Ίσως όλα αυτά τα άσχημα που συμβαίνουν τον τελευταίο καιρό στην κοινωνία μας να είναι μια αφορμή να αναθεωρήσουμε τις σκέψεις μας για το μοντέλο ζωή που υιοθετήσαμε τα τελευταία χρόνια.
Όλα τα ρίχνουμε στους πολιτικούς και στις πολιτικές που ακολουθήθηκαν αλλά σίγουρα όλοι μας ...κουβαλάμε ένα μεγάλο μερίδιο ευθύνης.
Κατά την γνώμη μου μεγάλο ρόλο έπαιξε και η λεγόμενη ελεύθερη τηλεόραση των τελευταίων χρόνων με την οποία προβλήθηκαν και αναδείχτηκαν νέα πρότυπα ζωής τα οποία βασιζόταν αποκλειστικά στο φαίνεσθε εξωτερικά και όχι στην ηρεμία και την χαρά που μπορεί να δίνουν πιο απλές στιγμές στη ζωή μας.
Προσθέσαμε στις πραγματικές μας ανάγκες περιττά και άχρηστα πράγματα απλά και μόνο γιατί το έκαναν και κάποιοι άλλοι.
Θα σας πω μερικά παραδείγματα για να καταλάβετε τι εννοώ.
Το χωριό μας ή το χωριό των γονιών μας άρχισε να είναι μπανάλ για τόπος διακοπών γιατί το μικρό χωριάτικο σπίτι δεν συγκρινόταν με την πολυτέλεια και τις ανέσεις ενός γκλαμουράτου ξενοδοχείου σε ένα Κυκλαδίτικο νησί!!!
Οι φθινοπωρινές μας αφηγήσεις για την περίοδο των διακοπών ήταν γεμάτες με περιγραφές από γεύματα με αστακομακαρονάδες και τυχαίες συναντήσεις στο διπλανό τραπέζι με πρόσωπα της σοου μπιζ.
Εμείς αναδείξαμε σαν πρώτη προτεραιότητα για τα παιδιά μας σε σχέση με το σχολείο την εξωτερική τους εμφάνιση με τα μοντελάκια της εποχής για να μην υστερούν από το παιδί του τάδε και του δείνα!!!
Εμείς για να προσθέσουμε περισσότερα χρήματα στον οικογενειακό προϋπολογισμό, για να πάρουμε δεύτερο αυτοκίνητο, τηλεοράσεις για κάθε δωμάτιο, αλλά και επιπλέον στερεοφωνικό συγκρότημα δουλέψαμε πιο πολλές ώρες και μάλιστα για να ανταπεξέλθουμε σε όλα αυτά …. τα τόσο απαραίτητα … παροτρύναμε για να μη πω επιβάλαμε κα ι στην μάνα των παιδιών μας να βγει να εργαστεί και εκείνη στερώντας από αυτά την παρακολούθηση και την φροντίδα της.
Μια σοφή παροιμία λέει “Ενός κακού μύρια έπονται” οπότε νιώθοντας τύψεις για την απουσία και την μη ουσιαστική επικοινωνία μας μαζί τους τα κακομάθαμε με τα υπερβολικά χαρτζιλίκια και τις υλικές και χωρίς μέτρο παροχές!!!
Έτσι φτιάξαμε μια κοινωνία που χάθηκε ο γείτονας , ο συγγενής , ο φίλος και γενικά ο συνάνθρωπος. Κλειστήκαμε στα σπίτια μας περνώντας ώρες ατελείωτες μπροστά από το χαζοκούτι το οποίο μας οδήγησε στην μουγκαμάρα και στην αποβλάκωση!!!
Ας ανοίξουμε τα σπίτια μας όπως παλιά για να ξαναβρεθούμε να μιλήσουμε, να διασκεδάσουμε, να διαφωνήσουμε ακόμα και να τσακωθούμε γιατί αυτό θα μας δώσει ξανά ζωή. Ας μη το κάνουμε όπως το κάναμε μέχρι πρόσφατα ίσως σε κάποια γιορτή δηλαδή φτιάχνοντας τεράστιους μπουφέδες με ετοιματζίδικα και άνοστα φαγητά απλά για να εντυπωσιάσουμε τους καλεσμένους μας για να σκεφτούνε “Άραγε πόσα να έδωσαν;”.
Ας ανοίξουμε τα σπίτια μας, ας κάνουμε την μάζωξη μας και λόγω των οικονομικών δυσκολιών της εποχής μας με την παλιά μέθοδο του Ρεφενέ δηλ. η Ανθή να φέρει την πεντανόστιμη κολοκυθόπιτα που ξέρει να φτιάχνει με τα χεράκια της, ο Μιχάλης να φέρει τις μπύρες, η Μαρία τις πατάτες τους φούρνου, η Εύα τις κρέπες, ο Κώστας την σαλάτα, η Τίνα τα γλυκά και ας πούμε στο Γιάννη να φέρει και την κιθάρα του για να τραγουδήσουμε, να χορέψουμε και να γίνουμε όλη μια παρέα περνώντας μια όμορφη βραδιά ξεχνώντας τον Παπανδρέου, τον Σαμαρά, το Δ.Ν.Τ τον Καψή, τον Χατζηνικολάου και όλους αυτούς που τον τελευταίο καιρό μας έχουν γεμίσει πίκρα και απελπισία!!!
Αι σιχτίρ τους βαρεθήκαμε πια!
