Είμαι ο μόνος που πιστεύει ότι η κρίση θα ξεπεραστεί με κόπους και θυσίες από όλους"?
Είναι τόσο δύσκολο για ΟΣΟ ΧΡΟΝΟ ΧΡΕΙΑΣΤΕΙ να εργαστούμε με υπομονή για να ξεπεράσουμε κάποια γνωστά προβλήματα της χώρας μας?
Είναι τόσο κακό που επιτέλους αναγνωρίζουμε ότι έχουμε χίλια προβλήματα και πρέπει να τα λύσουμε?
Δεν είναι αυτονόητη η αρχή ότι η ζωή είναι δύσκολη και απαιτεί κόπους και αγώνες το καλύτερο αύριο?
Είναι δειλία απέναντι στο ΕΔΩ και το ΤΩΡΑ να ζητάνε οι Έλληνες κάτι ανεδαφικό για να μην ζοριστούν. Το γεγονός ότι οι γενιές μας τα βρήκαν όλα έτοιμα από τις Γενιές του '40 και του Πολυτεχνείου και απλα ξόδεψαν τον πλούτο που οι Γενιές αυτές απέκτησαν μας οδήγησε εδώ.
Εγώ μεγάλωσα με την αρχή ότι "ΑΝ ΔΕΝ ΠΡΟΣΠΑΘΗΣΕΙΣ ΔΕΝ ΘΑ ΚΑΤΑΦΕΡΕΙΣ" και πραγματικά νιώθω μοναξιά αυτή την περίοδο βλέποντας ότι όλοι θα ήθελαν να είναι μεγιστάνες και η χώρα να είναι η καλύτερη οικονομία στον κόσμο χωρίς καμία προσπάθεια.
Ίσως η παραπάνω ερώτηση μου θεωρηθεί ρητορική οπότε μάλλον πρέπει να σας θυμίσω ότι "ΟΠΟΙΟΣ ΒΑΡΙΕΤΑΙ ΝΑ ΖΥΜΩΣΕΙ ΔΕΚΑ ΜΕΡΕΣ ΚΟΣΚΙΝΙΖΕΙ"΄.
Σας ευχαριστώ.
Αναγνώστης
