διαμεσολαβητές, εκφράζει η ΓΣΕΕ στην απαντητική της επιστολή προς την υπουργό Εργασίας.
Παράλληλα ζητά διευκρινίσεις αναφορικά με τη δυνατότητα των δικαστηρίων να μπαίνουν στην ουσία των αποφάσεων της διαιτησίας, καθώς για πρώτη φορά δίνεται η δυνατότητα προσφυγής στο Πρωτοδικείο για όποια από τις δύο πλευρές διαφωνεί με την απόφαση του Διαιτητή.
Τέλος, η ΓΣΕΕ εκτιμά ότι τα δικαστήρια έχουν δικαιοδοσία για τον έλεγχο της εξωτερικής μόνο νομιμότητα της Διαιτητικής Απόφασης και όχι για την κατ’ ουσίαν κρίση του Διαιτητή.
Η επιστολή αναλυτικά:
«Με το Σχέδιο Προεδρικού Διατάγματος "Διαδικασία Μεσολάβησης και Διαιτησίας για τη συλλογική ρύθμιση των όρων αμοιβής και εργασίας των εργαζομένων" και ειδικότερα με τη βασική διάταξη της παρ.1 του άρθρου 3 για τη δυνατότητα προσφυγής στη διαιτησία μονομερώς από οποιοδήποτε μέρος, εφόσον αποδέχθηκε την πρόταση του μεσολαβητή, την οποία δεν απεδέχθη το άλλο μέρος, εξαλείφεται πλήρως η δήθεν ασυμμετρία στη Διαιτησία, η άρση της οποίας ήταν πάγιο αίτημα του ΣΕΒ επί δύο δεκαετίες και συμπεριλήφθηκε πρόσφατα στις δεσμεύσεις, που ανελήφθησαν από το Μνημόνιο.
Υπενθυμίζουμε ότι η πλήρης Ολομέλεια του Αρείου Πάγου με την 25/2004 ομόφωνη απόφασή της έκρινε ότι η δυνατότητα μόνο της εργατικής πλευράς για μονομερή προσφυγή στη Διαιτησία "όχι μόνο δεν αντίκειται στο άρθρο 6 της 154 Διεθνούς Σύμβασης Εργασίας, αλλά εναρμονίζεται πλήρως προς αυτό, αφού επιδιώκεται η ειρηνική επίλυση των συλλογικών διαφορών σε κλίμα συμφιλίωσης χωρίς οξύτητα και πιέσεις".
Με την αναγνώριση και στην εργοδοτική πλευρά της ίδιας δυνατότητας, όλοι όσοι γνωρίζουν την ελληνική πραγματικότητα για τη ρύθμιση των όρων αμοιβής και εργασίας είναι υποχρεωμένοι να δεχθούν ότι έχουν πλέον εκμηδενισθεί τα ελάχιστα στοιχεία δήθεν υποχρεωτικού χαρακτήρα του καθεστώτος διαιτησίας του Ν. 1876/1990 και ότι εφαρμόζεται η αρχή της ελεύθερης και εκούσιας διαπραγμάτευσης (ΔΣΕ 98 και 154).
Η ιδέα της εντελώς προαιρετικής, μόνο με κοινή συμφωνία των μερών δυνατότητας προσφυγής στη Διαιτησία, θα ισοδυναμούσε με πλήρη παράλυση του συστήματος συλλογικής ρύθμισης των όρων αμοιβής και εργασίας των εργαζομένων και θα οδηγούσε νομοτελειακά στη ρύθμιση μόνο μέσα από ατομικές συμβάσεις, δεδομένου ότι θα αρκούσε γι' αυτή την εξέλιξη η άρνηση της εργοδοτικής πλευράς να προσφύγει (από κοινού με τους εργαζόμενους) στη Διαιτησία.
Πρέπει άλλωστε να ληφθεί υπόψη ότι, υπό την πίεση της προσφυγής στον ΟΜΕΔ, το 85% των συλλογικών διαφορών λύνεται με συλλογικές συμβάσεις και όχι με απόφαση διαιτησίας του ΟΜΕΔ. Επίσης, ότι το δικαίωμα μονομερούς προσφυγής στη Διαιτησία στην πραγματικότητα δεν είναι καν μονομερής προσφυγή, δεδομένου ότι απαιτείται συμφωνία με την πρόταση τρίτου ανεξάρτητου προσώπου, δηλαδή του μεσολαβητή.
Αναφερόμενοι στις επιμέρους διατάξεις του Π.Δ. περιοριζόμαστε επί του παρόντος στην αντίθεση της Γ.Σ.Ε.Ε. να επιλέγονται οι Μεσολαβητές και οι Διαιτητές "με ομόφωνη γνώμη των Προέδρων της Γ.Σ.Ε.Ε., του Σ.Ε.Β., της Γ.Σ.Ε.Β.Ε.Ε. και της Ε.Σ.Ε.Ε.," διότι μια τέτοια διαδικασία προσβάλλει ευθέως την αναγκαία ανεξαρτησία και αμεροληψία του ΟΜΕΔ και πιθανόν να προκαλέσει προβλήματα στη λειτουργία του.
Επίσης, θα πρέπει να διευκρινισθεί σαφώς ότι τα τακτικά πολιτικά Δικαστήρια έχουν δικαιοδοσία για τον έλεγχο της εξωτερικής μόνο νομιμότητας της Διαιτητικής Απόφασης και όχι για την κατ' ουσίαν κρίση του Διαιτητή, όπως ίσχυε μέχρι σήμερα με το Ν. 1876/1990 και τη σχετική πάγια νομολογία.
Όσον αφορά τα λοιπά θέματα που περιέχονται στις διατάξεις του σχεδίου Π.Δ. για την οργάνωση, σύνθεση και λειτουργία του ΟΜΕΔ, όπως η Διοίκηση του Οργανισμού, τα Σώματα Μεσολαβητών και Διαιτητών, τα θέματα πρόσληψης και ανανέωσης της θητείας τους και η ανάγκη μεταβατικών διατάξεων κλπ, η Γ.Σ.Ε.Ε. προτίθεται να εκθέσει τις θέσεις της και να επιχειρηματολογήσει αναλυτικά και εμπεριστατωμένα, κατά τη διαδικασία της διαβούλευσης, με γνώμονα την ανεξαρτησία του ΟΜΕΔ και την εύρυθμη λειτουργία του».
skai.gr
