Η κατάσταση αυτή την περίοδο έχει ως εξής: Κατά μήκος της Εγνατίας οδού αλλά και μπροστά στις γραμματείες των τμημάτων, πολλά άτομα που ανήκουν συνήθως σε ΔΑΠ και ΠΑΣΠ (γνωστά και ως κοματόσκυλα), με πρώτες-πρώτες τις ωραίες της παράταξης , σε περιμένουν για να σε ‘βοηθήσουν’ στην εγγραφή σου. Λες και ο άλλος έχοντας γίνει 18 χρονών δεν μπορεί μόνος του να κάνει την εγγραφή του απλά ρωτώντας για τις τυχόν απορίες του στην γραμματεία. Μετά βέβαια ακολουθεί η ανταλλαγή κινητών τηλεφώνων για κανένα καφεδάκι και μετά το ψήσιμο να μπεις στην π! αράταξη.
Αν είναι δυνατόν έχοντας φτάσει στο 4ο έτος σπουδών μου, να περπατάω στον δρόμο φορτωμένος με εργασίες και βιβλία και να έρχεται η γκομενίτσα με το χαμηλό IQ να με ρωτάει: «μήπως είσαι για εγγραφή;» Σαφώς το πράγμα δεν σταματά εδώ αλλά γίνονται και άλλα όπως οι σκηνές απείρου κάλους με μπράβους και εξωπανεπιστημιακούς. Ένα έχω να πω κύριοι. Σας βαρεθήκαμε τόσα χρόνια! Όλοι η φοιτητική κοινότητα σας έχει σιχαθεί (εκτός αυτών του σιναφιού σας βέβαια). Βέβαια τα προβλήματα με τις παρατάξεις δεν σταματούν εδώ αλλά δεν είναι τις παρούσης.
ΕΝΑΣ ΑΓΑΝΑΚΤΗΣΜΕΝΟΣ ΦΟΙΤΗΤΗΣ
