Η αναπαραγωγή της ευτυχίας του πολίτη με επικοινωνιακούς λόγους και όχι με σωστές δράσεις δεν οδηγούν σε κανένα αποτέλεσμα. Αγωνιούμε για τη βίαιη προσαρμογή μας.
Θυμώνουμε με τη συνήθη πρακτική των πολιτικών να φορτώνουν αλλού τις ευθύνες τους.
Η απεργία – άρνηση εργασίας των ιδιοκτητών Δ.Χ. φορτηγών αυτοκινήτων έρχεται να αναδείξει μία σειρά από προβλήματα και προβληματικές καταστάσεις που βασανίζουν πολιτικά και ουσιαστικά κοινωνικά την ελληνική κοινωνία.
Οι ενώσεις μας θεωρούν αναφαίρετο το δικαίωμα κάθε πολίτη να υπερασπίζεται τα δικαιώματά του, ιδιαίτερα όταν από αυτά εξαρτώνται βασικές βιοτικές του ανάγκες και στην προκείμενη περίπτωση τέτοιες είναι και οι ανάγκες των «απεργών».
Κάποιοι ιδιοκτήτες Δ.Χ. φορτηγών αυτοκινήτων μπορεί να έχουν αποτελέσει πολλάκις αντικείμενο παραπόνων για τους υπόλοιπους συγκοινωνούς καταναλωτές, όμως στην περίσταση αυτή θίγονται βασικές βιοτικές τους ανάγκες, καθώς «επένδυσαν» την ζωή τους στο επάγγελμα αυτό και η σχέση αυτή έρχεται άρδην να ανατραπεί από τις πολιτικές επιλογές της κυβέρνησης.
Άλλωστε, οι ιδιοκτήτες φορτηγών είναι καταναλωτές στις λοιπές εκφάνσεις της ζωής τους και αρκετοί από αυτούς μετέχουν στο καταναλωτικό κίνημα.
Η δημιουργία και ύπαρξη κοινωνικού συνδέσμου είναι αναγκαιότητα για την συνοχή της ελληνικής κοινωνίας και την κοινή πορεία πραγματικής προόδου.
Για να εμπεδωθεί και να αποκτήσει σάρκα και οστά ο κοινωνικός σύνδεσμος είναι αναγκαίο η αγωνιζόμενη ομάδα να συμμεριστεί και τις αντίστοιχες βιοτικές ανάγκες και των άλλων ομάδων, ιδίως όταν αποτελούν πλειοψηφικές ομάδες και ομάδες μη προνομιούχων.
Αντίστοιχα προβλήματα κάλυψης βιοτικών αναγκών είναι ευνόητο ότι θα αντιμετωπίσουν λόγω της «απεργίας» κυρίως οι ευπαθείς κοινωνικές ομάδες.
Για να ξεπεραστούν τα προβλήματα αυτά και για να υπάρξει κοινωνική συνοχή, συναίνεση και στήριξη της απεργίας είναι αναγκαίο να καλυφθούν οι βιοτικές ανάγκες της πλειοψηφίας της κοινωνίας, κυρίως των παραγωγών και των καταναλωτών.
Για τον λόγο αυτό θα απευθύνουμε πρόσκληση στις ενώσεις των ιδιοκτητών Δ.Χ. φορτηγών αυτοκινήτων με στόχο να συμφωνηθεί η άρση της άρνησης εργασίας – απεργίας για δύο ημέρες κάθε εβδομάδα, ώστε να καλύπτονται οι βιοτικές ανάγκες των πολιτών, αλλά και να μεταφέρονται ευπαθή ελληνικά προϊόντα.
Περαιτέρω, ειδική αναφορά θα πρέπει να γίνει σε όσα προβάλλει η κυβέρνηση σχετικά με τον «ανταγωνισμό» ως πολιτική επιλογή και ως λύση που εξυπηρετεί την κοινωνία και τους «καταναλωτές». Η πορεία του «ανταγωνισμού» και μάλιστα του «ελεύθερου» από την επίσημη καθιέρωσή του (συνθήκη Μάαστριχτ) μέχρι σήμερα, αποδεικνύει ότι δεν έχει επιφέρει σημαντικά οφέλη στους καταναλωτές, όπως λειτουργεί στη χώρα μας.
Οι κοινωνίες δημιουργήθηκαν από τους ανθρώπους για να ενωθούν οι προσπάθειές τους για την κάλυψη των αναγκών τους, και όχι μέσω του ανταγωνισμού να δημιουργούνται αντιπαλότητες, που καταστρέφουν, προκαλούν σπατάλη κοινωνικών δυνάμεων, δυνατοτήτων και πόρων, εξαντλούν ανθρώπους και κοινωνίες και ευνοούν πάντοτε τους ισχυρούς. Η λύση είναι η κοινωνική συνεννόηση και συνεργασία.
Η πορεία των είκοσι ετών ανταγωνισμού καταδεικνύει τεράστια και συνεχή συγκέντρωση οικονομικής, πολιτικής και κοινωνικής ισχύος ολοένα και σε λιγότερους. Στην πραγματικότητα ο «ανταγωνισμός» όπως λειτουργεί ευνοεί κυρίως τους οικονομικά ισχυρούς (ημεδαπούς, αλλοδαπούς, πολυεθνικούς) έναντι των αδυνάμων και όσων δεν έχουν στήριξη. Και το ερώτημα που τίθεται βασανιστικά είναι μήπως ο αποκαλούμενος «ελεύθερος ανταγωνισμός», η «απελευθέρωση των αγορών» έχει ουσιαστικά ένα αντικοινωνικό σκοπό: να εξαφανίσει τους πολλούς επ’ ωφελεία των λίγων και ισχυρών του χρήματος.
Η «απελευθέρωση της αγοράς» των οδικών μεταφορών είναι βέβαιο ότι θα λάβει χώρα επ’ ωφελεία των οικονομικά ισχυρών, και όπως λέγεται δύο μεγάλες ξένες πολυεθνικές μεταφορικές ετοιμάζονται να εισέλθουν και να κυριαρχήσουν με όρους αθέμιτου ανταγωνισμού στην ελληνική αγορά. Η λειτουργία αθέμιτων πρακτικών (αυτές που συνήθως ποτέ και πάντοτε εκ των υστέρων ελέγχει στην χώρα μας η λεγόμενη «αρχή ανταγωνισμού») νόμιμων, νομιμοφανών ή μη νόμιμων, είναι βέβαιο ότι θα προκαλέσει νέες εξαρτήσεις από ολιγοπώλια και νέα κοινωνικά προβλήματα.
Καθώς οι λύσεις που ευνοούν την κοινωνία συνολικά είναι πάντοτε απλές για όσους σκέπτονται με γνώμονα το κοινό καλό και συμφέρον, η «απελευθέρωση» επιβάλλεται από το κοινωνικό συμφέρον μόνο όταν υπάρχει πραγματική κοινωνική ανάγκη που δεν εξυπηρετείται όταν π.χ. μία συντεχνία κρατά κλειστό τον αριθμό των επαγγελματιών με αποτέλεσμα να μην επαρκούν για την κάλυψη των κοινωνικών αναγκών.
Εμείς με τα υπάρχοντα κοινωνικά και οικονομικά δεδομένα θα προβούμε σε μία αυτονόητη πρόταση για την ρύθμιση της αγοράς προς το συμφέρον της κοινωνίας:
Να θεσπιστεί με νόμο ελάχιστη επιτρεπτή τιμή μεταφοράς ανά κυβοχιλιόμετρο και τοννοχιλιόμετρο στην χώρα, ώστε να αποφεύγονται τα φαινόμενα αθέμιτου ανταγωνισμού και, ταυτόχρονα να θεσπιστεί και ανώτατη επιτρεπτή τιμή μεταφοράς ανά κυβοχιλιόμετρο και τοννοχιλιόμετρο, ώστε να αποφευχθούν φαινόμενα αισχροκέρδειας, αυθαιρεσίας και αντικοινωνικής καταχρηστικότητας.
Οι λύσεις που πραγματικά ευνοούν μια κοινωνία είναι απλές και βασίζονται στις αρχές της συνοχής, που είναι και οι αρχές και αιτίες της κοινωνικής δημιουργίας.
Πρωτοβουλία: Νέο Ινστιτούτο Καταναλωτών
Συνυπογράφει:
Ινστιτούτο Προστασίας Καταναλωτών Ηπείρου
Μέλη της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Ενώσεων Καταναλωτών «ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ»
