Από το περασμένο Σαββατοκύριακο και την ομιλία του πρωθυπουργού στη Θεσσαλονίκη μια «νέα» φράση προστέθηκε στο λεξιλόγιό μας: επενδύσεις fast track. Τη σημασία της νέας φράσης που μπήκε στη ζωή μας ανέλαβαν να μας την εξηγήσουν τα media: επενδύσεις με ταχύτατες διαδικασίες, χωρίς γραφειοκρατία, οι οποίες θα σώσουν την ελληνική οικονομία. Καλό ακούγεται… Παρέλειψαν όμως να μας πουν ότι η εν λόγω επενδυτική διαδικασία πρωτοεμφανίστηκε ως πρακτική στη Χιλή της χούντας του Πινοσέτ. Ως αποτέλεσμα αυτής της επενδυτικής πρακτικής και διαδικασίας, ιδιωτικοποιήθηκαν ( επαναλαμβάνουμε, στη Χιλή της χούντας του Πινοσέτ) οι υδάτινοι πόροι της χώρας, συνολικά: Ποτάμια, λίμνες, πηγές, όλα πέρασαν σε ιδιωτικές (αμερικανικών συμφερόντων) εταιρείες. Ακόμη και σήμερα—σαράντα σχεδόν χρόνια από εκείνο το επενδυτικό fast track, εκατομμύρια Χιλιάνοι λένε το νερό- νεράκι…
Σύμφωνα με την κυβερνητική προπαγάνδα, την οποία διασπείρουν απλόχερα τα media «τo fast track είναι η απάντηση της Κυβέρνησης σε αυτό που όλοι έχουμε κατά καιρούς και συχνά ακούσει “cost of doing business in Greece”. Αυτό το κόστος είναι για την επενδυτική κοινότητα όχι μονό υπαρκτό αλλά και μετρήσιμο και ακριβά κοστολογημένο. Και αυτή η κοστολόγηση είτε αποτρέπει εξ αρχής σοβαρούς επενδυτές να ασχοληθούν με την Ελλάδα, είτε απωθεί επενδυτές που αποφάσισαν να ασχοληθούν και ταλαιπωρήθηκαν στις αγκυλώσεις της γραφειοκρατίας και της αδιαφάνειας».
Στην πραγματικότητα όμως το επενδυτικό fast track που εξήγγειλε από τη Θεσσαλονίκη ο πρωθυπουργός είναι η απλοποίηση των διαδικασιών και η παράκαμψη της υπάρχουσας νομοθεσίας προκειμένου: πρώτον να διευκολυνθεί και να επιταχυνθεί η διαδικασία του ξεπουλήματος κάθε πλουτοπαραγωγικού πόρου της χώρας. Και δεύτερον να υλοποιηθούν επιχειρηματικά πρότζεκτ που για λόγους περιβαλλοντικούς δύσκολα φιλοξενούνται (συνήθως απαγορεύονται απολύτως) σε αναπτυγμένες χώρες.
Δεν είναι μυστικό ότι στελέχη της ελληνικής κυβέρνησης έχουν ξαμοληθεί όπου κυκλοφορεί χρήμα, προκειμένου να προσελκύσουν το ενδιαφέρον των επενδυτών. Μυστικό δεν είναι επίσης ότι το χρήμα δεν προσελκύεται «τζάμπα». Με πιο απλά λόγια οι «αγορές» τοποθετούνται εκεί όπου μπορούν να κερδίσουν τα μέγιστα. Στην προκειμένη (ελληνική) περίπτωση, το χρήμα για να ρίξει ένα βλέφαρο προς τα εδώ απαιτεί υψηλότατες εγγυήσεις και ενέχυρα.
Το fast track είναι μια τέτοιου είδους αποδοτικότατη εγγύηση καθώς, για παράδειγμα, από τη στιγμή που αποφασιστεί να χτιστεί ένα ξενοδοχείο επάνω στην παραλία, (ή στις όχθες της λίμνης στον βιότοπο του Καϊάφα) καμία νομική ένσταση, καμία natura, καμία απόφαση δικαστηρίου, ΚΑΝΕΙΣ, δεν θα είναι σε θέση να σταματήσει την… επένδυση.
Μέσα σε αυτό το νομικό πλαίσιο οι επενδυτές (πρόκειται για τους τοκογλύφους μας έχουν ξεζουμίσει και τώρα ζητούν και τα ρέστα) πράγματι ακούνε πιο προσεκτικά τις προσφορές της ελληνικής κυβέρνησης για δουλειές στην πυρόπληκτη Ηλεία, στη Μήλο, στην Κρήτη, στη Ρόδο, στη Χαλκιδική και αλλού. Μέσα στο επενδυτικό fast track το ξεπούλημα ( Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο, τράπεζας Αττικής, ΟΠΑΠ, Αγροτική Τράπεζα, Ελληνικά Πετρέλαια, ΕΥΔΑΠ, ΕΥΑΘ, ΟΛΠ, ΟΛΘ κλπ) θα εξελιχθεί εν ριπή οφθαλμού…
Δεν είναι λοιπόν τυχαίο ότι στο πρώτο υπουργικό συμβούλιο της νέας ανασχηματισμένης πεντηκονταμελούς κυβέρνησης στην Εκθεση της Θεσσαλονίκης, το πρόσωπο της ημέρας ήταν ο Χάρης Παμπούκης. Ο στενότατος συνεργάτης του πρωθυπουργού είναι ο άνθρωπος που ήδη έχει ξεκινήσει να τρέχει το επενδυτικό fast track της κυβέρνησης (επένδυση υγροποίησης φυσικού αερίου από Αραβες στον Αστακό Αιτωλοακαρνανίας η οποία έχει αρχίσει να ξεσηκώνει τον τοπικό πληθυσμό που συνειδητοποιεί ότι οι υποσχέσεις για χιλιάδες θέσεις εργασίας ήταν ένα μεγάλο ψέμα και ότι το έργο θα καταστρέψει κάθε προοπτική τουριστικής ανάπτυξης που διαθέτει ο τόπος ). Τώρα, ως υπουργός επενδύσεων, ο Χάρης είναι και θεσμικά υπεύθυνος για το fast track ξεπούλημα…
http://volosgr.blogspot.com
