Αμερικανοί επιστήμονες ανακάλυψαν ένα γονίδιο που εξηγεί γιατί ορισμένοι άνθρωποι αισθάνονται πιο γρήγορα τις συνέπειες του αλκοόλ, με συνέπεια να μεθάνε πιο εύκολα σε σχέση με τους υπόλοιπους.
Η συγκεκριμένη παραλλαγή του γονιδίου εκτιμάται ότι υπάρχει στο 10% έως 20% των ανθρώπων και τους προστατεύει έμμεσα από τον αλκοολισμό
, αφού μειώνει την αντοχή τους στο ποτό. Έτσι, τους κάνει να σταματούν να πίνουν νωρίτερα από άλλους ανθρώπους, με αποτέλεσμα να εθίζονται πιο δύσκολα στο αλκοόλ.
Οι ερευνητές του πανεπιστημίου της Βόρειας Καρολίνα, με επικεφαλής τον καθηγητή Κερκ Βίλελμσεν, που δημοσίευσαν τη σχετική μελέτη τους στο περιοδικό για θέματα αλκοολισμού "Alcoholism: Clinical and Experimental Research", σύμφωνα με το BBC και τη βρετανική "Τέλεγκραφ", ανέφεραν ότι μελλοντικά θα μπορούσαν ίσως να υπάρξουν φάρμακα που θα κάνουν τους ανθρώπους πιο ευαίσθητους στο αλκοόλ, ώστε να τους προστατεύουν από τις αρνητικές επιπτώσεις του.
"Προφανώς απέχουμε ακόμα πολύ από το να έχουμε μια θεραπεία (του αλκοολισμού), όμως το γονίδιο που ανακαλύψαμε, μας λέει πολλά για το πώς το αλκοόλ επηρεάζει τον εγκέφαλο", δήλωσε ο Βίλελμσεν, ο οποίος τόνισε ότι χρειάζονται περαιτέρω έρευνες για να φανεί αν τα ευρήματα μπορούν να αξιοποιηθούν στην πράξη κατά του αλκοολισμού. "Ο αλκοολισμός είναι μια πολύ πολύπλοκη πάθηση και υπάρχουν πολλές αιτίες που οι άνθρωποι πίνουν. Αυτή (το γονίδιο) μπορεί να είναι μόνο μια από αυτές", πρόσθεσε.
Η μεγαλύτερη ποσότητα του αλκοόλ που οι άνθρωποι καταναλώνουν, διασπάται στο ήπαρ, όμως ένα μέρος του μεταβολίζεται στον εγκέφαλο από ένα ένζυμο, το οποίο ελέγχεται από οδηγίες που κωδικοποιεί το συγκεκριμένο γονίδιο CYP2E1. Όσοι έχουν μια "μεθυσμένη" παραλλαγή αυτού του γονιδίου, διασπούν το αλκοόλ πιο εύκολα, με συνέπεια να νιώθουν πιο γρήγορα και πιο έντονα μεθυσμένοι.
Ο αλκοολισμός, σύμφωνα με τον καθηγητή Κόλιν Ντράμοντ του Ινστιτούτου Ψυχιατρικής του Λονδίνου, αποτελεί πιθανώς ένα συνδυασμό γενετικών και περιβαλλοντικών αιτιών. Προηγούμενες έρευνες έχουν δείξει ότι ο εθισμός στο αλκοόλ συχνά εμφανίζεται σε ολόκληρες οικογένειες και ότι η ύπαρξη ενός αλκοολικού γονέα σχεδόν τετραπλασιάζει την πιθανότητα αλκοολισμού και στα παιδιά.
Σε μια παρεμφερή μελέτη στο ίδιο περιοδικό, επιστήμονες με επικεφαλής τον ελληνικής καταγωγής Παναγιώτη Θάνο, από το Εθνικό Εργαστήριο Μπρουκχέιβεν της Νέας Υόρκης, βρήκαν στοιχεία ότι η ικανότητα του εγκεφάλου να εθίζεται στο αλκοόλ, εξαρτάται και από τα γονίδια του. Η έρευνα, που βασίστηκε σε ποντίκια, έδειξε ότι η απουσία ενός συγκεκριμένου γονιδίου οδηγεί σε εθισμό ανάλογο του αλκοολισμού.
Η συγκεκριμένη παραλλαγή του γονιδίου εκτιμάται ότι υπάρχει στο 10% έως 20% των ανθρώπων και τους προστατεύει έμμεσα από τον αλκοολισμό
, αφού μειώνει την αντοχή τους στο ποτό. Έτσι, τους κάνει να σταματούν να πίνουν νωρίτερα από άλλους ανθρώπους, με αποτέλεσμα να εθίζονται πιο δύσκολα στο αλκοόλ.
Οι ερευνητές του πανεπιστημίου της Βόρειας Καρολίνα, με επικεφαλής τον καθηγητή Κερκ Βίλελμσεν, που δημοσίευσαν τη σχετική μελέτη τους στο περιοδικό για θέματα αλκοολισμού "Alcoholism: Clinical and Experimental Research", σύμφωνα με το BBC και τη βρετανική "Τέλεγκραφ", ανέφεραν ότι μελλοντικά θα μπορούσαν ίσως να υπάρξουν φάρμακα που θα κάνουν τους ανθρώπους πιο ευαίσθητους στο αλκοόλ, ώστε να τους προστατεύουν από τις αρνητικές επιπτώσεις του.
"Προφανώς απέχουμε ακόμα πολύ από το να έχουμε μια θεραπεία (του αλκοολισμού), όμως το γονίδιο που ανακαλύψαμε, μας λέει πολλά για το πώς το αλκοόλ επηρεάζει τον εγκέφαλο", δήλωσε ο Βίλελμσεν, ο οποίος τόνισε ότι χρειάζονται περαιτέρω έρευνες για να φανεί αν τα ευρήματα μπορούν να αξιοποιηθούν στην πράξη κατά του αλκοολισμού. "Ο αλκοολισμός είναι μια πολύ πολύπλοκη πάθηση και υπάρχουν πολλές αιτίες που οι άνθρωποι πίνουν. Αυτή (το γονίδιο) μπορεί να είναι μόνο μια από αυτές", πρόσθεσε.
Η μεγαλύτερη ποσότητα του αλκοόλ που οι άνθρωποι καταναλώνουν, διασπάται στο ήπαρ, όμως ένα μέρος του μεταβολίζεται στον εγκέφαλο από ένα ένζυμο, το οποίο ελέγχεται από οδηγίες που κωδικοποιεί το συγκεκριμένο γονίδιο CYP2E1. Όσοι έχουν μια "μεθυσμένη" παραλλαγή αυτού του γονιδίου, διασπούν το αλκοόλ πιο εύκολα, με συνέπεια να νιώθουν πιο γρήγορα και πιο έντονα μεθυσμένοι.
Ο αλκοολισμός, σύμφωνα με τον καθηγητή Κόλιν Ντράμοντ του Ινστιτούτου Ψυχιατρικής του Λονδίνου, αποτελεί πιθανώς ένα συνδυασμό γενετικών και περιβαλλοντικών αιτιών. Προηγούμενες έρευνες έχουν δείξει ότι ο εθισμός στο αλκοόλ συχνά εμφανίζεται σε ολόκληρες οικογένειες και ότι η ύπαρξη ενός αλκοολικού γονέα σχεδόν τετραπλασιάζει την πιθανότητα αλκοολισμού και στα παιδιά.
Σε μια παρεμφερή μελέτη στο ίδιο περιοδικό, επιστήμονες με επικεφαλής τον ελληνικής καταγωγής Παναγιώτη Θάνο, από το Εθνικό Εργαστήριο Μπρουκχέιβεν της Νέας Υόρκης, βρήκαν στοιχεία ότι η ικανότητα του εγκεφάλου να εθίζεται στο αλκοόλ, εξαρτάται και από τα γονίδια του. Η έρευνα, που βασίστηκε σε ποντίκια, έδειξε ότι η απουσία ενός συγκεκριμένου γονιδίου οδηγεί σε εθισμό ανάλογο του αλκοολισμού.
