ΜΟΛΙΣ νιώσουν πως βρίσκονται στο στόχαστρο κατά κλάδο, σινάφι και ομάδα, σου ρίχνουν εκείνο το «δεν είναι όλοι» και (νομίζουν) πως καθαρίζουν.
Αυτό δα μας έλειπε. Να είναι όλοι οι πολιτικοί τύπου…Άκη, οι ταξιτζήδες (όλοι) άτροποι, οι μηχανικοί μιζαδόροι, οι γιατροί φακελάκηδες. Το ζητούμενο είναι να μην υπάρξει ΚΑΝΕΝΑΣ. Κι αν υπάρξει, να εξοντωθεί. Για λόγους δικαιοσύνης και παραδειγματισμού. Όπως ένας που σκότωσε τη…μάνα του (δεν τη σκοτώνουν όλοι) και τον περιμένουν δεσμά και καταδίκη.
ΝΑ πάμε στους γιατρούς φακελάκηδες; Εξαντλημένο το θέμα, οι περιπτώσεις συνιστούν τον κανόνα και δεν πρόκειται κανένας τους να επιστρέψει τα κλεμμένα, ούτε να του πας…τσιγάρα στη φυλακή. Μας απασχολεί το κύκλωμα «γιατρός-ασθενής-φάρμακο». Μαφιόζικο και «εθνοκτόνο», αλλά η διαβάθμιση να απαλλάσσει τον ασθενή απ’ τη βαριά ευθύνη. Η συνάρτηση-εξάρτηση που δεν θ’ αφήσει την εθνική μας οικονομία να πάρει απάνω της. Η αλητεία της άσπρης μπλούζας που κλείνει το μάτι στην φαρμακεμπορία των φαρμακοβιομηχάνων και με τον ασθενή μοχλό-θύτη και θύμα.
ΚΙ έγραφε ο γιατρός ασταμάτητα για να’ ναι «καλός γιατρός» στα μάτια της γριούλας, μάτσο οι συνταγές στον φαρμακοποιό και οι ελεγκτικοί μηχανισμοί τους κράτους με πολλή… αχρωματοψία. Κανένας σε κανέναν δεν έριξε ματιά αυστηρή, δεν νοιάστηκε για το ταμείο του, για το φάρμακο που’ γινε φαρμάκι εθνικό. Τσέπωσε τα ποσοστά του ο «λειτουργός», τη μίζα του απ’ τα «παραϊατρικά», ταξίδεψε και σε μέρη ‘ξωτικά με γυναίκα, παιδιά, φιλιππινέζα και…πεθερά.
ΚΙ αν τα παραπάνω είναι τα…ψιλά, πώς να’ χεις πρόσβαση στα χοντρά των πιράνχας με τις μίζες και τις υπερτιμολογήσεις; Εκεί το πάρτι, χρόνια τώρα, εκεί «κρεμούν» υπουργούς (Υγείας) και τους καταβροχθίσουν τρωγοπίνοντας κι αν πει ο εισαγγελέας να κοπιάσει για το άντρο τους, θα (παρα)μείνει στα σκαλιά.
ΚΑΠΟΤΕ φακέλωναν χωρίς μέσα και προσωπικό. Σήμερα, είναι αναγκαίο το ηλεκτρονικό φακέλωμα και μοιάζει παιχνιδάκι. Τις αμαρτίες του έκαστος κι αν ο συντελεστής χτυπήσει κόκκινο, η πόρτα του κελιού ανοίγει αυτόματα. Με τα χέρια κλεφτών αγκυλωμένα, ταμεία να ξυπνούν απ’ τον λήθαργο και την εθνική μας οικονομία να συνέρχεται απ’ το κώμα.
Θανάσης Ι. Νικολαΐδης
