Ωστόσο, για να δούμε λίγο τί συμβαίνει εδώ και πάρα πολλούς μήνες.
Αποφεύγοντας να κάνω πολιτικό σχόλιο, καθώς τους έχω διαγράψει ως θεσμό αναφορικά με τα προσδοκώμενα για ένα καλύτερο αύριο.
Ο λόγος για την πολυτραγουδισμένη "ανάπτυξη".
Εξαγγελίες, υποσχέσεις, ανακοινώσεις, συνεντεύξεις, ομιλίες, παρουσιάσεις. Και έπειτα... ΑΝΑΙΡΕΣΗ.
Το ΕΣΠΑ ως γνωστόν είναι γύρω στα 25 δις. Από αυτά, για την Ανταγωνιστικότητα και τις Μικρομεσαίες Επιχειρήσεις προορίζονται μόλις τα 2 δις.
Για να δούμε τώρα τον αντίλογο των εξαγγελιών που είναι "οι υποθέσεις":
Αν δεν γινόντουσαν περικοπές προϋπολογισμών και η αξιολόγηση των δράσεων των Ελεύθερων Επαγγελματιών, του ΠΕΠ 2009 και της Νεανικής-Γυναικείας Επιχειρηματικότητας ΕΟΜΜΕΧ γινόταν ως τα τέλη Γενάρη-Φλεβάρη, θα είχαμε:
250 εκ.€ + 1050 εκ.€ + 100 εκ.€ = 1,4 δις € εγκρίσεις.
Για προϋπολογισμούς που αντιστοιχούν σε ίδια συμμετοχή 150 εκ.€ + 450 εκ€ + 45 εκ.€ =650 εκ€ περίπου.
Δηλαδή θα μπορούσαν να γίνουν δαπάνες 2 δις€ μέσα στο 2010.
Δηλαδή ο ΦΠΑ θα ήταν 460 εκ.€ όσα περικόπηκαν στις συντάξεις.(ποσό 1)
Μήπως παράλληλα θα δημιουργούνταν και θέσεις εργασίας, περίπου 20-30.000 αφού αφενός οι εγκεκριμένοι θα έπρεπε να διατηρήσουν τις θέσεις του 2008 (άρα να επαναπροσλάβουν άτομα) και κάποιοι μάλιστα που δεν είχαν απολύσει κόσμο στο 2009 να δημιουργούσαν νέες θέσεις σύμφωνα με τη δέσμευση στο ΠΕΠ;
Και αν αυτό γινόταν στα μισά έστω του 2009, θα υπήρχαν τα κάτω έσοδα από εργοδοτικές εισφορές υπολογίζοντας ένα βασικό μισθό των 700€;
6 μήνες επί 300€ επί 25.000 θέσεις = 45.000.000 € (ποσό 2)
Και αν υπολογίσουμε ότι οι μισθοί των 25.000 τουλάχιστον θέσεων δεν θα πήγαιναν στην Ελβετία αλλά θα κάλυπταν έξοδα (άρα θα προορίζονταν για την αγορά):
25000 επί 700 € επί 6 μήνες = 105.000.000 € (ποσό 3)
Τα οποία στην αγορά θα οδηγούσαν σε είσπραξη ΦΠΑ πάλι για το Κράτος:
105.000.000 επί ΦΠΑ 23% = 24.150.000 € (ποσό 4)
Ναι αλλά και η αγορά (οι επιχειρήσεις δηλαδή) όταν θα τα λάμβανε τα 105 εκ.€, θα έδινε τουλάχιστον το 30% σε άλλες επιχειρήσεις της αγοράς και το 70% έστω στους προμηθευτές της και το προσωπικό.
Άρα από το 30% θα υπήρχε πάλι ένας ΦΠΑ 23%, δηλαδή 7,2 εκ.€ από τα παραστατικά των "άλλων" επιχειρήσεων. (ποσό 5)
Και οι προμηθευτές με τη σειρά τους που θα λάμβαναν 70% επί το 105 εκ.€ ήτοι 73,5 εκ€, πάλι θα πλήρωναν προσωπικό με τη σειρά τους που θα έριχνε το μισθό στην "αγορά". (ποσό 6)
Αν μάλιστα συνειδητοποιήσουμε ότι σε τέτοιες δράσεις προς μικρομεσαίες επιχειρήσεις οι προμηθευτές είναι κατά 95% από Ελλάδα, από τα 2 δις € τιμολογίων το 1,9 δις (ποσό 7) θα πήγαινε σε ελληνικές επιχειρήσεις που θα επένδυαν με τη σειρά τους στην αγορά μέσω των αμοιβών προσωπικού, την πληρωμή των δικών τους πια προμηθευτών κλπ.
Θα πρέπει να πούμε ότι αυτές οι 25.000 θέσεις εργασίας ενδεχομένως να έπαιρναν 20.000 επιδόματα ανεργίας αν δεν έβρισκαν εργασία:
Δηλαδή έτσι το Κράτος δεν θα γλύτωνε το ποσό των 454€ επί 6 μήνες επί 20.000€ = 5,5 εκ.€ (ποσό 8)
Μάλιστα, αν συνυπολογιστούν και οι δορυφορικές θέσεις εργασίας (που δημιουργούνται σε προμηθευτές των επιχειρήσεων που επενδύουν), έχουμε ίσως και 30.000 θέσεις που δημιουργούνται στην αγορά.
Και όσο το χρήμα κυκλοφορεί και αλλάζει χέρια, ΦΠΑ 23% αποδίδεται και ξαφνικά ο ΦΠΑ γίνεται 2 και 3 ίσως και 5 δις.
Και όλα αυτά με Εθνική συμμετοχή από το Κράτος το 20% του ποσού επιδότησης, δηλαδή 280 εκατομμύρια ευρώ (ποσό 9).
Αθροίστε όλα τα ποσά αφαιρώντας από το άθροισμα το ποσό 8 και 9.
Υπάρχει καλύτερη επένδυση από αυτήν;
Δίνεις (κάποια στιγμή μέσα στο έτος) 280 εκ.€ και σου επιστρέφονται εντός του έτους ίσως και 5 δις.
Αν μάλιστα υπήρχε -λόγω κρίσης- αναδιάρθρωση του ΕΣΠΑ και γινόταν 10 δις για ΜΜΕ και 15 για τα υπόλοιπα (εθνικές οδούς που επιβάλουν διόδια κλπ), τότε η επιστροφή χρημάτων θα ήταν ίσως και 25 δις.
Όσα δηλαδή θα πάρουμε από το ΔΝΤ μετά από πολύ καιρό (Σημείωση: 8,58 δις είχαν δοθεί από το ΔΝΤ ως τις 15 Σεπτέμβρη 2010 και αναμένουμε άλλα 9 δις το Δεκέμβρη).
Αν μάλιστα είχε ακολουθηθεί μια τέτοια οδός με πυρήνα την ανάπτυξη και την τόνωση της αγοράς δεν θα χρειαζόμασταν το ΔΝΤ.
Αναφορικά με την εγκατάλειψη των επιχειρήσεων από τις Τράπεζες, αν ο Υπουργός Μιχάλης θέλει να τις πιέσει, είναι πολύ απλά τα πράγματα:
α) Αφορολόγητα κέρδη τραπεζικά από τόκους για 5 χρόνια σε όσα επαγγελματικά δάνεια χορηγηθούν προς μικρομεσαίες επιχειρήσεις ταυτόχρονα με εγγυοδοσία στο 100% των δανείων αυτών
β) Ενιαία πολιτική χορήγησης επαγγελματικών δανείων με λίστα ελέγχου και κριτήρια που θα θεσπισοτύν από την Τράπεζα της Ελλάδας και όχι από τα Πιστωτικά Ιδρύματα χωριστά.
γ) Φορολογία του 10% των διαθέσιμων κεφαλαίων των Τραπεζών εφόσον αυτά δεν χορηγηθούν με νέα δάνεια προς μικρομεσαίες επιχειρήσεις.
δ) Πρόστιμο 50 εκ.€ σε όποια Τράπεζα διαπιστωθεί η αναχορήγηση δανείου προς μικρομεσαία επιχείρηση (να σβήσει το παλιό με νέο υπό τους τρέχοντες όρους)
Δηλαδή, έχει λεφτά η Τράπεζα και δεν τα διαθέτει σε Πιστώσεις ως οφείλει βάσει του ρόλου της; Φορολογία...
Ακριβώς όπως κάνει με τους τόκους των καταθέσεων φυσικών προσώπων.
Υ.Γ. 1: Για τους σκοπούς του άρθρου έχουν γίνει κάποιες παραδοχές που όμως δεν αλλάζουν το νόημα: 1 ευρώ στην αγορά, αποδίδει 20 ευρώ στο Κράτος.
Υ.Γ. 2: Δεν έχω τελειώσει το Χάρβαρντ ούτε και το ΜΙΤ.Χημικός είμαι. Τόσοι επιστήμονες ΟΙΚΟΝΟΜΟΛΟΓΟΙ δεν μπορούν να δουν τα προφανή;
kalo kourayio patriotes.
