Η Κύπρος έζησε το 1974 ένα μεγάλο δράμα. Η Χούντα των Αθηνών προσπάθησε να ανατρέψει τη νόμιμη κυβέρνησης της. Ο τουρκικός επεκτατισμός βρήκε ιστορική ευκαιρία να επέμβει και να θέσει το βόρειο τμήμα της Κύπρου και τον τουρκοκυπριακό πληθυσμό υπό την κατοχή του. Ο διεθνής παράγοντας, πριν από όλα οι αγγλοσάξονοι, προσπάθησαν να διευκολύνουν και να δικαιολογήσουν την τουρκική πολιτική. Να μετατρέψουν το πρόβλημα της κατοχής του βόρειου τμήματοτης Κύπρου και της καταπίεσης της τουρκοκυπριακής κοινότητας από την Τουρκία, σε πρόβλημα απομόνωσης της τελευταίας.Στους διαδρόμους του ΟΗΕ λέγεται ότι ισχυροί παράγοντες επιδιώκουν να στριμώξουν ακόμα περισσότερο την Κυπριακή κυβέρνηση και να της επιβάλλουν απαράδεκτα χρονοδιαγράμματα. Μάλιστα, η κυπριακή κυβέρνηση βρίσκεται υπό εκβιασμό, που διατυπώνονται και μέσω του αυστραλού απεσταλμένου του ΓΓ του ΟΗΕ στην Κύπρο, ότι αν δεν υποχωρήσει στις απαιτήσεις των ΗΠΑ, Ηνωμένου Βασιλείου και Τουρκίας θα υπάρξει ειδική «διαδικασία αξιολόγησης» των διαπραγματεύσεων. Με άλλα λόγια, θα υπάρξουν αρνητικές χρεώσεις στην Κυπριακή Δημοκρατία. Αυτά τα σχέδια ορισμένων ισχυρών δυτικών παραγόντων, προϋποθέτουν παράκαμψη του διεθνούς νόμου, παραβίαση των αρχών κυριαρχίας ενός κράτους μέλους του ΟΗΕ, αποδοχή ειδικών προνομίων για τους κατακτητές. Κάτι τέτοιο, βέβαια, δεν είναι ούτε η πρώτη, ούτε η τελευταία φορά που το κάνουν. Βοά ακόμα το Μόναχο του Χίτλερ και της βρετανικής διπλωματίας.Δυστυχώς ο ξένος παράγοντας βρίσκει και τα κάνει κύρια για τρεις κύρια λόγους. Ο πρώτος είναι η παντελής έλλειψη αλληλεγγύης στο εσωτερικό του πολιτικού σκηνικού της Κύπρου. Πολλές δυνάμεις πιστεύουν ότι μπορούν να επιφέρουν στο ΑΚΕΛ και στον πρόεδρό του ένα κτύπημα που να το αποδιοργανώσει. Θυμίζουν λίγο τη στάση κάποιων άλλων το 1989 στην Ελλάδα, που ήλπιζαν τότε να αποσυνθέσουν το ΠΑΣΟΚ. Το αποτέλεσμα είναι, πλέον, γνωστό. Η Ελλάδα βρέθηκε απροετοίμαστη στις αλλαγές των Βαλκανίων και του κόσμου γενικότερα. Ο δεύτερος σχετίζεται με τη βαθιά κρίση της Ελληνικής κοινωνίας και τη σχετική αδιαφορία της για τα μεγάλα εθνικά προβλήματα (κάποιους δείχνει να τους απασχολούν περισσότερα τα προβλήματα τρίτων, παρά εκείνα του ελληνισμού). Ο τρίτος παράγοντας είναι η αποδιοργάνωση που βρίσκεται το ελληνικό Υπουργείο Εξωτερικών και η εξωτερική πολιτική της χώρας. Η αίσθηση στην Κύπρο ότι ο Έλληνας ΥΠΕξ είναι εγγύτερα δυτικών δυνάμεων παρά των Κυπρίων.Η Ελληνική κυβέρνηση οφείλει να λάβει άμεσα μέτρα συμπαράστασης στην Κύπρο επί της ουσίας. Τα ελάχιστα είναι: α) άμεσος και ουσιαστικό σχεδιασμός πολύπλευρης στήριξης της Κύπρου, β) συμβολή στην ενοποίηση του εσωτερικού μετώπου, γ) με δημόσιες δηλώσεις και αποκαλύψεις κάψιμο των αρνητικών πρωτοβουλιών και στους εκβιασμούς που γίνονται, δ) άμεση ουσιαστική συζήτηση εντός της ΕΕ, πριν απ’ όλα με Γαλλία που είναι μέλος του ΣΑ του ΟΗΕ, ε) ενημέρωση των Ρωσίας και Κίνας για τις επιδιώξεις κάποιων υπαλλήλων του ΟΗΕ. Επιδιώξεις οι οποίες δεν λαμβάνουν υπόψη τα 3 από τα 5 μέλη του ΣΑ του ΟΗΕ, στ) υπενθύμιση στην διεθνή κοινή γνώμη ότι το πρόβλημα της Κύπρου είναι ότι το 40% του νησιού βρίσκεται υπό ξένη κατοχή και οι τουρκοκύπριοι υπό τον στρατιωτικό ζυγό της Άγκυρας, γεγονός που τους έχει αναγκάσει να εγκαταλείπουν τις εστίες τους.
