Toυ Θανάση Ι. Νικολαΐδη
ΒΑΡΥΣ και άτεγκτος ο εκπρόσωπός τους. Ακριβό το «προϊόν»,
αναγκαίο για τα νοσοκομεία και δεν σήκωνε κουβέντα για το «λαβείν» του(ς).
Τον
ρωτούν αν υπήρξαν υπερτιμολογήσεις και το υποβαθμίζει με τέχνη. «Πρόκειται για
μεμονωμένα…επεισόδια» λέει, καθαρίζει και επιμένει. «Τα λεφτά μας!».
ΚΙ εμείς που μας καλούν να πληρώσουμε ρωτάμε.
-Το χρήμα θα το πάρετε. Απ’ τον λαό που πληρώνει.
Ωστόσο…μάλλον δεν σας άγγιξαν οι μίζες και οι απάτες ανθρώπων του κλάδου σας.
Κι αν στήθηκαν κομπίνες από επιτροπές μέσα στα νοσοκομεία, εσείς (οι…αθώοι
μεσάζοντες, παραγγελιοδόχοι της φτώχιας μας και ηδονιστές των κερδών σας) δεν
εξουδετερώσατε τους κλέφτες. Δεν ακυρώσατε κάποιες συμφωνίες και
προσυπογράψατε, αποδεχόμενοι ασμένως υπερτιμολογήσεις.
ΟΠΟΙΟΣ πρόλαβε, ό,τι έχωσαν μαφιόζοι σε τσέπες φαρδιές και
βαθιές πουλώντας υγεία. Τα χρόνια πέρασαν ανέμελα. Για κυβερνήσεις ψηφοθηρικές,
για κυκλώματα κομπιναδόρων και, βέβαια, για πολίτες-θεατές, άνετους
υπερκαταναλωτές. Σήμερα, το Υπουργείο (Υγείας) στη μέγγενη, ο Υπουργός στα έξι
μέτρα και οι προμηθευτές απαιτούν τον…ιδρώτα τους. Στο ακέραιο. Ούτε βήμα πίσω
ως προς το ποσό. Χωρίς να χαρίζουν ΕΝΑ ευρώ απ’ τα νόμιμα(;) κέρδη τους για τη
χειμαζόμενη εθνική μας οικονομία.
ΕΧΟΥΝ τις απαιτήσεις τους οι προμηθευτές, έχουμε κι εμείς
τις δικές μας. Θα πληρωθούν για τον κόπο τους. Θα γεμίσουν οι τσέπες
άγνωστων(;) μεσαζόντων με τις υπερτιμολογήσεις και άλλα κόλπα. Θα δοξαστεί η
αλητεία κάποιων «λειτουργών», μέσα σε μεγάλα νοσοκομεία. Το ερώτημα είναι: Θα
προσδιοριστεί το βαρύκεντρο της αλητείας; Θα δρομολογήσουν οι ίδιοι οι
προμηθευτές διαδικασίες ανακάλυψης και εντοπισμού επιτήδειων του σιναφιού τους;
Θ’ αρπάξουν τον «μίτο» και, πατώντας στα ίχνη των συνεργατών τους ΜΕΣΑ στα νοσοκομεία,
θα μας οδηγήσουν σε αίθουσες μυστικών συνεδριάσεων; Θα νοιαστούν για την
αλήθεια βάζοντας κάτω τα πρακτικά τους και αποκαλύπτοντας ονόματα και
υπογραφές; Θα ρίξουν φως στο σκοτάδι;
ΔΕΝ θα το κάνουν και το ξέρουμε. Θα ξαποστάσουν και ξανά
προς τη δόξα. Πασπαλισμένη με το μεθυστικό άρωμα του κέρδους και τη χρυσόσκονη
που καθιστά τον νόμο δυσδιάκριτο. Στην Ελλάδα της αρπαχτής. Εδώ, σήμερα και με
την κρίση, όπου ο φόβος ίσως πετύχει ό,τι δεν πέτυχε το (ανύπαρκτο) ελληνικό
φιλότιμο.
. Λες;
