) από το «γραμμένο» αυτοκίνητό μου, και τα δύο μπροστινά και δύο πίσω από το δικό μου αυτοκίνητα.
Φυσικά και απευθύνθηκα αμέσως στον δικηγόρο μου.
Φυσικά και θα καταθέσω σήμερα κιόλας αναφορά στην υπηρεσία του συγκεκριμένου «οργάνου», αγωγή στα αστικά και μηνυτήρια αναφορά στα ποινικά δικαστήρια.
Φυσικά και θα τον κυνηγήσω μέχρι εκεί που μου επιτρέπουν οι δυνατότητές μου.
Φυσικά και πλήρωσα ήδη την κλήση που εισέπραξα στα ΕΛΤΑ για να γλιτώσω το 50% του πρόστιμου.
Και τώρα ρωτάω:
Ποιος έχει ειδική μεταχείριση?
Ποιος ευνοείται?
Ποιος εν τέλει υφίσταται κοινωνική αδικία?
Ένας αγανακτισμένος πολίτης
