Μετά το 1930, άρχισαν να χτίζονται πολυκατοικίες του νέου τύπου και να πληθαίνουν κάπως τα αυτοκίνητα, το Κολωνάκι όμως κατόρθωσε, λίγο - πολύ να διατηρήσει το παλαιό του κλίμα ως τον τελευταίο πόλεμο. Σήμερα, δεν είναι δύσκολο να δει κανείς ότι το κλίμα της συνοικίας έχει αλλάξει ριζικά και ανεπανόρθωτα. Τα παλαιά σπίτια γκρεμίστηκαν, οι κήποι καταργήθηκαν, οι δρόμοι στένεψαν απίθανα και πνίγηκαν μέσα στους δυσανάλογα υψηλούς τοίχους του τσιμέντου. Δεν είναι πια δρόμοι ούτε καν σοκάκια. Είναι διάδρομοι ενός απέραντου γκαράζ, όπου σταθμεύουν όλη μέρα και όλη νύχτα και κινούνται δυσκολότατα αμέτρητα αυτοκίνητα, επιβατικά, φορτηγά, λεωφορεία. Η ατμόσφαιρα είναι αρρωστημένη και πνιγερή, ο θόρυβος εκνευριστικός, ο συνωστισμός αβάσταχτος
Εχει γνωπίσει την πλήρη αλλαγή και εκσυγχρόνιση αυτή η πόλη με αποτέλεσμα να χάσει κάποια παλιά στοιχεία τησ τη οποιαν την καθιστούσαν άκρωσ μοναδική.Τα παλιά τησ γραφικά τησ σοκάκια έχουν σχεδόν χαθεί.Εχουν μείνει ελάχιστα γύρω απ την Ακρόποληκαι τον Πειραιά, που θυμίζουν ακόμα και σήμερα μέσα στην όλη <<τσιμεντοποίηση>> λίγη απ΄ την παλιά γοητεία της Αθήνας. Πλέον δεν γνωρίζεται κανένας με κανένα και δεν λένε ούτε καλημέρα μεταξύ τους που είναι του Θεού. Κλειδώθηκαν όλοι μέσα στα σπίτια τους χωρίς να τους ενδιαφέρει αν ο διπλανός τους είναι καλά, σε περίπτωση που τον ξέρουν βέβαια γιατί τις περισσότερες φορές δεν έχουν ιδέα ποιος είναι δίπλα τους. Λόγω αυτού του φαινομένου όλοι νοσταλγούν τις παλιές ζωντανές γειτονιές , όπου κάθε γειτονιά ήταν μια μεγάλη οικογένεια. Αναζητούν την Αθήνα που χάθηκε στην προσπάθειά της να γίνει μια σύγχρονη μεγαλούπολη και πνίχτηκε στο τσιμέντο και στα κτήρια με τις γυάλινες προσόψεις. Αναπολούν τα απογεύματα που μαζεύονταν όλοι μαζί στα μικρά πεζούλια που υπήρχαν τότε και συζητούσαν για το πως πέρασε η μέρα τους . Όταν έβγαζαν τις καρέκλες τους στο δρόμο και διάβαζαν εφημερίδα, όταν τα παιδιά έπαιζαν ανέμελα στους δρόμους χωρίς οι γονείς να έχουν το φόβο μήπως συμβεί κάτι. Τότε δεν υπήρχε ζήλια μεταξύ τους παρά μόνο αγάπη.
Σήμερα αυτές οι συνήθειες έχουν κοπεί και η Αθήνα είναι βρώμικη, έχει γεμίσει πολυκατοικίες, κιτρινισμένα κτήρια, οι άνθρωποι δεν γνωρίζονται μεταξύ τους , οι κόρνες των αυτοκινήτων να έχουν γίνει <<ευχάριστη μουσική>>στ΄ αυτιά όλων μας και τα εμπορικά κέντρα αναπτύσσονται καθημερινά...
p.p
