Υστερα από πολυετείς μελέτες ο Γκάρλαντ και η ομάδα του κατάφεραν να απομονώσουν ένα γονιδιακό στέλεχος που συνδέεται με την προδιάθεση στην κινητική δραστηριότητα. Ο εντοπισμός αυτού του γονιδίου αποδεικνύει, σύμφωνα με τους ειδικούς, ότι τα χαρακτηριστικά που μας καθιστούν δραστήριους ή μη κληρονομούνται σε μεγάλο βαθμό, χωρίς ωστόσο αυτό να σημαίνει ότι οι οκνηροί γονείς κάνουν αποκλειστικά οκνηρά παιδιά, καθώς τα γονίδια που μεταφέρονται από γενιά σε γενιά φτάνουν τα χίλια.
Στα συμπεράσματα της μελέτης ξεκαθαρίζεται ότι στο μέλλον δεν θα είναι δυνατή η γενετική «διόρθωση» της τεμπελιάς, όμως σίγουρα ανοίγει ο δρόμος για την παρασκευή σκευασμάτων που θα τροποποιούν το DNA βάσει των ατομικών χαρακτηριστικών. Δεδομένου όμως ότι αυτή η μέρα είναι ακόμη πολύ μακριά, οι επιστήμονες προσανατολίζονται προς το παρόν στην παρασκευή ενός φαρμακευτικού σκευάσματος που θα αντικαθιστά τα οφέλη της γυμναστικής και θα απευθύνεται στους αθεράπευτα τεμπέληδες.
Η ιδέα γεννήθηκε από μια ερώτηση: Τι συμβαίνει στον μεταβολισμό μας όταν αθλούμαστε; Οι ερευνητές του Ινστιτούτου Ιατρικής και Εναλλακτικών Θεραπειών του Πανεπιστημίου της Πενσιλβάνια απάντησαν στο ερώτημα εντοπίζοντας τις είκοσι μία ουσίες που μεταβάλλονται θεαματικά στον οργανισμό έπειτα από μία ώρα αεροβικής άσκησης, τζόγκινγκ ή ασκήσεων με βάρη. Η σημαντικότερη από αυτές είναι η νικοτιναμίδη, η οποία συνδέεται με τον μεταβολισμό και τον μηχανισμό της αναπνοής, της οξυγόνωσης και της παραγωγής ενέργειας.
Οι ερευνητές του αμερικανικού ινστιτούτου διαπίστωσαν στη συνέχεια ότι η παροχή νικοτιναμίδης και άλλων μεταβολιτών που διεγείρονται από την κίνηση προκαλεί στους μυς την ίδια αντίδραση που προκαλεί και η γυμναστική. Αν, λοιπόν, έπαιρνε κάποιος μια χούφτα μεταβολίτες από το στόμα, θα μπορούσε θεωρητικά να έχει τα ίδια οφέλη που προσφέρει μία ώρα στο γυμναστήριο.
ΠΗΓΗ: Espressonews.gr
