Για την ιστορία, θα θυμήσουμε ότι το ΔΝΤ είχε επισκεφθεί την Αργεντινή, επέβαλε την εξαθλίωση και όταν ο λαός της Αργεντινής αποφάσισε "enough is enough", τότε το ΔΝΤ έφυγε τρέχοντας από την χώρα. Στις διαπραγματεύσεις που έγιναν αργότερα με τη νέα κυβέρνηση της Αργεντινής, αναγνωρίσθηκε το 25% του χρέους ως επίσημο, ενώ πριν λίγους μήνες η νέα πρόεδρος της Αργεντινής αρνήθηκε να συνεχίσει να αποπληρώνει το συμφωνηθέν χρέος και ζήτησε μετρατροπή -χωρίς καν να αιτηθεί επαναδιαπραγμάτευση- της πληρωμής του, λέγοντας χαρακτηριστικά: "για κάθε 25 δολάρια χρέους, θα σας δώσω ένα, διαφορετικά τίποτε". Και το ΔΝΤ συμφώνησε ως καλός τοκογλύφος που βλέποντας να χάνει τα πάντα, αρκέστηκε .........
ακόμη και στα ψίχουλα των κλοπιμαίων του.
Τι γίνεται όμως στην Ελλάδα; Γιατί ο Γιώργος Παπανδρέου αποφεύγει να μιλάει για την περίπτωση της Αργεντινής και του χρέους της; Πρώτον, επειδή ξέρει πως εκεί έπεσαν πολλά κεφάλια (κυριολεκτικά) υπευθύνων για την κατάντια της χώρας και δεύτερον, δεν θέλει ο αμερικανοτραφής πρωθυπουργός εξωτερικών Γιώργος Παπανδρέου, να προσφέρει λύση από το διέξοδο που με κάθε τρόπο θέλει να επιβάλει στον Ελληνικό λαό. Ίσως, βέβαια, εμάς δε μας κάνει το παράδειγμα της Αργεντινής που είπε στους πιστωτές-μαυραγορίτες, “enough is enough” και ανάγκασε τον αντίστοιχο προδότη-πιόνι του ΔΝΤ πρόεδρο να φύγει με ελικόπτερο νύχτα… Αν και ο δικός μας πρωθυπουργεύων ταξιδεύει συνεχώς, οπότε μάλλον δεν θα χρειαστεί κανένα ελικόπτερο...
Αυτό που μας κρύβουν, για να μην εξοργιστούμε, αλλά και για να κερδίσουν ακόμη και από το πτώμα της χώρας οι φίλοι του Γιώργου Παπανδρέου, είναι πως ήδη έχουμε πτωχεύσει, επίσημα, από την εξαγγελία του Καστελόριζου το Πάσχα. Πτωχεύσαμε την στιγμή που δεχτήκαμε την ενδιάμεση χρηματοδότηση από το ΔΝΤ και την ΕΕ με όρους που επέβαλαν αυτοί, σαν πιστωτές of last resort. Πτωχέυσαμε όταν ανγκαστήκαμε να αναχρηματοδοτούμε μακροχρόνιο δανεισμό με βραχυπρόθεσμα rollovers.
Αυτό που δεν κάναμε είναι στάση πληρωμών ή “πανηγυρικές” δηλώσεις περι στάσεως πληρωμών. Και, καλά δεν το κάναμε μέχρι τώρα. Σε αναπτυγμένες κεφαλαιαγορές, με διακρατικές σχέσεις, αυτό θα ήταν κακό. Αλλά με τα ομόλογά μας να έχουν χάσει ήδη σημαντικό κομμάτι τη αξίας τους είναι θέμα καλής λογιστικής (για τους πιστωτές μας) να γράψουν ζημιές. Δεν το θέλουν, οι κυβερνώντες, αλλά θα τους το επιβάλει η αγορά και οι ελεγκτές τους. Με 2-3 χρόνια με την ζημιά μη καταγεγραμμένη, θα αναγκαστούν να την καταγράψουν. Μην ξεχνάμε πως οι "δανειστές" μας έχουν ήδη εξασφαλίσει (διπλά μάλιστα) τα κεφάλαιά τους. Είτε με τα spread είτε με το μνημόνιο που μετατρέπει το ομολογιακόν χρέος (δηλαδή τον τζόγο) σε κρατικό χρέος με υποθήκευση Ελληνικής γης και κρατικών επιχειρήσεων, οι δανειστές μας πολύ σύντομα θα πιέσουν για την επίσημη δήλωση πτώχευσης της χώρας (Εκείνος ο γραφικός εισαγγελέας που απείλησε με μήνυση όλους όσους θα αναφέρουν την λέξη πτώχευση πού είναι άραγε; Μήπως κάποιοι πρέπει να τον μηνύσουν άμεσα για απόπειρα παραπλάνησης του ελληνικού λαού, εκφοβισμού και απώλειας περιουσιακών στοιχείων;)
Η “ελπίδα” είναι να είμαστε τουλάχιστον βιώσιμοι, και να μπορούμε να αποπληρώσουμε τα 250 ή τα 280. Ο φόβος είναι ότι είμαστε πράγματι σε φαύλο κύκλο μείωσης ΑΕΠ, και “μη παραγωγής” από τον οποίο δεν θα βγούμε με “φυσιολογικές” καταστάσεις. Και οι μη φυσιολογικές καταστάσεις, δυστυχώς ή ευτυχώς, είναι προ των πυλών... Η εμμονή του Γιώργου να λείπει συνεχώς στο εξωτερικό και η κίνηση ορισμού πρωθυπουργού στην θέση του, προμηνύουν σύντομη έναρξη των μη "φυσιολογικών" καταστάσεων. Ο Γιώργος Παπανδρέου θα λείπει, βεβαίως, αλλά... μπορεί κάποιοι να τον αναζητήσουν ό,που και αν κρυφτεί.
Η περίπτωση της Αργεντινής δείχνει περίτρανα πως ακολουθούμε τον λάθος δρόμο σαν λαός. Όταν θα το καταλάβουμε, ευελπιστούμε πως θα έχουν μείνει αρκετά κομμάτια από την χώρα...
Κωνσταντίνος
Αναρτήθηκε από kafeneio
