Με το πέρασμα του χρόνου ανακαλύπτουμε ότι τα στοιχεία που μας παρουσίασε στην συνέντευξη που μας έδωσε και που αφορούσαν τις ικανότητες του και το επιχειρησιακό πλάνο στο οποίο είχε κατά νου να κατευθύνει την ΔΙΚΗ ΜΑΣ επιχείρηση, ήταν παραπλανητικά και αναληθή. Ταυτόχρονα εξακριβώνουμε ότι με τα ΔΙΚΑ ΜΑΣ χρήματα καρπώνεται ο ίδιος και η ιφυστάμενη ομάδα του προνόμια που δεν ήταν στην αρχική μας συμφωνία.... Η πλέον λογική αντίδραση από μέρους μας θα ήταν να τον απολύσουμε και σε δεύτερη φάση να του κάνουμε μήνυση για την ζημία που υπέστη η επιχείρηση μας, έτσι ώστε αφενός να μας αποζημιώσει και αφετέρου να υποστεί τις ποινικές του ευθύνες.
Έρχομαι τώρα και κάνω τη απλή ερώτηση... : Την τεράστια επιχείρηση μας, αυτό το συγκεκριμμένο μαγαζί που λέγεται Κράτος, που ανήκει σε όλους μας με κληρονομικούς τίτλους ιδιοκτησίας, που για να το δημιουργήσουν και να το διατηρήσουν οι πρόγονοί μας χρειάστηκε σε πολλές περιπτώσεις μέχρι και τη ζωή τους να θυσιάσουν, πώς είναι δυνατόν να τη λυμαίνονται οι κατά καιρούς από εμάς διορισμένοι υπάλληλοι μας, να την οδηγούν σε χρεοκοπία και αφανισμό κι εμείς αντί να τους απολύσουμε και να τους στείλουμε στον εισαγγελέα, να παρατηρούμε αμέτοχοι την εξέλιξη των πραγμάτων.
Θεωρώ ότι ο παραλληλισμός είναι από όλους αντιληπτός. Και δεν αναφέρομαι μόνο στους σημερινούς διευθύνοντες την επιχείρηση μας. Αναφέρομαι και στους προηγούμενους και στους πιό προηγούμενους και σε όλους εν πάση περιπτώση που με τα αρχικά τους ψέματα μας ξεγέλασαν και που με την συνεχή ληστρική τους συμπεριφορά μας οδήγησαν σήμερα όχι μόνο κέρδη να μην αποκομίζουμε, αλλά να καλούμαστε να πληρώσουμε την δική τους κακοδιαχείρηση.
Η επόμενη ερώτηση μου έχει να κάνει με εμάς, τα “αφεντικά”... Γιατί δεν κάναμε το αυτονόητο? Γιατί μόνο τους απολύαμε? Γιατί δεν τους βάλαμε στη φυλακή? Γιατί με αυτό τον τρόπο δώσαμε εμείς οι ίδιοι το δικαίωμα στους επόμενους υπαλλήλους μας να πράξουν τα ίδια και χειρότερα? Και τέλος, αν είναι δυνατόν, πώς αφήσαμε τους αποδεδειγμένα ανάξιους και ανέντιμους να ξαναδιεκδικήσουν προνόμια και δουλειά στο ΔΙΚΟ μας μαγαζί??
Το αυταπόδεικτο της δικής μας αφέλειας βέβαια, σε καμία περίπτωση δεν απαλλάσσει τους υπεύθυνους από τίς ευθύνες τους. Θα ήταν σα να παραδεχόμαστε ότι εμείς φταίμε που μας λεηλάτησαν το σπίτι επειδή δεν είχαμε πόρτα ασφαλείας και κατά συνέπεια ο κλέφτης καλά έπραξε.
Και τελειώνοντας ρωτώ ρητορικά, μήπως είναι οι καιροί αλλά και εμείς πλέον ώριμοι να αναλάβουμε την διαχείρηση του Κράτους ΜΑΣ κάνοντας τις σωστές πιά επιλογές και απαξιώνοντας την μέχρι τώρα διοίκηση του, αμφισβητώντας τις κατά καιρούς συμφωνίες που εκείνοι συμφώνησαν, εκείνοι υπέγραψαν και εμείς καλούμαστε να τηρήσουμε?
Δ. Σ.
