Της Χαράς Νικοπουλου
Είμαι παιδί του '74... όχι μη γελιέσαι Έλληνα.. δεν είμαι παιδί του πολυτεχνείου, δε γεννήθηκα 17 Νοέμβριου. Τη μέρα που γεννιόμουνα χανόταν για έμενα Έλληνες λοκατζήδες, εκεί στον Τύμβο της Μακεδονιτισσας, 22 Ιουλίου 1974. Ελλάδα είμαι δημιούργημα σου...
μου είπες πως είμαι τυχερή, γιατί δε γνώρισα τη χούντα...
Μα με υποχρέωσες να ζω σε μία δημοκρατία που τη χούντα της κρατούσαν καλά οι δημοκράτες πολίτικοι της. Μου έμαθες τα πρώτα ελληνικά, με δασείες - περισπωμένες, μα πριν καλά καλά τα μάθω τα κατάργησες ενώ ήμουν δευτέρα δημοτικού...
Με έντυσες με μπλε ποδιά, αυτή για το σχολείο με το άσπρο γιακαδακι κι όταν άρχισε να μου αρέσει την κατάργησες. Πάντα για το κάλο μου, χωρίς να με ρωτήσεις...
Με έμαθες να λέω τον Εθνικό Ύμνο και πλήρωνες δάσκαλους για να με μάθουν πως τιμιότερων απάντων εστί η πατρίς. μα σαν μεγάλωσα άφησες τη σημαία να χαθεί στον βράχο των Ιμίων...
Με έβαλες να μάθω ιστορία για να μπω στο Πανεπιστήμιο και Αρχαία Ελληνικά. μα σήμερα μου λες πως η Μακεδονία είναι τα Σκοπιά και η Θράκη μας Τουρκιά...
Σαν έγινα έφηβη με έβαλες να δω τον Λάλα αλυσοδεμένο να χάνει τη ζωή του για εσένα και σήμερα εσύ δίνεις ιθαγένεια στον κάθε αλλοδαπό μα όχι στον Έλληνα τον σταυρό, για φαντάσου...
Μου δίδαξες σαν Ηρώα και Εθνάρχη τον Βενιζέλο, μα σαν έγινα δασκάλα τον βρήκα να προδίδει εσένα Έλληνα ...θυμάσαι τον Γενάρη του 34 εκεί στη Σουηδία, προτείνει για το Νόμπελ της Ειρήνης τον σφαγέα των προγονών μου Κεμάλ!!!
Μου ζήτησες να έχω κριτική σκέψη, μα έκοψες την έκθεση ως μάθημα και λογοκρινεις τη σκέψη μου. Βλέπεις εγώ για εσένα είμαι ακραία.
Μου έμαθες στο σχολείο πως πρέπει να υπάρχει αξιοκρατία κι όταν σου ζήτησα να με αφήσεις στου χάρτη την πινέζα, εκεί στο Δερειο κι όχι στο Κολωνάκι, με ανάγκασες να βάλω μέσο τον πάτερα μου για να μη με διώξεις από εκεί...
Μου έμαθες προσευχή, μα τώρα πια μονό για χριστό δε θες να μου μιλήσεις...
Σου ζήτησα να πάω στην πρώτη τη γραμμή και με άφησες μονάχη. Μου έμαθες όμως καλά πως το προξενείο κι όχι εσύ είναι εκεί και έχει όνομα... ε; Ιλμη... ε; Απτουραχημ... ε; Άλλη... ε; Μουαρεμ... ε;
Μου ζήτησες να εργάζομαι σκληρά, για εθελοντισμό μιλούσες, μα όταν το 'κάνα κι αυτό έστειλες τους ''δραγουμάνους'' να μου πουν πως δε Θέλουν να κάνω επιπλέον μαθήματα στα Πομακοπουλα γιατί σε ενοχλεί. Τα παίρνω βλέπεις από την αγκαλιά του Προξενείου...
Και εγώ... εγώ μεγάλωνα μέσα σε μία αντίφαση... στο μαύρο και το άσπρο...
Μα χθες βρέθηκα κάτω στο υπόγειο του σχολείου, σε είδα εκεί κάτω Ελλάδα...ήσουν εκεί... πίσω απ' τις κουτές. Σκονισμένη, κοιτώ το άγαλμα του Αλέξανδρου αραχνιασμενο. Μονό εγώ και εσύ, η προτομή του μέγα Αλέξανδρου...
Δάκρυσα... πόνεσα... μα σε άκουσα Ελλάδα απ' τη φωνή του...
''Ποίος είναι εθνάρχης'' με ρωτά...' 'ο Βενιζέλος;;; Ποίος αγωνίζεται σκληρά... ο Γιώργος απ' τα ξένα;;;
Για σκέψου εσύ δασκάλα...με ξαναρωτά...αν τώρα εδώ μέσα, από την πόρτα έμπαινε και ερχόταν κι ο Κολοκοτρώνης...και μας ρωτούσες και τους δυο ποίο μέρος της Ελλάδας θα θυσιάζαμε στο χθες για χάρη της ειρήνης...Μακεδονία η ήπειρο...Θράκη 'η το αιγαίο...
αναλογίσου εσύ δασκάλα ...θα το σκεφτόμασταν πολύ;;; Τι να διαπραγματευτώ... τη γη μου ή το νερό μου;; Μα εσύ δασκάλα δίδαξες εκείνον ως εθνάρχη και όχι εμάς. Εμάς κλειδώνεις στα ''μπουντρούμια''...
Ελλάδα μεσα στις αντιφάσεις σου... ξεχνάς τα σύνορα σου και τον εχθρό ποτίζεις εδώ μέσα... προδότες ελληνόφωνοι... διαλέξτε επιτέλους τον Λεωνίδα αρχηγό...'Η μήπως εφιάλτη; Κι η ιστορία θα φερθεί ανάλογα εις τον καθένα...
Γέμισαν τάφοι με κορμιά πιλοτών... γιατί έχουμε ειρήνη!!! Γέμισε και η βουλή ελληνόφωνους απο την ελληνοτουρκική φίλια...
Φτάνει δε Θέλω πια να ακούω τη φωνή σας ...γιατί πιστεύω στο έθνος μου κι όχι στο '' nation'' που θα λέγε και ο ''μέγας'' ο Γιωργακης...
Το έθνος είναι ελληνικό, είναι ήθος και έθος ρωμιοσύνης...το ''nation'' είναι η ''φύση'' του... εκ γενετής προδότης...
Κι' αν όλα αυτά δε σ άρεσαν ''λόγιε'', ''πολίτικε'' δημοκρατίας, να το θυμάσαι...
Είμαι δημιούργημα της πιο παράλογης... δίκη σου αναρχίας.
Ποια είναι η δασκάλα Χαρά Νικοπούλου που αρνήθηκε να βραβευθεί από βουλευτή της ΝΔ το 2013;
Η δασκάλα του Έβρου Χαρά Νικοπούλου ήταν ένα από τα τιμώμενα πρόσωπα στην καθιερωμένη ετήσια εκδήλωση προς τιμήν των προσώπων που προσέφεραν και προσφέρουν στην Ελλάδα αλλά και στην ορεινή κοινότητα Κέλλης του Δήμου Αμυνταίου.
Η Χαρά Νικοπούλου, αρνήθηκε να λάβει την τιμητική πλακέτα από τα χέρια του βουλευτή Ν.Δ. Φλώρινας, Στάθη Κωνσταντινίδη, λέγοντας: «Δεν μπορώ να πάρω την πλακέτα από έναν βουλευτή που έχει υπογράψει το ΦΕΚ 240 που παραχωρεί την εθνική κυριαρχία της Ελλάδας».
Η «ψυχρολουσία» για τον βουλευτή Φλώρινας ήταν τέτοια που αμήχανος κατέβηκε από τη σκηνή προσπαθώντας να δικαιολογήσει γιατί ψήφισε την εκχώρηση της εθνικής μας κυριαρχίας.
«Αν νομίζετε ότι εμείς είμαστε προδότες κάνετε μεγάλο λάθος», της απάντησε αποχωρώντας ο κ. Κωνσταντινίδης.
«Η Ιστορία θα το δείξει», του απάντησε η ηρωική δασκάλα.
Το επεισόδιο θα έπαιρνε έκταση αν η ίδια δεν έβαζε «νερό στο κρασί» της όταν ο κ. Κωνσταντινίδης την αποκάλεσε Χρυσαυγίτισσα!
Αργότερα, με δάκρυα στα μάτια, είπε το παράπονό της στον στρατηγό Φράγκο Φραγκούλη: «Ρίχτηκε πάνω μου όλη η Τουρκιά, ε, όχι και οι δικοί μας». Η εκδήλωση πραγματοποιήθηκε το βράδυ της Πέμπτης 9 Μαΐου, με πρωτοβουλία του Τοπικού Συμβουλίου Κέλλης σε συνεργασία με τον Δήμο Αμυνταίου, όπου τιμήθηκαν, εκτός της Χαράς Νικοπούλου, οι δασκάλες Καραλή Σβάρνα Αρσινόη, Σταγγόλη Ανδρονίκη και Αλεξανδρή Ρούλα, η Ενωση Επιστημόνων Γυναικών Αθηνών, οι μαθητές που πέτυχαν στις Ανώτερες και Ανώτατες Σχολές καθώς και ο τ. Αρχηγός ΓΕΕΘΑ και υπουργός Εθνικής Αμυνας, Φράγκος Φραγκούλης, ο οποίος ήταν κεντρικός ομιλητής της εκδήλωσης.
Τι έγινε με την τουρκική σκευωρία το 2010
Το 2010, στο στόχαστρο μερίδας Ελλήνων μουσουλμάνων, εγκάθετων του τουρκικού προξενείου, μπήκε η δασκάλα στο χωριό Μεγάλο Δέρειο, του νομού Εβρου, με κατηγορίες αντίστοιχες με εκείνες που αντιμετώπισε προ τριετίας ο Δανός σκιτσογράφος των «σκίτσων του Μωάμεθ».
Τουρκόφωνες εφημερίδες της μουσουλμανικής μειονότητας της Θράκης αλλά και τουρκικές ιστοσελίδες εμφανίζουν τη δασκάλα να έχει ζητήσει από τους μαθητές της να ζωγραφίσουν την εικόνα του Αλλάχ και την κατηγορούν για ιεροσυλία και προσβολή των θρησκευτικών πεποιθήσεων των μαθητών της.
Για κατασκευασμένα δημοσιεύματα έκανε λόγο η ίδια, ενώ ο δικηγόρος της διαμηνύνησε ότι θα κινηθούν δικαστικά εναντίον όλων όσοι θέλουν να ακυρώσουν το έργο μιας χαρισματικής παιδαγωγού σε μια τόσο «ευαίσθητη» περιοχή.
Την έδειραν τουρκόφωνοι
Δεν είναι η πρώτη φορά που η χριστιανή δασκάλα μπαίνει στο στόχαστρο τουρκοφρόνων της περιοχής. Στο παρελθόν είχε πέσει θύμα άγριου ξυλοδαρμού, διώχθηκε από το σπίτι που της είχε παραχωρηθεί από το ελληνικό δημόσιο, ενώ δέχεται μέχρι και σήμερα απειλές, με την ανοχή μάλιστα αιρετών τοπικών αρχόντων, καθώς ευθυγραμμίζονται με τους υποκινητές, μάλλον για ψηφοθηρικούς λόγους.
Στις αρχές του Δεκέμβρη, η Χαρά Νικοπούλου δίδασκε στην Α΄ τάξη του δημοτικού το γράμμα «θήτα». Βάσει του προγράμματος διδασκαλίας ζήτησε από τους μαθητές να της πουν κάποιες λέξεις που αρχίζουν από το συγκεκριμένο γράμμα του αλφαβήτου.
Οι μαθητές της είπαν τις λέξεις: θάλασσα, θρανίο, θησαυρός και Θεός. Στηριζόμενη λοιπόν στις λέξεις που ήξεραν ήδη τα παιδιά, τους ανέθεσε τη συνηθισμένη εργασία της αντιγραφής λέξεων και όχι απεικονίσεις των λέξεων αυτών, όπως ισχυρίζονται οι κατήγοροί της.
Στα τετράδια των μαθητών την επόμενη ημέρα ήταν αποτυπωμένες οι λέξεις αυτές ως ορθογραφία και ο χαρακτηρισμός «μπράβο» σε όλα τα παιδιά, χωρίς παρατήρηση για καμία λέξη.
Τόσο η ίδια η δασκάλα Χαρά Νικοπούλου όσο και το περιβάλλον της γνωρίζουν ότι οι απειλές και οι εκφοβισμοί σε βάρος της από μερίδα μουσουλμάνων που εμφανίζεται πιστή στο τουρκικό προξενείο έχουν ως στόχο να εκδιώξουν τη δασκάλα και τον σύζυγό της από το χωριό του Εβρου, επειδή κατά τα λεγόμενα των ίδιων, «φρενάρει» την αλλοτρίωση της εθνικής και θρησκευτικής συνείδησης των Πομάκων κατοίκων της περιοχής.
Την ίδια ώρα η πλειονότητα των Ελλήνων μουσουλμάνων κατοίκων της περιοχής σπεύδει να υποστηρίξει την «ηρωική δασκάλα», όπως οι ίδιοι την αποκαλούν, αποτελώντας στόχο πολλές φορές για τους σκληροπυρηνικούς ομοθρήσκους τους.
Ο διευθυντής του σχολείου, οι μαθητές και οι γονείς, είναι αποφασισμένοι να σταθούν στο πλευρό της και να υποστηρίξουν την αλήθεια, όπως επισημαίνει ο δικηγόρος, Ευτύχιος Νικόπουλος.
«Καλοστημένο σκηνικό και οργανωμένη επίθεση»
Ο δικηγόρος της δασκάλας και αδερφός της, Ευτύχιος Νικόπουλος, κάνει λόγο για ένα καλοστημένο σκηνικό και μια οργανωμένη επίθεση, που στόχο έχει να δοκιμάσει την ανεκτικότητα της νέας ηγεσίας του υπουργείου Παιδείας.
«Τα συκοφαντικά και κατασκευασμένα δημοσιεύματα μερίδας του τουρκικού Τύπου δημιουργούν προβληματισμό και αγανάκτηση» δήλωνε τότε στο Εθνος ο Ευτύχιος Νικόπουλος. «Η απεικόνιση του Αλλάχ ή των προφητών είναι απαγορευμένη στη μουσουλμανική θρησκεία. Η αλήθεια αποδεικνύεται από έγγραφα, διότι, όπως είναι γνωστό, οι εργασίες που δίνονται από τον δάσκαλο για τις πρώτες τάξεις του δημοτικού είναι γραπτές και περιλαμβάνουν αντιγραφή και ορθογραφία.
Η Χαρά Νικοπούλου γνωρίζει πολύ καλά ότι δεν υπάρχουν απεικονίσεις του Αλλάχ ή των προφητών στη μουσουλμανική θρησκεία. Τα ψευδή δημοσιεύματα αποκαλύπτονται και από το γεγονός ότι σε αυτά υπάρχουν κάποιες φωτογραφίες, όπου εμφανίζονται διαμαρτυρόμενοι «για τις μεθόδους της δασκάλας τους» μαθητές της πέμπτης τάξης δημοτικού, ενώ η Χαρά διδάσκει στην πρώτη και δευτέρα τάξη.
Η δασκάλα του Δερείου έχει ήδη προσφύγει στη δικαιοσύνη και θα ασκήσει όλα τα νόμιμα δικαιώματά της». Η επιλογή της Χαράς Νικοπούλου να μεταδώσει στους μαθητές τις αρχές της ελεύθερης σκέψης και της ανεξιθρησκείας ενοχλεί κάποιους ακραίους μουσουλμάνους.
Κατηγορίες και στα τουρκικά ΜΜΕ
Στο site της τουρκικής εφημερίδας Millet παρουσιάζεται η Χαρά Νικοπούλου σαν μια δασκάλα που δεν γνωρίζει επαρκώς την ισλαμική θρησκεία και επιβάλλει στους μαθητές της να απεικονίσουν το πρόσωπο του Αλλάχ.
Η τουρκόφωνη εφημερίδα της Θράκης Birlik κατηγορεί την Ελληνίδα δασκάλα ότι με την «εντολή» της προκάλεσε προβληματισμό στους γονείς, αλλά και στα παιδιά, τα οποία την επόμενη μέρα πήγαν στο σχολείο? κλαίγοντας.
Εγινε δημότης στο ακριτικό χωριό
Η Χαρά Νικοπούλου μένει εδώ και τέσσερα χρόνια στο Μεγάλο Δέρειο μαζί με τον σύζυγό της. Η κατοικία τους είναι ιδιοκτησία του Δήμου Ορφέος, ενώ ανάλογες υπάρχουν σε κάθε Πομακοχώρι, προκειμένου να διαμένουν όσοι από τους εκπαιδευτικούς επιλέγουν να μην πηγαινο έρχο νται καθημερινά από τα αστικά κέντρα του νομού στα χωριά.
Η δασκάλα με τον σύζυγό της έγιναν δημότες Ορφέα μεταφέροντας και τα εκλογικά τους δικαιώματα στο χωριό, προκειμένου να εγκλιματιστούν πλήρως και να γίνουν «κομμάτι» του πληθυσμού. Παρόλο που οι συνθήκες διαβί ω σης είναι δύσκολες, επέλεξε να μείνει εκεί όπου διορίστηκε, εγκαταλείποντας τις ανέσεις των μεγάλων αστικών κέντρων, στα οποία είχε τη δυνατότητα να διαμένει.
Τάχθηκε να υπηρετήσει την ακριτική περιοχή, γιατί πιστεύει ότι είναι περισσότερο χρήσιμη στα παιδιά του Μεγάλου Δερείου της Θράκης. Φαίνεται, όμως, ότι η δασκάλα με την επιλογή της αυτή και την προσπάθεια να μεταδώσει στους μαθητές τις αρχές της ελεύθερης σκέψης, της ανεξιθρησκείας και της ισοτιμίας, που χαρακτηρίζουν την ελληνική δημοκρατία προκάλεσε όσους προσπαθούν να εκτουρκίσουν, τους Ελληνες μουσουλμάνους της Θράκης.
