ηπείρους και το οποίο έχει συνδεθεί με θρησκευτικές ή πολιτισμικές αντιλήψεις και πεποιθήσεις.
Την τελευταία δεκαετία το piercing έχει κάνει αισθητή την παρουσία του και στο δυτικό κόσμο ως διακοσμητικό στοιχείο του σώματος, επιταγή της μόδας ή συμβολικής έκφρασης του ατόμου. Τα μέρη του σώματος που συνήθως υπόκεινται σε διάτρηση και τοποθέτηση κοσμήματος ή άλλου αντικειμένου είναι τα αυτιά, η μύτη, τα φρύδια, το στήθος, τα γεννητικά όργανα αλλά και διάφορα μέρη της στοματικής κοιλότητας με κυρίαρχη της γλώσσα.
Σχετικά πρόσφατα παρατηρείται η τεχνική της «πιρουνιασμένης» ή «διαχωρισμένης» γλώσσας κατά την οποία κόβονται και αποχωρίζονται τα 2 μέρη της γλώσσας στο πρόσθιο τμήμα της. Αυτό το είδος γλώσσας μπορεί όμως να προκύψει τυχαία ως επιπλοκή του συνήθους piercing της γλώσσας.
Γενικά, οι γυναίκες και συγκεκριμένα τα νεαρά κορίτσια επιλέγουν να κάνουν piercing, δηλαδή να τρυπήσουν τη γλώσσα με μία βελόνα και στη συνέχεια να περάσουν στη δημιουργηθείσα οπή το κόσμημα επιλογής τους από χρυσό ή ασήμι. Στην περιοχή της γλώσσας συνήθως τοποθετείται ένα μεταλλικό ραβδίο που φέρει από μία σφαίρα στο κάθε άκρο του (πάνω και κάτω από τη γλώσσα). Αντίστοιχες τεχνικές χρησιμοποιούνται και κατά το piercing των χειλέων.
Αν δεν παρουσιαστούν κάποιες επιπλοκές η επούλωση του piercing ολοκληρώνεται μετά από 4-6 εβδομάδες. Οι συχνότερες άμεσες επιπλοκές περιλαμβάνουν τον πόνο, τη μη ελεγχόμενη αιμορραγία, το πρήξιμο, τη λοίμωξη, τον τραυματισμό του γλωσσικού νεύρου, τη δυσκολία κατά τη ομιλία και την αλλεργική αντίδραση απέναντι στο κόσμημα.
Οι χρόνιες επιπλοκές περιλαμβάνουν τον τραυματισμό του βλεννογόνου, το πιθανό κάταγμα γειτονικών δοντιών και την υφίζηση των ούλων, την υπερβολική ροή σάλιου, την εισρόφηση και την απόφραξη λόγω του κοσμήματος, ιστική υπερπλασία γύρω από την περιοχή του piercing. Κυρίως, η υφίζηση των ούλων, δηλαδή η υποχώρησή τους, είναι αρκετά συχνή και ανάλογη με τη διάρκεια του piercing, ενώ οι προγόμφιοι και οι γομφίοι είναι πιο ευάλωττοι σε κατάγματα.
Αν παρατηρηθεί κάποια επιπλοκή το άτομο θα πρέπει να ενημερωθεί σχετικά και να αφαιρέσει το κόσμημα. Αν παρατηρηθεί λοίμωξη τότε μπορεί να κριθεί αναγκαία ακόμη και η χορήγηση συστηματικής αντιβίωσης και τοπικών αντισηπτικών.
Γενικά, θα πρέπει το άτομο που επιθυμεί να κάνει ενδοστοματικό piercing να ενημερώνεται από πριν για τις πιθανές επιπλοκές, να απευθύνεται σε ένα καλά εξοπλισμένο κέντρο που να τηρεί αυστηρά τους κανόνες αντισηψίας και στη συνέχεια να μην παραμελεί τη στοματική του υγιεινή.
* Καραθανάση Βασιλική DDS, MSc. Οδοντίατρος - Στοματολόγος Υποψήφια Διδάκτωρ - Επιστ. Συνεργάτης Εργαστηρίου Στοματολογίας Οδοντιατρικής Σχολής Παν/μίου Αθηνών - τ. Επιστ. Συνεργάτης της Μονάδας Οδοντιατρικής Αντιμετώπισης Ογκολογικού Ασθενούς της Οδοντιατρικής Σχολής του Παν/μίου Αθηνών
Πηγή: contra.gr
