Όμως πολλοί εκ των ενοικιαστών εκβιάζουν συνεχώς τους ιδιοκτήτες των καταστημάτων στα οποία επιχειρούν και τους ζητούν όλο και χαμηλότερα ενοίκια.
Θέλω να θυμίσω ότι κατά την υπογραφή ενός μισθωτηρίου συμφωνητικού ή συμβολαίου, πρέπει και τα δύο μέρη να σέβονται την υπογραφή τους και να τηρούν αυτά που έχουν συμφωνηθεί.
Λόγω της κρίσης θα δεχθώ ότι ένα 30-40% των επιχειρήσεων έχουν πρόβλημα αλλά έχει γίνει πλέον γραφικό να ζητούν όλοι οι μισθωτές (ακόμα και αυτοί που δεν έχουν πρόβλημα) μείωσεις ενοικίων.
Τα ενοίκια δεν είναι είδος δημοπρατικό ούτε οι μισθώσεις ταυτίζονται με τους πλειστηριασμούς.
Οι μισθώσεις έχουν καθορισμένη τιμή και χρόνο.
Είναι άλλο πράγμα να μειώσει ένας ιδιοκτήτης καταστήματος το ενοίκιο για να βοηθήσει τον επιχειρηματία και άλλο οι επιχειρηματίες να εκβιάζουν τους ιδιοκτήτες ότι αν δεν τους μειώσουν δραστικά τα ενοίκια και όταν λέω δραστικά εννοώ κατά 30 % ,θα φύγουν.
Ας πάνε στο καλό διότι οι ιδιοκτήτες έχουν κάνει το προγραμματισμό τους και δεν είναι δυνατόν να κάνουν τέτοιες μειώσεις.
Αν δεν μπορούν οι μισθωτές να ανταπεξέλθουν ας φύγουν και σε τελική ανάλυση, στο ερώτημα αν μείνουν μετά ξενοίκιαστα τα καταστήματα,επίσης ας μείνουν ή ας ενοικιαστούν με μια χασούρα 10-20% και όχι με 30-40 % που ζητούν μειώσεις οι μισθωτές.
Ο ένας μισθωτής με τον άλλο ,ακούει ιστορίες και πλάθει κουρελού !!
Μισθωτές που δεν αντιμετωπίζουν οικονομικό πρόβλημα ζητούν μειώσεις ενοικίων από τους εκμισθωτές.Αυτό είναι ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΟ.
Δεν μιλάω για περιπτώσεις υψηλών ενοικίων.Για παράδειγμα κάποιος που πληρώνει ενοίκιο 3000 ευρώ αν ζητήσει να γίνει 2600 είναι μέσα στα πλαίσια του εφικτού αλλά όταν λαμβάνει κάποιος ενοίκιο 900 ευρώ και ζητάει να γίνει 600 τότε είναι ανέφικτο.
Πρέπει οι εκμισθωτές να μην υποκύπτουν εύκολα στις ορέξεις των μισθωτών και ότι γίνεται να γίνεται νόμιμα και με εξαμινιαίες τροποποιητικές ενοικίων ΜΟΝΟ οι οποίες θα κατατίθενται στις οικείες ΔΟΥ σαν συνέχεια των κύριων μισθωτηρίων συμβολαίων.
