Μέσα στην εβδομάδα που μας πέρασε βγήκαν στη δημοσιότητα δύο έρευνες οι οποίες επισημαίνουν το χάος που έχει δημιουργηθεί στην αγορά εργασίας με την χαριστική βολή του δήθεν “λυτρωτικού” Μνημονίου...ενώ υπογραμμίζουν ξεκάθαρα πως το μέλλον προβλέπεται ακόμα πιο ζοφερό, σε αντίθεση με αυτά που ευαγγελίζονταν η κυβέρνηση του ΔΝΤ και οι υποστηρικτές της. Καταρχάς, σύμφωνα με την Εθνική Στατιστική Υπηρεσία, το ποσοστό της ανεργίας στη χώρα για το δεύτερο τρίμηνο του 2010, ανέβηκε κατά 11,8%, επιστρέφοντας στα επίπεδα του 1999, ενώ οι επίσημα άνεργοι έφτασαν τους 594.032. Σε αυτό το νούμερο βέβαια δεν υπολογίζονται όσοι εργάζονται για λίγες ώρες με μερική απασχόληση ή με ελαστικές σχέσεις εργασίας και είναι κατ’ ουσία άνεργοι και αυτοί. Οπότε καταλαβαίνουμε πως στην πραγματικότητα η κατάσταση είναι ακόμα χειρότερη.
Εκτός αυτού, το ποσοστό των νέων ανέργων, αυτών δηλαδή που εισέρχονται για πρώτη φορά στην αγορά εργασίας, ανέρχεται στο 23,8% του συνόλου των ανέργων, ενώ οι μακροχρόνια άνεργοι, αυτοί δηλαδή που αναζητούν εργασία από 12 μήνες και άνω, ανεξάρτητα αν είναι νέοι ή παλαιοί άνεργοι, αποτελούν αντίστοιχα το 47,7%. Δηλαδή καταλαβαίνουμε πως μεγάλες κατηγορίες Ελλήνων είναι καταδικασμένοι στην ανεργία, χωρίς καμία ουσιαστική ελπίδα για αλλαγή της κατάστασής τους.
Σε επίπεδο περιφερειών της χώρας, το μεγαλύτερο ποσοστό ανεργίας καταγράφεται στη Δυτική Μακεδονία (14,6% το β΄τρίμηνο 2010 από 12,3% το β΄ τρίμηνο 2009), στην Ανατολική Μακεδονία-Θράκη (13,9% από 9,9% αντίστοιχα) και στην Κεντρική Μακεδονία (12,7% από 9,3% το β΄ τρίμηνο 2009).
Τα χειρότερα νέα όμως, έρχονται από την ετήσια έκθεση του Ινστιτούτου της ΓΣΕΕ για την αγορά εργασίας στην Πατρίδα μας, η οποία προβλέπει απώλεια 175.000 θέσεων απασχόλησης μέχρι το 2011, ενώ προειδοποιεί ότι αν δεν υπάρξει αλλαγή στο μείγμα της οικονομικής πολιτικής, η πραγματική ανεργία στην Ελλάδα θα φτάσει στο 20%, το υψηλότερο ποσοστό των τελευταίων 50 ετών.
Επίσης, σύμφωνα με την έκθεση, το διάστημα 2010-2011 η ανοδική πορεία της σύγκλισης των αποδοχών στην Ελλάδα έναντι του αντίστοιχου μέσου όρου της Ε.Ε.-15 θα ανακοπεί και ο δείκτης αναμένεται να μειωθεί από το 82,5% του μέσου όρου της Ε.Ε.-15 στο 78%, οπισθοχωρώντας κατά μία πενταετία και φθάνοντας στο επίπεδο των ετών 2004 – 2007.
Με λίγα λόγια, μέσα από τα ίδια τα “εργαλεία” και τις δεξαμενές σκέψης του κομματικού συνδικαλισμού, αποκαλύπτεται ότι η παγίδα του ΔΝΤ οδηγεί μόνο σε χειρότερες καταστάσεις και πως χρειάζεται αλλαγή πολιτικής πλεύσης. Πρόκειται δηλαδή για μια παραδοχή αποτυχίας, από τη μεριά αυτών που στηρίζουν το σύστημα της κρίσης! Όσο γρηγορότερα κατανοήσει ο Έλληνας την ανάγκη για συσπείρωση και Αγώνα με βάση το Εθνικό συμφέρον, τόσο πιο γρήγορα θα ξεκινήσει η αντίστροφη μέτρηση για τους φαύλους.
