Αυτοι οι άνθρωποι κύριοι,(πολύξερα, ανεπάγγελτα δημοσιογραφάκια που αλωνίζετε τις τηλεοράσεις μιας που δεν είστε άξιοι να αρθρογραφήσετε σε εφημερίδα και παπαγαλίζετε ότι σας πουν αυτοί που σας πετουν κανένα ξεροκοματο) δεν ξέρουν ούτε την ημέρα, ούτε την νύχτα. Δουλεύουν 24 ώρες το 24ωρο. Σηκώνονται χαράματα,δουλεύουν όλη την νύχτα σταματουν στην άκρη του δρόμου για να κοιμηθούν ή για την σωματική τους ανάγκη σαν τους γύφτους,βοηθούν στο χαμαλίκι που έχει πάντα αυτή η δουλειά,έχουν μεγάλο στρές,αγωνία,ταραχή λόγω της επικινδυνότητας του μέσου με αποτέλεσμα σχεδόν όλοι να έχουν καρδιακές παθήσεις. Ελεγα πάντα ότι η πιο κουραστική δουλειά στον κόσμο ήταν του πατέρα μου που ήταν οικοδόμος μέχρι να γνωρίσω τους επαγγελματίες μεταφορείς. Τα τελευταία δε χρόνια οι άνθρωποι πραγματικά δουλεύουν για ένα κομμάτι ψωμί.
Ετσι όταν βλέπω την αχαριστία της πολιτείας γι αυτούς τους ανθρώπους σιχαίνομαι ακόμη περισσότερο αυτό το κράτος. Σιχαίνομαι τον τρόπο που συμπεριφέρεται στους ανθρώπους που οικοδόμησαν αυτήν την χώρα, ληστεύοντας τον μόχθο τους για να τον δώσει στους ξένους, ΔΙΑΠΟΜΠΕΥΟΝΤΑΣ ΤΟΥΣ, ΓΕΛΟΙΟΠΟΙΩΝΤΑΣ ΤΟΥΣ, ΕΙΡΩΝΕΥΟΝΤΑΣ ΤΟΥΣ...ΠΟΙΟΙ;;; Οι επαγγελματίες τεμπέληδες. Πρώτα οι ΠΟΛΙΤΙΚΟΙ και μετά οι ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΙΣΚΟΙ. Ο καιρός είναι κοντα όμως,το καζάνι κοντεύει να ξεχειλίσει και θυμηθείτε ούτε οι εκλογικές ηλεκτρονικές απάτες δεν θα σας σώσουν. Και η τιμωρία απ΄όσο ακούω,βλέπω, αφουγκράζομαι από τον κόσμο θα είναι τρομερή.
