«Είναι πιο εύκολο να έχω συνάντηση µε τον διευθυντή του ΒΒC, παρά µε κάποιον υπεύθυνο στην Ελλάδα. Πρέπει πρώτα να περάσω από µια σειρά γραµµατέων. Επίσης είναι δυνατόν να γνωρίζω τι εξέλιξη µπορεί να έχει η υποβολή αίτησής µου για συµµετοχή σε κάποιον διαγωνισµό, ενώ στην Ελλάδα τα ίχνη της µπορεί και να χαθούν» λέει η Τζένη Αρσένη. Ελειπε πολλά χρόνια στο εξωτερικό _ Αγγλία και ΗΠΑ _ µε σύντοµα διαλείµµατα παραµονής της στην Ελλάδα και παρ’ ότι επέστρεψε εδώ και λίγο καιρό είναι αρκετά προβληµατισµένη µε την κατάσταση που αντιµετώπισε.
Με σπουδές σκηνοθεσίας, θεατρολογίας, µουσικής, µε µεταπτυχιακά και διδακτορικό στο Λονδίνο, η Τζένη Αρσένη _ το 2003, σε ηλικία 25 χρονών, σκηνοθέτησε στο Ρόαγιαλ Αλµπερτ Χολ του Λονδίνου την «Αντιγόνη» του Μέντελσον σε παραγωγή του ΒΒC (για το φεστιβαλ ΒΒC Ρroms) µε τη Συµφωνική Ορχήστρα της πόλης υπό τη διεύθυνση του Ρίτσαρντ Χίκοξ και τη χορωδία του ΒΒC, δεχόµενη εγκωµιαστικά σχόλια από τον ξένο Τύπο και τιµώµενη από το Φεστιβάλ Αρχαίου Δράµατος «Αntiken Festpiele» της Γερµανίας _ διαπιστώνει ότι τα πράγµατα στον χώρο του θεάτρου δεν είναι ρόδινα. «Στο βιογραφικό µου δεν αναφέρω πλέον την ηµεροµηνία γέννησης διότι έχω αντιληφθεί πως για κάποιους είναι µειονέκτηµα το νεαρόν της ηλικίας για να σου αναθέσουν µια δουλειά στο θέατρο. Αντιθέτως στο εξωτερικό επικρατεί εκ διαµέτρου αντίθετη αντίληψη».
Απόδειξη; Το καλοκαίρι του 2007, στα 29 της δηλαδή, ανάµεσα σε συνολικά 800 καλλιτέχνες επελέγη από την Οπερα του Σαν Φρανσίσκο και σκηνοθέτησε την παράσταση «Grand Finale», µια σύνθεση από 20 όπερες, από τον Μοντεβέρντι έως τον Σοντχάιµ, για τον εορτασµό των 50 χρόνων της Οπερας της αµερικανικής µεγαλούπολης.
Εκεί ακριβώς την πρόσεξε ο µαέστρος Αντριου Τσουνγκ και την κάλεσε στην Μητροπολιτική Οπερα του Οκλαντ, όπου το περασµένο καλοκαίρι σκηνοθέτησε την όπερα «Οι γάµοι του Φίγκαρο» του Βόλφγκανγκ Αµαντέους Μότσαρτ. Ενδιαµέσως δε συνεργάστηκε µε την Πειραµατική Σκηνή της Λυρικής, ύστερα από πρόσκληση του Θόδωρου Αντωνίου να αναλάβει την ευθύνη του δραµατολογίου της.
Και από την Καλιφόρνια έφτασε φέτος στην Κοζάνη! Πώς; Το ΔΗΠΕΘΕ Κοζάνης, µε πρόταση της σκηνογράφου Σοφίας Παντουβάκη, την κάλεσε να αναλάβει τη δραµατουργική επεξεργασία και σκηνοθεσία της «Όπερας στη σοφίτα», ενός έργου «για παιδικές φωνές, ένα είδος πολιτικού θεάτρου και µε ενδιαφέρει».
Το έργο βασιζόταν στη δεκαετή έρευνα της Σοφίας Παντουβάκη µε αφορµή την παιδική όπερα «Μπρούντιµπαρ» που είχε ανέβει στο εβραϊκό στρατόπεδο συγκέντρωσης Τερεζίν της Τσεχίας _ καµάρι των ναζιστών στον Β’ Παγκόσµιο Πόλεµο _ το οποίο έµοιαζε µε µικρή πόλη. Στο Τερεζίν επιτρέπονταν, έστω και υπό προϋποθέσεις, παραστάσεις όπερας και θεάτρου ή συναυλίες. Υπήρχε ακόµη και ένα καφενείο για την ολοκλήρωση της απάτης.
Από τον Κουρτ Βάιλ και τον Μότσαρτ, τη Νέα Υόρκη και το Σαν Φρανσίσκο στην Κοζάνη µε µια όπερα για παιδιά. Δεν είναι ανορθόδοξη πορεία; «Τα αντιµετωπίζω µε την ίδια αγάπη, σοβαρότητα και αφοσίωση. Δεν τίθεται δίληµµα», εξηγεί. «Σε κάθε περίπτωση υπάρχει µια οµάδα ανθρώπων µε κοινό στόχο. Δεν µπορώ παρά να πάρω στα σοβαρά κάθε δουλειά για να τιµήσω τους ανθρώπους µε τους οποίους συνεργάζοµαι».
http://www.tanea.gr/default.asp?pid=2&ct=4&artid=4601451
