Μια στιγμή, "καλώς σας βρήκα?" Μάλλον σας βρήκα με ανάμεικτα συναισθήματα! Πραγματικά χάρηκα που είδα τις ευχές σου φίλε "Δαναέ", που ο "Ανήσυχος" μίλησε, τα λόγια του Στέφανου που με έκαναν να μείνω άφωνος με όσα γράφει και κρυφά καμάρωσα! Σας ευχαριστώ για αυτές σας τις κινήσεις! Από την άλλη όμως πάλι γκρίζα ανθρωπάκια βλέπω, να κινούνται ανάμεσά μας, να γράφουν σε άλλους χώρους, να παπαγαλίζουν λες και δεν υπάρχει λόγος να χαμογελάμε και ίσως αυτοί να μονοπωλούν τις συζητήσεις και να κατευθύνουν το βλέμμα και τη ψυχολογία μας! Εγώ θα χαμογελάω έτσι για να σκάσουν από το κακό τους όσοι θέλουν να με δουν να κλάψω! Εγώ λέω να ξέρω το παιχνίδι τους αλλά να μη συμμετέχω! Στις διακοπές μου το κινητό ουσιαστικά άνοιγε όποτε εγώ ήθελα, το ρολόι βγήκε για να μην αφήσει σημάδι ο Ήλιος και ο χρόνος κυλούσε ανάλογα τα κέφια τα δικά μου και της παρέας μου...
Πράγματι, το αίμα, η καταστροφή και ο πόνος πουλάει! Τί να το κάνω το κόσμο γύρω μου όταν περιμένουν από τη τηλεόραση και τις εφημερίδες ή τώρα και από το internet περιμένουν να δουν αν είναι χαρούμενοι, επιτυχημένοι, ευτυχισμένοι? Τί να το κάνω το κόσμο που έχει iq ραδικιού και έχει για όλα άποψη αλλά όχι προσωπικές εικόνες? Να φοβάται να πει πως κάτι δεν κατάλαβε, πως έχει αντίθετη γνώμη? Να φοβάται να πει πως έχει κάτι άλλο να πει? Θυμάμαι κάποτε που έλεγαν οι αναρχικοί της εποχής μου πως το μυαλό σβήνει όταν ανάβει μία τηλεόραση και τότε μας φαίνονταν λίγο γραφικές ατάκες! Χρειάστηκαν χρόνια πολλά για να δω πως η τότε ατάκα είχε τόσο δίκιο! Είχα γράψει το κείμενο με θέμα "Η μηχανή της Τρομολαγνίας..." που θα βρείτε πολλά από αυτά που τότε ανέλυσα, τώρα πια απλά το βλέπω παντού γύρω μου και πια νιώθω παράξενα που λέω αυτά που οι πολλοί τα χαρακτηρίζουν παράξενα, θεωρίες, βλακείες και άλλα τέτοια και μάλλον με βάζουν στο περιθώριο γιατί δεν ακολουθώ το ρεύμα του πανικού!
Γύρισα όπως προείπα από τις διακοπές μου (ολιγοήμερες φυσικά, είναι της μόδας) μαυρισμένος, με το γνωστό χαμόγελο και το σωστό μαύρισμα! Μια χαρούλα! Σήμερα θα σας πω μία ιστορία, μάλλον κωμικοτραγική όπως την έζησα, ή έστω όπως θα σας τη διηγηθώ! Κάποια στιγμή μπαίνω σε μία συζήτηση (ή έστω ξεκινάω) με δύο κυρίες πάνω-κάτω 60 ετών για τη κατάσταση της Ελλάδας, που όπως έμαθα πάλι κινδυνεύουμε! Η μία κυρία εργάζεται, η άλλη δεν εργάστηκε ποτέ στη ζωή της! Η μία ψήφιζε κέντρο και αριστερά ενώ η άλλη κυρία παραδοσιακή δεξιά! Και οι δύο μέσης οικονομικής κατάστασης και σχολικής εκπαίδευσης! Με τη πρώτη ευκαιρία μπήκαμε στο "ψητό", ρωτώντας τις κυρίες αυτές πώς τα πέρασαν στις διακοπές τους! Μέτρια κατάσταση, μέτριες απαντήσεις, λες και δεν είναι κάτι που κάποιος έφυγε και καιρό από το σπίτι του για να δει θάλασσα ή βουνό! Μένω λίγο παξιμάδι, γιατί μάλλον μόνο για εμένα έχει αξία φαίνεται να φεύγω από την Αθήνα που ποτέ δεν αγάπησα...
...Μετά ρωτάω: "Καλά, πάλι η Ελλάδα κινδυνεύει?"! Και οι δύο κυρίες συμφώνησαν πως τα πράγματα είναι χάλια και ήταν και θλιμένες! Μάλιστα, ρώτησα τότε πάλι: "Γιατί πιστεύετε πως συμβαίνει αυτό?" Φυσικά συμβαίνει γιατί το άκουσαν στις τηλεοράσεις τους και μάλιστα το διάβασαν και στις εφημερίδες τους! Απίστευτο, αλλά όταν έκανα διακοπές δεν είδα να χάνεται πολλή Ελλάδα! Μπαίνω στην επίθεση: "Καλά, γιατί πιστεύετε αυτά που σας λένε? Γιατί πιστεύετε πως χρωστάμε κάτι σε κάποιον άλλο? Πού και πότε είδαμε τα δάνεια?"...
...Παγωμάρα! Τέτοιες φάτσες απορίας είχα να δω τουλάχιστον 800 χρόνια! Λες και είδαν μπροστά τους το Μέγα Αλέξανδρο να παίζει playstation με το Κολοκοτρώνη να φέρνει ποπ-κορν! Προσπάθησα, (αν με ξέρατε πολύ άκομψα, δεν την έχω με τίποτα τη πολιτισμένη συζήτηση με κλειστά μυαλό που περιμένουν να μιλήσουν χωρίς να ακούν) να εξηγήσω πως όλα αυτά που ακούμε, θέλουν κάποιοι να τα πιστεύουμε για να σκύβουμε το κεφάλι, να νιώθουμε χάλια, να νιώθουμε πως άλλος θα μας δώσει λύσεις, πως άλλος πρέπει να μας σώσει! Πως τα κεφάλαια που χρωστάμε και κινδυνεύει η Ελλάδα μας μπορεί να είναι και ψέμα, πως στη πράξη δεν έχει καμία ισχύ το χρήμα όπως εμείς το κατανοούμε, αφού πια στη πράξη είναι μόνο χαρτιά! Τα χρήματα που διακινούνται στην Ελλάδα (εννοώ τα χάρτινα) δεν είναι ούτε μίας ημέρας deal του Χ.Α.Α. και πως κανένας δούλος δεν πρέπει να είναι χορτάτος γιατί απλά δεν δουλεύει!
...Η μάχη καλά κρατεί! Πια οι φωνές φτάνουν στα διπλανά σπίτια, επιμένουν πως χρωστάμε, πως καταστρεφόμαστε, πως από εμάς εξαρτάται το μέλλον της Ελλάδας μας, φυσικά επιμένω για το αντίθετο, εκτός πως από εμάς πως εξαρτάται μόνο ο μικρόκοσμός μας και μόνο αυτός! Για την Ελλάδα μας άλλοι αποφασίζουν, το έχω πάρει απόφαση! Εκεί που με τίποτα δεν με ακούν, ό,τι παράδειγμα και αν τους δείχνω, όσο και αν επιμένω να τους δείξω τί διαβάζω και τί βλέπω, ήταν σαν να ακούω ένα δελτίο ειδήσεων της γνωστής μας τηλεόρασης! Φαίνεται είναι πιο εύκολο να πιστεύουμε πως κινδυνεύουμε να καταστραφούμε από το να δούμε αυτά που έχουμε και να τα χαρούμε! Φαίνεται είναι πιο εύκολο να κλαίμε το νεκρό από το να δούμε τί έχουμε να κάνουμε για το Μέλλον μας! Φαίνεται πως ο τρόμος του Μέλλοντος από τους αρχαίους χρόνους υπήρχε και ακόμα μας τρομάζει ώστε να μη βλέπουμε το Παρών που οφείλουμε να το χαιρόμαστε...
...το αστείο είναι πως γνωρίζω καλά και τις δύο κυρίες, γνωρίζω πως ο κόσμος τους είναι δημιουργημένος με τη βοήθεια του τηλεκοντρόλ και δεν έχουν ζήσει τίποτα με το φόβο να μη πληγωθούν ή από την απώλεια πονέσουν! Η συζήτηση έκλεισε φυσικά αλλάζοντας θέμα, αφού όλοι φωνάζαμε για να ακούσει ο άλλος, σιγά να μη κατάλαβε ο ένας τη θέση του άλλου, είναι πιο εύκολο να σκέφτονται άλλοι και απλά να ακολουθούμε από το να αφιερώσουμε χρόνο να σκεφτούμε! Θέλει εξάσκηση και πόνο, πόνο όταν είσαι ο μόνος που πιστεύεις το αντίθετο, πόνο όταν ο άλλος σε θεωρεί παράξενο που λες "θεωρίες" που δεν καταλαβαίνουν! Οταν κάποια στιγμή είπα και και στις δύο κυρίες, πως μήνες πριν καταρρεύσει και η θεωρία των τρομερών γρυπών που θα πεθάναμε όλοι τους έλεγα να μη κάνουν κανένα εμβόλιο, τότε πάλι με κοιτούσαν με δυσπιστία και περίμεναν να δουν τα κανάλια τί θα πουν για να τρέξουν αντίστοιχα, έτσι και τώρα τους λέω κάτι που τα κανάλια θα αργήσουν να πουν (σιγά να μη πουν) αλλά τότε είπαν πως είναι άλλο πράγμα!
...Κάποια στιγμή μου είπε η κυρία που δεν έχει δουλέψει ποτέ της, αφού τα ξέρεις όλα εσύ τί κάνεις για αυτά που ξέρεις? Είπα, απλά ενημερώνω το μικρόκοσμό μου και αποφασίζει από μόνος του! Αλλος μπορεί να σκεφτεί να κάνει το ένα, άλλος το άλλο, επιλογές υπάρχουν και ο καθένας κάνει αυτό που νομίζει καλύτερο! Και τότε μου πέταξε το θεϊκό, γιατί δεν κατεβαίνει κανένας στους δρόμους αφού πολλοί πιστεύετε τα ίδια με εσένα? Εκεί τα πήρα όμως, γιατί το ύφος της και η σκέψη της ήταν όλο μειδίασμα και ειρωνεία, κάτι που δεν αντέχω με τίποτα και ας επέστρεψα από διακοπές, έστω και ολιγοήμερες! Αντέστρεψα την ερώτηση ως εξής: "Αν θυμάμαι καλά, όταν εσύ και η άλλη κυρία ήσασταν νέες έπαιζε μία Χούντα στην Ελλάδα, πού ήσασταν εσείς? Στους δρόμους?"! Πολύ γέλιο, αμηχανία, η ειρωνεία πια ζωγραφίστηκε στο πρόσωπό μου, γιατί απλά είναι εύκολο να πεις στον άλλο να βγει στους δρόμους, αλλά όχι ο ίδιος! Είναι εύκολο να κλαίμε πάνω από το νεκρό, αλλά λίγοι τολμούν να κάνουν το φιλί της ζωής!
...Φαντάζομαι πως οι δύο κυρίες δεν θα έχουν τη καλύτερη άποψη για εμένα, ίσως όμως κάποτε να επιβεβαιωθώ στα μάτια τους, ίσως να χρειαστεί εγώ να παραδεχτώ πως έσφαλα! Πάντως το σίγουρο είναι πως εμένα το χαμόγελο δεν θα μου το κλέψει κανένας, γιατί έστω μέχρι να αλλάξω για κάποιο λόγο άποψη...
...θυμάμαι που μιλούσα με το ψηλό φίλο μου που έκανε κάμπινγκ κάπου στη Πελοπόννησο και γελάγαμε, λέγαμε ο ένας στον άλλο πως όταν γυρίσουμε από τις διακοπές μας θα ακούσουμε πολλές θεωρίες καταστροφής της Ελλάδας, πως κάποιοι όμως θα προτείνουν πάλι λύσεις σκληρές αλλά αναγκαίες για να σωθεί αυτή η Ελλαδίτσα μας! Πως όταν επιστρέψουμε θα έχει καταστραφεί ο πληνήτης κλπ. Του έλεγα να προσέχει εκεί που είναι στη παραλία μη σκάσουν τίποτα Τούρκικα κομάντα και να κάνουν απόβαση και γελάγαμε! Εκεί είναι η πλάκα πως αν ξέρεις να ακούς, να γελάς με αυτά και να διασκεδάζεις! Κάποιοι ίσως να με θεώρησαν γραφικό, μέχρι και τεμπέλη μπορεί να με πουν, αλλά πια δεν παίζω το παιχνίδι της τρομολαγνίας!
...η Ελλάδα θα ζήσει, γιατί απλά η Ελλάδα είμαστε όλοι εμείς! Εμείς μπορούμε να της δώσουμε χαμόγελο, Μέλλον και ελπίδες, ο καθένας με το μικρόκοσμό του! Αλλιώς εκεί που έχουμε το Μνημείο του Άγνωστου Στρατιώτη, θα έπρεπε να έχουμε το Μνημείο του Άγνωστου Πολιτικού ή του Άγνωστου Πρόβατου κλπ! Αν ο μικρόκοσμός μας έχει έστω λίγους λόγους να χαμογελάσει μη του το κόψουμε, έτσι θα δούμε μία διαφορετική Ελλάδα, να ζει, να χαίρεται και να ζει το σήμερα και το αύριο...
...καλώς σας βρήκα και πάλι, είμαστε όλοι και πάλι μαζί και αυτό μετράει! Καλή μας συνέχεια και ίσως με τη συζήτηση κάτι να βγει! Για εμένα θα είναι όλο το χρόνο καλοκαίρι και θα ψάχνω λόγους για να βλέπω κάθε μέρα, ακόμα και τις γκρίζες, σαν καλές για βόλτες και ίσως να βρω και κανένα χαμόγελο...
"Σκέψου πως εκατομμύρια σπερματοζωάρια βγήκαν αλλά το δυνατότερο και γρηγορότερο, ίσως και ικανότερο ήταν αυτό που γονιμοποίησε το ωάριο που εμείς δημιουργηθήκαμε! Δεν είναι τυχαίο, έτσι πράττει η φύση για να αντέχουμε τα πάντα, να βρίσκουμε λύσεις και να επιβιώνουμε!" Ωραίο πράγμα είναι να ξέρεις τη θέση σου στο κόσμο και να μπορείς να δείχνεις πως πράγματι είσαι το δυνατότερο και το γρηγορότερο σπερματοζωάριο που ξέρει να επιβιώνει...
http://ligesskepsis.blogspot.com
