πρόκειται για αλλαγή επικοινωνιακής τακτικής, αλλά για αναθεώρηση στόχων βάσει πραγματικών δεδομένων.
Ως πρώην καταξιωμένος ποδοσφαιριστής στηρίχθηκε στην απλή εξελικτική διαδικασία του αθλήματος και είπε το αυτονόητο: μια ομάδα που είναι για τρίτο χρόνο μαζί, με τον ίδιο βασικό κορμό και ενισχυμένη αναμφισβήτητα στις πρόσφατες μεταγραφές (π.χ. Σαλπιγγίδης, Ελ Ζαρ), η οποία έχει σημειώσει κατά γενική ομολογία τεράστια αγωνιστική βελτίωση τα τελευταία χρόνια, βγήκε δεύτερη στην κανονική διάρκεια του πρωταθλήματος πρόπερσι και πρώτη στα πλέι οφ πέρυσι, τι άλλο στόχο μπορεί να έχει εκτός από το πρωτάθλημα φέτος;
Θα ήταν παράλογο να έλεγε κάτι άλλο. Πιστεύει στην συγκεκριμένη ομάδα. Δεν ήταν μια εξαγγελία εντυπώσεων αυτό που είπε. Στηρίζεται σε ορθολογικά δεδομένα και έχει αξία, επειδή δεν είναι ο κλασικός τύπος παράγοντα του ελληνικού ποδοσφαίρου, αλλά ο μοναδικός αυτή τη στιγμή στη Σούπερ Λιγκ πρόεδρος ομάδας και πρώην ποδοσφαιριστής, άρα κατέχει όσοι λίγοι το αντικείμενο του ποδοσφαίρου και ξέρει καλά το χώρο.
Διευκρίνισε, βέβαια, ότι μιλάει σε θεωρητικό επίπεδο, γιατί το ποδόσφαιρο είναι το άθλημα των αστάθμητων παραγόντων και η θεωρία από την πράξη διαφέρουν παρασάγγας.
Είναι αναγνωρισμένο γενικώς, ότι ο ΠΑΟΚ μετά από την συνύπαρξη τριών χρόνων των ίδιων παικτών στο ρόστερ του κατά 90%, έχει αποκτήσει «αυτοματισμούς», ομοιογένεια, αυτοπεποίθηση και νοοτροπία πρωταγωνιστή, στοιχεία καθοριστικά για μια ομάδα με μεγάλους στόχους. Η απώλεια της πρόκρισης στις λεπτομέρειες από τον Άγιαξ και η πανάξια πρόκριση μέσα στην Κωνσταντινούπολη, ήταν απλά ένα πρώτο δείγμα των δυνατοτήτων του φετινού ΠΑΟΚ και επιβεβαίωση της εκτίμησης του Ζαγοράκη για την εξέλιξη της σεζόν.
Όπως τόνισε, όμως, πρωταθλητής είναι αυτός που τερματίζει πρώτος στον βαθμολογικό πίνακα μετά από τις 30 αγωνιστικές και ακόμα απομένουν 29 αγώνες, όπου πάρα πολλά μπορούν να συμβούν, τα οποία θα καθορίσουν την πορεία της ομάδας.
Σε ό,τι αφορά το οικονομικό κομμάτι, το ρεζουμέ είναι, με βάση τα ανακοινωθέντα από τον Ηλία Βολίδη, ότι η διοίκηση Ζαγοράκη όταν παρέλαβε την ΠΑΕ προκήρυξε πρώτη αύξηση μετοχικού κεφαλαίου ύψους 22 εκατ. ευρώ, ποσό που αποτύπωνε και το συνολικό χρέος της εταιρείας σε δημόσιο και ιδιώτες τότε και κατέβασε μέσα στην τριετία τα χρέη στα 17 εκατ. ευρώ, όσο θα είναι και η επικείμενη νέα αύξηση του μετοχικού κεφαλαίου, δημιουργώντας ταυτόχρονα και μια ανταγωνιστική ομάδα με μπάτζετ 18 εκατ. ευρώ μόνο για φέτος.
Και μόνο που ο ΠΑΟΚ εδώ και τρία χρόνια δεν τρέχει στα δικαστήρια και στις επιτροπές επιλύσεως οικονομικών διαφορών για καταπτώσεις της εγγυητικής του επιστολής στο πρωτάθλημα και στη ΦΙΦΑ για προσφυγές ξένων πρώην παικτών και προπονητών, αποτελεί σοβαρότατη πρόοδο, η οποία εξηγεί σε μεγάλο βαθμό και την ανοδική πορεία της ομάδας κάθε χρόνο.
Για μένα αυτή είναι η ουσία του οικονομικού ζητήματος. Όλα τα άλλα τα ακούω βερεσέ. Όταν μιλάμε για επαγγελματικό αθλητισμό το πρώτιστο είναι η έξωθεν καλή μαρτυρία της εταιρείας και η εσωτερική εύρυθμη λειτουργία της. Και στα δυο αυτά θεμελιώδη ζητήματα η ΠΑΕ ΠΑΟΚ έχει κάνει σημαντικότατα βήματα προόδου την τελευταία τριετία. Όποιος παριστάνει τον ορκωτό λογιστή χάνει την ουσία και αποπροσανατολίζεται από το βασικό θέμα, που είναι η επίτευξη, ή όχι, των στόχων της ομάδας και η βιώσιμη οικονομική ανάπτυξή της.
Για παράδειγμα το ότι οφείλονται 2 εκατ. ευρώ στους παίκτες, είναι σύνηθες γεγονός για ομάδα με μεγάλο μπάτζετ και δεν συνιστά πρόβλημα, όσο δεν επηρεάζει την απόδοση και την γενικότερη λειτουργία της ομάδας μέσα στο γήπεδο.
Τέλος, από τα πολλά που είπε ο Ζαγοράκης, συγκράτησα ακόμα και την παραδοχή, μετά από τρία χρόνια, της παραγοντικής του ιδιότητας. Κάτι που σημαίνει ότι, θεωρητικά πάντα, βλέπει πιο μακροπρόθεσμα, πλέον, τον ρόλο του.
Υ.Γ: Με την ευκαιρία θα θίξω και ένα θέμα άσχετο με την συνέντευξη Ζαγοράκη. Παρατηρώ, όπως πολλοί, ότι - κατά παράδοξο τρόπο εδώ και αρκετά χρόνια - δημοσιογράφοι, ιδίως διαπιστευμένοι με ρεπορτάζ ομάδων, συναγωνίζονται για το ποιος είναι περισσότερο ΠΑΟΚτσής, ή Αρειανός, ή Ηρακλειδέας αντίστοιχα, από τον άλλο. Το ίδιο φαινόμενο παρατηρείται κατά κόρον και με ρεπόρτερ αθηναϊκών ομάδων. Οι δημοσιογράφοι που παριστάνουν, ή είναι στην πραγματικότητα, πιο φανατικοί και από τους προέδρους της ομάδας, της οποίας το ρεπορτάζ καλύπτουν, έχουν γίνει της μόδας και αποτελούν... σημεία των καιρών. Ποιος κώδικας ηθικής και δημοσιογραφικής δεοντολογίας; Ποια αντικειμενική παρουσίαση των γεγονότων, άσχετα με το ρεπορτάζ που κάνει ο καθένας... Ποια ισότιμη αντιμετώπιση των πάντων, κάτι που είναι καταστατική υποχρέωση του δημοσιογράφου, ο οποίος σέβεται τον εαυτό του και τον κόσμο... Ποια δημοσιοποίηση όλης της αλήθειας... Τι είναι αυτά που μας λες, ρε φίλε, εν έτη 2010; Πλάκα μας κάνεις ή τον χαζό παριστάνεις; Αυτά τη σήμερον ημέρα είναι ξεπερασμένα πράγματα για τους «αντικειμενικούς» ρεπόρτερ, είτε του αθλητικού, είτε του πολιτικού, είτε οποιουδήποτε άλλου ρεπορτάζ θέλετε. Η παραποίηση, απόκρυψη, ή «κατασκευή» της αλήθειας είναι οδηγός εγγυημένης επαγγελματικής επιτυχίας. «Αλήθεια» και «αντικειμενικότητα» είναι, πια, αυτό που εξυπηρετεί την κάθε πλευρά. Δεν θα πλατιάσω, όμως. Τέρμα το «κήρυγμα» περί ηθικής. Άλλωστε, ποιος είμαι εγώ που θα κάνω «κήρυγμα». Ο καθείς στη ζωή πορεύεται, όπως του ταιριάζει.
Πηγή: contra.gr
